‘Maar je bent toch al sinds mijn geboorte bij me?’ ‘Dat klopt.’ ‘Waarom verlaat je me nu?’ ‘De tijd is daar om verder te gaan zonder mij.’ ‘Stel dat ik je nodig heb? Kom je dan?’ ‘Nee.’ ‘Dat kun je niet maken!’ ‘Het is tijd om je eigen problemen op te lossen.’ ‘We hebben zoveel meegemaakt, je bent een deel van mij.’ ‘Ik weet dat het moeilijk te accepteren is, maar geloof me, je bent me zo vergeten.’ 'Hoe kan ik ooit vergeten dat je me uit het meer hebt gered, toen ik vier was? Zonder jou was ik verdronken. Of toen je me al die makkelijke rekentrucjes aanleerde?’ ‘Uiteindelijk zal je je realiseren dat je het allemaal op eigen kracht hebt gedaan. Het is bijna twaalf uur. Nog even en je mag jezelf een volwassen mens noemen.’ ‘Maar ik wil nog niet volwassen zijn, al die saaiheid en verplichtingen, bah.’ ‘Je gaat het wel redden, mijn beste vriend. Ik heb alle vertrouwen in je. Tijd om afscheid te nemen.’ ‘Nee, Meneertje Snuggelwuzzel, ga niet, ik ben er nog niet klaar voor!’ ‘Dag, Richie, pas goed op jezelf en wees lief tegen iedereen.’ 'Tot ziens, jij gekke blauwe aap!'