Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#81 Barbara

15 februari 2016 - 14:09
Het kon echt niet meer wachten, het moest nu gebeuren. In de auto hing een intense spanning maar ik deed niets en zij deed ook niets. ‘Je mag me altijd bellen’ zei ik terwijl ik haar mijn telefoonnummer gaf. We werkten samen in de bioscoop en vanaf meet af aan was duidelijk dat we een klik hadden. Zo gebeurde het dat we op een avond, na het werk, in een cafe belanden om ‘even iets te drinken’. We spreken 1990. Ruud Lubbers was aan de macht. GTST begon op televisie. Zij was een mooie vrouw, twee jaar ouder dan ik, 26, met lang en steil blond haar. Zij was getrouwd en had een zoontje van 10. Ze was vroeg moeder geworden en daarom ook vroeg getrouwd. Toen ik haar leerde kennen waren ze al tien jaar verder in het huwelijk dat niet best meer was, als dat het ooit al was geweest. Haar man had een eigen bedrijf, iets met staal, en hield er een vriendin op na. Ze droeg mooie, dure kleding en had een eigen auto; een lichtblauwe Fiat Panda. Ik had nog helemaal niets, nou ja, een oude racefiets en een heel klein huis met goedkope meubelen. Het duurde niet lang of we spraken meer en meer af, vaak na het werk gingen we nog even uit en belanden uiteindelijk bij mij thuis. En in bed. Ik was erg verliefd op haar, stuurde haar kaarten en muziekjes met onderliggende boodschappen. Dat zij nooit voor mij zou kiezen wist ik toen nog niet, maar dat werd mij door de tijd duidelijk gemaakt. Steeds vaker kwam het voor dat zij de boot afhield als ik wilde afspreken totdat zij, uiteindelijk, helemaal niet meer reageerde op mijn avances. Niet veel later nam zij ontslag bij de bioscoop om bij een tandarts te gaan werken. Langzaam verdween zij uit mijn leven en de pijn die ik voelde heeft lang geduurd. Heel lang. Jaren. Sindsdien ben ik haar nog een keer tegengekomen. In een Esprit winkel. Zij droeg nog steeds mooie kleding maar haar ogen stonden droef. Zij keerde mij de rug toe, en ik durfde niets tegen haar te zeggen. Alsof een stuk van mijn verleden onvermijdelijk verdwenen was. Dat was het. Ze heette overigens Barbara, ik zou haar wel weer eens tegen willen komen.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 februari 2016 - 19:00
@R van Ost, primaire reactie, je vertelt te veel en laat het mij niet zien. Ik vind de cijfers storend om te zien - tot twintig schrijf je voluit - en je legt conclusies in de mond zoals: vroeg moeder, vroeg getrouwd. Kijk nog eens naar typo's zoals: belandden en steil haar. Schrijven is hard werken; moeten we allemaal. ;) Succes en tot een volgende keer.

17 februari 2016 - 11:19
Hallo R van Oost, Mooie schets van een onmogelijke liefde en de pijnlijk stille manier van aan de kant gezet worden. 'Ruud Lubbers was aan de macht.' Om dit zinnetje moest ik glimlachen: Lubbers zie ik niet als toonbeeld van een machthebber. Wat opmerkingen: --Ze droeg mooie, dure kleding en had een eigen auto; een lichtblauwe Fiat Panda.-- Die Fiat Panda haalt de dure uitstraling die ze heeft weer naar beneden. Maar misschien was dat juist je bedoeling. --Het kon echt niet meer wachten, het moest nu gebeuren. ‘Je mag me altijd bellen’ zei ik terwijl ik haar mijn telefoonnummer gaf.-- Een tekst wordt soms sterker als je dingen weglaat. Bij je begin zou je het stukje in de auto bijvoorbeeld kunnen schrappen. Schrijfcoach Corrie

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
17 februari 2016 - 12:03
Een flikkerlicht relatie. Jammer voor hem dat alles uitgedoofd is. Na de relatie heb je haar jaren later nog één keer ontmoet en met je de rug toe te keren, was alles definitief uit - of was ze bang dat ze terug voor je zou vallen? Is het daarom dat je in de laatste zin toch nog durft te hopen op een hernieuwde ontmoeting? Succes met je schrijven!