Lid sinds

14 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijfopdracht#83

Het verhaal dat nooit afkwam 'Dag opa.' 'Wat leuk wat van je te horen, Janna. Hoe gaat het?' 'Goed, ik heb een vraagje.' Het is even stil voor hij reageert: 'Vraag maar.' Ik schraap mijn keel: 'Weet u nog dat wij vroeger met het hele gezin regelmatig bij u en oma logeerden?' 'Ja?' 'En dat u ons dan 's avonds voor het slapen gaan verhaaltjes over vroeger vertelde, van toen u een kleine jongen was?' Weer valt er een stilte en dan: 'Ach kind, ik zou het echt niet meer weten. Het is zo lang geleden.' 'U woonde in Zeeland en was een vissersjongen.' 'Ik weet het echt niet meer.' Nu wacht ik even: 'Jammer, dat verhaal van toen u 12 jaar was en bijna verdronk. U heeft dat nooit afgemaakt.' Ik ga verder: 'Weet u ook nog dat we regelmatig naar de poffertjeskraam gingen? Dat was echt een feest. En dat ik toen ik, een ongeluk gekregen had, van u mijn eerste fototoestel gekregen heb?' 'Dat weet ik nog wel ja. Je was nog zo jong.' '12 jaar en ik heb dat fototoestel nog steeds maar ik gebruik het niet meer. Er is zoveel veranderd. U zou deze wereld niet meer terug kennen.' 'Ik vond de wereld in 1970 al zo vermoeiend en nu vallen mijn ogen ook alweer dicht.' 'Dank u wel dat u met mij hebt willen praten, sorry dat ik u zo vermoeid heb.' 'Geef niet meisje. Pas goed op jezelf.'

Lid sinds

14 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Is mijn verhaal zo voorspelbaar of volstrekt saai? Ik kan het me wel voorstellen, maar toch?

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Nee hoor, niet saai. Wel klein en subtiel. Ik vind het wel geslaagd. De context is een beetje vaag. Is het een telefoongesprek? Een geluidsloos gesprek met een geest? Een fictief gesprek in de gedachten van de kleindochter? Het is een beetje mysterieus dat Opa zich het fototoestel nog wel herinnert, maar die keer dat hij bijna verdronk niet.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Leeuwin, mooie dialoog tussen een jong mensenkind en een heel oude Opa. Verwarring aan twee kanten, waar toch liefde en aandacht voor elkaar aanwezig was. :o

Lid sinds

18 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Leeuwin, De dialoog is levendig geschreven. Ik ben echt even bij de ik-figuur en de vermoeide, oude opa. Het is natuurlijk wat onbevredigend dat het verhaal niet af komt en de sprong daarna naar het fototoestel komt onlogisch over. Zou je niet wat langer door kunnen gaan op het verhaal dat niet af kwam, ook al komt er geen bevredigend antwoord uit? Je wekt al de suggestie dat er iets ergs is gebeurd (als jongen is opa bijna verdronken) en daar zou je wat meer op in kunnen spelen. Succes! Groet van Wilma

Lid sinds

14 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag allen, Bedankt voor jullie reacties. Ook bijzonder hoe iedereen het weer anders oppakt. Ik ga er mee aan de slag en er wat meer duidelijkheid aangeven> Groet, Leeuwin