#84 In de put

@Ostinato, een kil en bitter einde; ik krijg het er steenkoud en benauwd van. Bij 'Dan begint het rillen' aangeland, ril ik solidair mee. Ik vraag me alleen wel af hoe voorzichtig in drap of modder schuifelende blote voeten, voetstappen kunnen zijn die hol weerklinken.

Hoi Elyse. Ik was zelf ook niet tevreden met die voetstappen, precies om de redenen die jij aandraagt. Ik heb het nu aangepast, maar ben nog steeds niet helemaal happy. Ja, het lijkt niet goed af te lopen met mijn hp, maar ik zag eigenlijk geen kans om 'm ook nog eens uit de put te redden binnen die 300 woorden. Dan maar laten creperen. Geen genade voor personages! Dank voor je reactie. Edit: deze opdracht deed mij erg denken aan het ultieme putverhaal, The Pit and the Pendulum van Edgar Allan Poe. Een must als je even lekker wilt griezelen.

@Ostinato, je bent er voor mij in geslaagd een beklemmende tekst neer te zetten. Geen sinecure. Mij valt op dat je: naakt, koud, ijzig, verstijfd, half bevroren kort op elkaar laat volgen. Vind je dit niet ietwat te veel van het goede? De blauwe maan die geen maan is intrigeert me. Een peertje in de put? Die zijn niet blauw, toch. Wat kan het zijn? (opendoet)

Heb je echt geen idee waarom hij een blauwe maan denkt te zien? Je hebt gelijk met die koude termen. Het is iets te veel van het goede, bij nader inzien.

Je bent er snel bij, Ostinato, en je hebt er een verdraaid geweldig en bitterkoud verhaal van gemaakt. Bijna naar het lugubere toe! :thumbsup: Mag ik een gok doen wat betreft de blauwe hemel? Een put zoals je in de sprookjes hebt, die overkoepeld is. De onderkant (binnenkant) is blauw. Een echt deksel op de put kan het niet zijn, dan ziet hij helemaal geen hand voor de ogen. Een ideetje : Zijn hoestbui klinkt hol (echoot) in de duisternis. Waterdruppels die hol klinken, dan moeten er al heel veel zijn! Knap geschreven!

Marlie, dank :) Ook voor je suggestie. Het was idd de bedoeling dat het een horrorverhaaltje werd.

was even nieuwsgierig naar die link, maar 'Access is denied' , mss een andere keer meer geluk!

Jee, natuurlijk. Een wolkeloze hemel, omringd door die buizenhoge put. Sorry, mijn kleine meisjes-fantasie had het verkeerd! :D Lichtblauw, turkooisblauw, al wat je wou, maar je was dus echt niet van plan om hemelsblauw te schrijven. Het had er te dik op gelegen voor ons, de lezer. :o

Precies :D

Indrukwekkend, al lezende krijg ik het kouder. De laatste zin is treffend, er is geen weg terug. Blauwe maan, is als er tweede volle maan is in een maand.( In Amerika heb je Blue Moon festivals) 31 januari 2018 is er weer een blauwe maan. Knap geschreven, Ostinato!

Mooi gruwelijk beschreven. Ik ben het met de andere reageerders eens. Dus heb ik niets toe te voegen.

@maddbrug, @tja Dankjewel :) Vraag aan de meelezers: niemand die zich stoort aan de uittreding in de laatste alinea, of daarover struikelde? Ik heb erg zitten broeden of ik dat nou wel of niet moest doen.

Die blauwe maan had ik zonder je plaatje ook niet zo 123 begrepen ... Maar het rillen wel; ik ben fan van je laatste zin, omdat je einde een begin maakt.

Ja, die maan is duidelijk te cryptisch, niemand die ziet wat ik bedacht. Goede les. Dank voor je reactie, schrijvenmaar :)

@Ostinato, de uittreding is :thumbsup: hoewel ik hem niet zou hangen. De lichtblauwe maan deed mijn hersens knersen.

Kleine herschrijf naar aanleiding van feedback. Waarvoor dank. Op de bodem Als hij zijn ogen opendoet, ziet hij de volle maan, maar die heeft de verkeerde kleur. Lichtblauw, in het midden van een pikzwarte hemel. Er is meer dat niet klopt. Hij is naakt, en koud als steen. Het is aardedonker. Wanneer hij zich beweegt, voelt hij dat hij in een ijzige drab ligt. Hij krabbelt overeind, zo snel als zijn verstijfde ledematen dat toelaten. Zijn voeten glijden weg en in een reflex steekt hij zijn armen uit. Zijn handen ontmoeten steen. Een muur. Hij drukt zich tegen de ruwe steen en schuifelt voorzichtig naar rechts. Geluiden weerklinken in de duisternis. Waterdruppels. Geritsel en gepiep. Er lijkt geen eind aan de muur te komen, maar hij vindt geen deur of raam. Langzaam, langzaam wennen zijn ogen aan het donker. Rechts van hem ziet hij hoe de muur naar binnen buigt. Hij draait zich om. Links buigt de muur ook naar binnen. De muur loopt rond. Hij kijkt op, naar de muur die hoger en hoger rijst. Hij ziet de blauwe maan, die geen maan is, maar de opening van de put naar het daglicht, tientallen meters boven hem. Tegelijk met het besef komt de paniek. Hij schreeuwt, luider dan hij ooit voor mogelijk had gehouden. Tijdens de eindeloos lange schreeuw heeft hij een merkwaardige ervaring. Een paar momenten lang zweeft hij buiten zijn lichaam en kijkt naar zichzelf. Hij hoort zijn eigen gekrijs en ziet de angst in zijn eigen ogen. Dan is hij weer terug. De paniek is verdwenen, even snel als hij is gekomen. Hij wankelt, gaat bijna in de modder zitten, herstelt zich en leunt hijgend tegen de kille muur. Dan begint het rillen.

