#81 - Ooit was zij Sarah

Haar wangen waren mager en ingevallen, haar huid een doffe tint grijs. Slangetjes liepen vanuit haar neus, keel en armen naar grote piepende machines. De ademhaling zwak, het had meer weg van zuchten. Ze leek een vreemde voor hem. Jack stond op uit de goedkope stoel en liep naar het raam. De zon scheen achter witte wolken en wierp een goudgeel schijnsel over de voorkant van het ziekenhuis. Hij kneep in zijn handen, ze waren ijskoud. In gedachten was Sarah weer beeldschoon. Hun laatste keer uit eten spookte door zijn hoofd. Haar blonde lokken glansden in de weerkaatsing van het kaarslicht, nu waren ze vettig en vaal. Met een hand onder haar kin had ze naar hem geglimlacht. ‘Bedankt lieverd, dit had ik echt even nodig,’ had ze gezegd. Maar het waren niet die woorden die hem slapeloze nachten bezorgden. Ze lagen in bed, moe en bezweet na heerlijke seks. Met zijn wijsvinger gleed hij over de olijfkleurige huid van haar arm. ‘Die documentaire was echt heftig he?’ ‘Ja, nogal. Ik zou niet weten wat ik zou doen in die situatie. ‘ Hij wreef door haar krullen. ‘Ik wel. Als ik een kasplantje wordt, mogen ze de stekker eruit trekken.’ Met haar nagels had ze hem in zijn nek gekrast, precies zoals hij lekker vond. Hij stond weer naast het bed en wreef over haar ruwe wang. Met zijn andere hand trok hij het kussen weg onder haar hoofd. Hij hield het in zijn handen en stapte achteruit. Het was alsof iemand anders het deed, maar hij drukte echt het kussen op het hoofd van de vrouw die ooit Sarah was. Hij proefde zoute tranen die over zijn gezicht stroomden en sloot zijn ogen. De apparaten bliepten steeds harder, en stopten. Het kon echt niet meer wachten, het moest nu gebeuren.