Zenuwachtig kijkt Pieter op zijn horloge. Ze had hier allang moet zijn, denkt hij. Een eerste date en nu al te laat! Dat belooft nog wat. Zal ik bellen? Nee, dat lijkt ook zo wanhopig. Plotseling ziet hij een vrouw naderen, die langzaam richting het terras loopt. Lang blond haar en een prachtig lijf. Door de kleding die ze draagt zijn de contouren van haar lichaam nog beter zichtbaar, een pure vorm van elegantie. Ze komt steeds dichterbij en bij elke stap die ze zet gaat het hart van Pieter sneller kloppen. Nog een paar stappen... “Ey hoi, wat leuk dat je er bent. Ga lekker zitten.” Verbaasd kijkt de vrouw naar Pieter maar besluit toch te gaan zitten. “Wil je iets te drinken? Ik trakteer!” Wauw, denkt hij, wat een prachtvrouw! Plotseling word hij abrupt uit zijn gedachtes gesleurd door een vrouwenstem. “Pardon? Ben jij Pieter? Sorry dat ik iets verlaat ben, maar mijn trein had vertraging.” Met een rood hoofd draait Pieter zich om.