Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#81, op deze klotewereld.

Uren lag ze daar al met een infuus in haar arm om de weeën op te wekken. Uren dat er niks gebeurde, wachten alleen maar wachten. De reusachtige buik als de Mount Everst belemmerde haar zicht op de tv waar een soap de uren moest doden. Haar man lag in een ongemakkelijke houding in de met skai bekleden zetel te slapen. Zijn hoofd was onnatuurlijk op zijn schouders gezakt en zijn mond hing een beetje open. Dat gaat zeer doen, straks als hij wakker wordt. Ze zucht en probeert een andere houding uit maar het buisje van het infuus hindert haar om te verliggen. Zachtjes aait ze over haar buik, zo groot, alsof hij tegen haar lijf geplakt is. Een los element dat niet echt bij haar hoorde maar als een passagier met haar meereisde, al negen maanden en twee weken lang. Kindje kom toch naar buiten, we willen je graag zien, je knuffelen. Nee, het is echt niet zo erg als het lijkt, de wereld. Ja mensen schieten elkaar dood alsof het niks is en ja je moet werken tot je erbij neervalt en stinken dat het hier doet. Je moet zoveel geld verdienen dat je een huis kunt kopen en best ook een auto, en diploma,s halen, iemand worden. Je dromen, ach kind, dat zijn maar dromen. Je moet iemand worden in deze wereld anders tel je niet mee. Tranen rollen over haar wangen als de gynaecoloog met twee assistenten de kamer binnen komt. ‘We gaan het halen, het kan echt niet meer wachten, het zal nu moeten gebeuren.’ ‘Nee, nee hij wil niet komen en ik snap het, ik zou ook niet komen, wat moet je hier toch doen op deze klote wereld, laat me met rust, ‘ze krijst de hele gang bij elkaar.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik weet niet of het een bewuste keuze is, dat getreuzel van die baby hoor :D , maar wel heel erg leuk geschreven

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik hoop dat de aankomende moeder straks de bekende roze wolk gaat ervaren, want dat zal ze wel nodig hebben met al die sombere gedachten. Ik sluit me bij Nyceway aan over het beschrijven van de emotie.

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Haha, 'dat gaat zeer doen als hij straks wakker wordt' Je denkt lekker effe aan zijn pijn, om niet te moeten nadenken over je eigen last en pijn! Mag er niet aan denken, twee weken over de verwachte bevallingsdatum is wel heel lang! Je inwendig gesprekje, tegen de baby, vind ik vertederend, je wil je kind de ellende in de wereld zoveel mogelijk besparen. De baby liefst nog wat langer in zijn veilige cocon laten. Heel graag gelezen Han!

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Is hier al een naam voor? Prenatale depressie? Mooie tragikomedie. Na de monologue intérieur verander je van verleden naar tegenwoordige tijd: 'Tranen rollen over haar wangen ...' Bewust?

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Han, ergens heeft de barende vrouw gelijk. Deze wereld is nu niet bepaald het Paradijs en dat de baby nergens liever is dan in de moederschoot lijkt me heel aannemelijk. Hopelijk kan de HP toch genieten van het kleine wezentje dat bij haar wilde komen opgroeien tot hopelijk een goed mens die aan deze klotewereld een positief element kan toevoegen. :o

Rol

  • Anoniem
Hallo Han 73, Jouw krijsende kraamvrouw is een geval apart. De meeste vrouwen hebben andere redenen waarom ze hun kindje nog wat langer bij zich willen dragen. De overgang van rustig in bed liggen en de buik bekijken naar de paniek en boosheid gaat erg abrupt. Het zou mooi zijn als die ondertoon in het eerste deel van het verhaal al wat voelbaar is. Je hebt de eindzin iets gewijzigd en niet als allerlaatste zin gebruikt, maar je hebt je er duidelijk door laten inspireren. Leuk gedaan! Als je toch de voorgeschreven zin echt als eindzin zou gebruiken, wat zou je dan aan je verhaal veranderen? Schrijfcoach Corrie

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Han, Ik heb het verhaal met interesse gelezen. Een vrouw in barensnood. Het kind moet er toch een keer uitkomen, op een gegeven ogenblik kan het niet langer wachten. Ik ben, net als Corrie, ook wel benieuwd hoe het verhaal er uit zou zien, wanneer je de voorgeschreven zin als eindzin zou gebruiken.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
hoi allemaal, goh ja, dat gebeurd me wel meer dat ik blijkbaar van verleden tijd naar het heden spring zonder het zelf door te hebben.....werkpuntje :) Tja wat zou er veranderen als ik de voorlaatste zin als eindzin zou gebruiken.....ik weet het niet meteen.....waarschijnlijk zou ik het hele verhaal herschrijven en zou het een ander verhaal uit komen. Ik schrijf nogal impulsief en laat het verhaal zichzelf schrijven waardoor ik dus inderdaad 'fouten' maak. Bedankt voor het lezen en jullie feedback :)