@Ostinato, de maan goed opgelost alleen blijf ik het in het begin te ijzige drab, half bevroren smurrie vinden. En als hij naakt is in die gruwelijke put, dan kan hij het toch nooit warm hebben?

Ik geloof dat ik het toch zo laat, die kou. EDIT OK goed dan, ik heb wat half bevroren smurrie opgeruimd. Hij ontwaakt aan het begin en heeft geen idee waar hij is. Het duurt een moment voordat hij zich realiseert dat hij steenkoud is en in natte drab ligt. Een eerdere versie begon met 'Toen hij wakker werd,..'. Het begin van de tekst had misschien wat explicieter gemoeten. Probleem van zo'n schrijfopdracht: de lezers van je tekst kennen de opdracht, dus ze weten al dat Henkie (in dit geval) in de put zit. Lastig voor de schrijver, vind ik. De verrassing is eigenlijk al weg.

@Ostinato Ik reageer op de tweede versie: fascinerend geschreven. Vooral het slot, m.n. de laatste zin is beklemmend.

Hij schreeuwt, luider dan hij ooit voor mogelijk had gehouden. Tijdens de eindeloos lange schreeuw heeft hij een merkwaardige ervaring. Een paar momenten lang zweeft hij buiten zijn lichaam en kijkt naar zichzelf.

Wat mij betreft, zou het stukje "heeft hij een eigenaardige ervaring ....lang" weggelaten kunnen worden. Die uitleg is voor mij niet nodig. Ik ben het met je eens, dat de schrijfopdracht al veel verraadt.

De laatste zin is onheilspellend. Ik vind dat je de manier waarop hp tot het besef komt waar hij is goed en spannend hebt geschreven. Eigenlijk wil ik verder lezen.

@Nel Dank voor je reactie. Ik ben het met je eens. Dat stukje voelde al niet helemaal fijn toen ik het schreef. Te vertellerig. @Annemieke Dat is een mooi compliment. Dank je wel.

Met interesse jouw herschrijf gelezen. Je hebt een wat afstandelijke, rustige, rationele sfeer te pakken. Ik denk dat het ook prima in de derde persoon geschreven kan worden. Een beeldende scene neergezet. :thumbsup:

Heel goed beschreven! Ik was even op het verkeerde been gezet door je blauwe maan... Ik dacht dat we met een smurf in een lege prullenbak ofzo te maken hadden. Maar dat kwam tijdens het doorlezen helemaal goed :)

@Marietje Dank voor je reactie. Bedoel je de eerste persoon? Ik had het eerst in de ik-vorm geschreven, maar heb dat later veranderd omdat de derde persoon beter voelde. @Allie Haha nee geen smurfen op de bodem van de put. Dank voor je reactie :)

Alhoewel ik me niet tot de 'show don 't tell' puristen reken, vind ik dit stuk te veel tell bevatten Bijvoorbeeld: 'hij ziet', 'hij voelt', 'hij hoort'. Dat schept afstand.

Dank voor je reactie, Angus. Ik weet niet zeker of ik begrijp wat je bedoelt met 'te veel tell'. Dat je afstand voelt tot de hp, begrijp ik. Het Misschien was 1e persoon toch beter geweest, zoals Marietje hierboven al suggereerde.

Dag Ostinato, Elvis Presley had een zeer beroemde song: Blue Moon. Het is juist het heerlijke van schrijven dat je je fantasie en je gevoelens lekker mag gebruiken in je teksten. Dat anderen je dan nog graag lezen is mooi meegenomen! Dat niet iedereen je kan volgen, tja, :o

@Marietje Bedoel je de eerste persoon?

:o Oeps, ik bedoelde de tweede persoon: in de jij-vorm. Probeer het eens uit.

Ik bedoel dat er een afstand geschapen wordt door het gebruik van 'hij ziet', 'hij voelt', 'hij hoort'. Je kunt - lijkt mij - ook bij het gebruik van de derde persoon de lezer door de ogen van de hp laten kijken, door zijn oren laten horen of met zijn huid laten voelen. Sorry voor de onduidelijkheid, Ostinato. Edit: Ik bedoelde dus de derde persoon :o