Dag @Elyse, fijn dat je er weer bent zodat ik van je altijd intrigerende teksten kan genieten. Ik voel dat hier een rasechte dichteres aan het woord is door bijvoorbeeld je zinswendingen en -opbouw zoals 'het zingen van de vogels dronk'. En er is meer dan dat, dat me aanzet tot herlezen. Jeugd en later; ervaringen in en met de natuur. Je huidige stek in de laatste twee strofen prachtig omschreven. Niet meer zo lang weggaan. ;-)

elysevdr, De beleving verandert met de tijd. Die actieve verwondering van vroeger vind ik het mooist. Het heden komt er toch wat passief vanaf. Zo gaat dat. Zeer poëtisch vormgegeven!

Prachtige poëzie.

Elyse, fijn om weer iets te lezen van je! En je komt dan ook wel gelijk goed binnen met dit gedicht, waar woorden zingend in mijn ziel glijden. Verwonderd door je beschrijving van je leven, doordrenkt met passie, het verstilt mij. Prachtig is eigenlijk een te klein woord. Dank je voor je gedicht, wat een geschenk om dit te lezen.

Prachtige beelden, mooi taalgebruik. Een genot om te lezen, Elyse.

Hallo Elyse, Ja dit is een mooi gedicht, dat uitnodigt tot een paar keer lezen om alle beelden en betekenissen tot me door te laten dringen. Ik heb alleen een paar vraagtekens: zonder namen -> is het terecht dat je hier het meervoud gebruikt? In 'ik wist nooit namen' is het logisch, maar in het eerste geval? Naar welk woord of begrip verwijst dit? Op '(iets) wat weer leven schonk'? Op 'leven'? Wiegend als een klimplant klom ik in de schutting en om haar warme hout gleed ik, zo bedacht ik later, in een steenuilvlekkenverenkleed. Prachtige beelden! Maar wie is de 'ik' hier? Is dat hetzelfde 'wat' uit de eerste strofe, of een echte ik-figuur die in de schutting klimt? Het zou mooi zijn als het hier weer om (het) leven ging, dat overal in aanwezig is. Dan zou ik wel consequent zijn en in het hele gedicht 'het' gebruiken. steenuilvlekkenverenkleed is wel een mooi samengesteld woord, maar ook een tongbreker. Hoe rolt het bij jou van je tong? En gleed de 'ik' erin, of het leven? In het tweede deel is het duidelijk dat er een ik-figuur in Mexico een totaal andere lente beleeft. Mooie slotzin, die ik op meer dan een manier kan lezen. Het omkeren van de seizoenen op de verschillende halfronden, maar ook de wisseling van eb en vloed, en wie weet gaat het over een steenuil die in een storm terechtkwam. Niet alles is helemaal duidelijk, maar dat hoeft niet altijd in een gedicht. Een vleugje mysterie is fijn. Misschien helpen mijn vraagtekens jou wel om het gedicht nog wat aan te scherpen. Graag gelezen, Wilma van den Akker, Mevrouw SchrijfTaal