'Het kan echt niet meer wachten, het moet nu gebeuren! Stante pede!' 'Je hebt gelijk, dit houd je toch niet voor mogelijk?' 'Weet je hoe lang het geleden is, wat denk je?' 'Twee maanden, zoiets?' 'Nee, joh, ruim een jaar; dan ben je toch niet goed bij je knar, dan ben je helemaal van het padje af, toch?' 'Ja en nu?' 'Ik ga hem appen en een afspraak maken, ik zet 'm voor het blok, ik haal hem op met de auto en zet hem daar in een stoel.' 'En als hij dat niet wil?' 'Willen, op zijn blote billen, zal je bedoelen, nee, pa gaat mee, het is klaar nu; hij kan alleen die crocs nog aan. Hij weet het, ik heb het hem laatst gezegd. Hij denkt dat ze in zijn tenen knippen, die idioot.' 'Ja, dat hebben ze vroeger eens gedaan, toen hij klein was. Dat heeft hij weleens verteld. Wat ga je appen, kijkt hij wel op die what's app?' 'Of hij daar op kijkt, hij is ontzettend nieuwsgierig en hij komt die stoel niet meer uit met die poten. Heb je die nagels weleens gezien? Helemaal krom gegroeid, zo smerig!' 'Ik vind het wel een beetje zielig, misschien heeft hij een trauma.' 'Zielig, ga weg joh, eigenwijs zal je bedoelen. Kijk.' -Morgen kom ik je ophalen om 11.00 uur. Hoef geen koffie. We gaan met de auto naar de pedicure.- 'En als hij dan niet meegaat?' 'Wacht, hij appt al terug.' 'Wat zegt hij?' -Goed. En nieuwe schoenen koepn.- 'Kopen bedoelt hij. Maakt niet uit.' -Prima pa, tot morgen- 'Nou, voor de bakker! Naar wie ga je?' 'Naar Els, ze heeft pas haar diploma, Els kent pa nog van vroeger. Maar dat heb ik niet gezegd, anders schaamt hij zich te pletter. Gaan we erna een bakkie doen bij Piet, kom je dan ook?'