Sonnet 43 De vluchteling. Als ik ze dicht heb, zien mijn ogen veel. Zovele vogels zoeken een goed nest. Mijn ziel staakt in mijn keel. Waar gaan ze het vinden op hun best? Waar kunnen de vluchtelingen de rust vinden? Die zij zo ontzettend nodig hebben, hier. Het allermooiste tussen hun beminden. Het liefdesvuur geeft hen geen vertier. Op de vlucht, waar kan ik zijn? Waar bouw ik een huis met mijn leven. En kan mijn familie komen met de trein? Of blijven onze zielen nu eeuwig beven. Stel uw hart open voor het nieuwe onbekende, En geef uw liefde in ruil voor deze diepe ellende. Wat een uitdaging Odile! Ik breng er niet veel van terecht, maar durf dan toch dit hier neer te zetten, geweldig idee, heb er van genoten. Als je je tekst bewerkt, hoe krijg ik de dan: "bijgewerkt "in het forum erbij?