@Fio, welkom, je schreef een samengebalde tekst. Op de een of andere manier vind ik je tekst interessant, zelfs boeiend. Ik volg niet helemaal de tijdsaanduidingen: - hoe vaak had ik de deur niet dichtgedaan - twee jaar geleden had ik mij voorbereid - schuldgevoel jarenlang 'Ontzien van hun last' heb ik niet eerder gelezen/ken ik niet. Mooi debuut, Fio. Er zit diepte in. PS: En haatschaal is een vondst.

Dag Fio, men vindt hier op SOL dat mijn inzending triestig is, maar dit verhaal is nog oneindig meer triest. Kerstmis op deze manier moeten beleven, is nou niet je dat! Mooi de rits van de dunne zomerjack in het putje van de winter. Ik kijk uit naar je volgende inzending. Ik maak van deze gelegenheid gebruik je een mooi kerstfeest toe te wensen en een gelukkig, voorspoedig en spannend Nieuw Jaar! :)

Fio, Je begint in vvt (de 1e alinea) en gaat vanaf 'Ik duwde de rits' verder in ovt - dat is dan het 'heden' in het verhaal. Een dergelijke constructie maakt een kort verhaal lastig leesbaar omdat lezer mee moet schakelen. (Voor een langer verhaal is dat niet erg. Bijvoorbeeld omdat de gebruikte tijd per hoofdstuk verschilt - de lezer onderscheidt dan gemakkelijk het heden van de zo-is-het-gekomen hoofdstukken). Dus tip voor de volgende keer: kies één tijd voor het kort verhaal. Je verhaal bevat een paar mooie aanzetten, zoals deze:

Ik duwde de rits van mijn dunne zomerjack wat verder omhoog en liep met mijn koude handen diep in mijn zakken richting het park.

Die zin vertelt een heleboel. Terzijde: Let wel op het gebruik van bijvoeglijke naamwoorden. Ik vind in deze zin het woord 'zomerjack' zonder bvn sterker (immers dikke zomerjacks zijn uiterst zeldzaam) en hetzelfde geldt voor 'handen' . De 'ik' stopt de handen diep in zijn zakken omdat ze koud zijn. Lees de zin maar eens zonder 'dunne' en zonder 'koude'. Minder is meer :) let verder op je syntaxis, bijvoorbeeld dit:

had mijn familie al aan tafel zonder mij gezeten

dat loopt niet - suggestie: had mijn familie al zonder mij aan tafel gezeten Het eind, de laatste drie zinnen, is een soort van uitleg/conclusie. Dat komt het verhaal niet ten goede. Wat mij betreft is dit een mooie slotzin:

Het lege bankje dat opdoemde in de verte was mijn verzekering voor een slaapplek.

(en als het mijn verhaal was zou ik 'in de verte' schrappen want 'opdoemde' staat op zichzelf en er gaat een zekere dreiging vanuit, terwijl de toevoeging 'in de verte' er een vals soort romantiek van maakt, althans zo voel ik het en bla bla bla. :)

Ik hou niet van de feestdagen, ze hebben me nooit echt geïnteresseerd. Een hoop extra gedoe om helemaal niets. Maar als ik dit verhaal lees, denk ik dat de feestdagen voor mij wel meevallen. Een in en in bitter verhaal. Ik vind de sfeer die je in dit verhaal hebt gecreëerd heel erg knap. Deze zin loop niet helemaal lekker volgens mij: Is het besef dat je vanaf dit punt in je leven nooit meer gelukkig zult worden zelfsabotage of erkenning van je lot?

Ik geloof dat de zin wel klopt. De vinding is zeer zeker mooi. Maar op een of andere manier struikel ik over de zin.

Fio, wat een triestheid. Maar soms denk ik toch, het is gewoon vrijdag en zaterdag, dagen die we dan kerst noemen. Dat je aan iemand denkt, is een mooie gedachte natuurlijk.

Fio, Over de zin die Annemieke aanhaalt (zie #5 en 7)

Is het besef dat je vanaf dit punt in je leven nooit meer gelukkig zult worden zelfsabotage of erkenning van je lot?

een komma doet wonderen. ;) Is het besef dat je vanaf dit punt in je leven nooit meer gelukkig zult worden, zelfsabotage of erkenning van je lot?

De verbeterpunten in dit mooie, trieste verhaal zijn al belicht. Rest mij om te zeggen dat je een mooie inkijk hebt gegeven in het gevoel van de hp en ik uitkijk naar je volgende bijdrage :thumbsup:

Fio, Ik vind dat je een mooi stukje hebt geschreven. Het ontroert zonder dat het sentimenteel wordt. Tips zijn al gegeven. Ik ben benieuwd naar je volgende verhaal.