@Mark, wat een prachtig verhaal. Bajesdromen over de verrukkelijkheden die hp eerder heeft gegeten. Het kijken, het ruiken maken er wezenlijk onderdeel van uit. Je misleidt je lezer niet helemaal door in het begin over een bord met compartimenten te schrijven. En op het eind niet door te weigeren met een plastic vork te eten.

Dankjewel :) Ik ben het met je eens dat ik al een en ander verklap door het specifieke servies, alhoewel het ook in een ziekenhuis o.i.d. zou kunnen plaatsvinden op basis van deze beschrijving.

Twee keer een hint vind ik een keer te veel. (typo: lichtzoet)

Twee keer hint, daar heb ik overheen gelezen. Ik ben het met je eens. Als ik nog aan de tekst ga sleutelen dan vervang ik het in een zin voor een synoniem. De typo heb ik gecorrigeerd.

***o, zie nu pas de titel van je verhaal, er valt nu nog meer op zijn plaats***

:)

Een keer 'hint' vervangen door 'zweem' in de oorspronkelijke tekst (zie opmerking Mili).

Dag Mark, een smaakvol verhaal met een bittere nasmaak. Prachtig. Proficiat. :o

Dankjewel Blavatski! :)

@janpmeijers: Wederom bedankt voor de altijd zinvolle feedback! Voor wat betreft het enkelvoud: je hebt helemaal gelijk, een slordigheid van mijn kant en inmiddels gecorrigeerd.

Een gevoelige gevangene met prachtige herinneringen... ik dacht eerst idd aan een z'huis of verzorgingstehuis.... mooi verrassend verhaal...

Dank je wel Resa!

Een verhaal om stil van te worden en de laatste gang van het leven te voelen. Compliment. Op subtiele wijze weet je de lezer in verwarring te brengen, terwijl je gelijktijdig heel veel vrijgeeft: drie compartimenten.

Dankjewel Inanna :)

Je maakt redelijk veel gebruik van 'dat, die'. Door de zin te herschrijven vanuit het onderwerp of de handeling maak je een tekst nog levendiger, nog meer sprekend tot de verbeelding. Voorbeeld: In het grootste compartiment zit een zalvige aardappelpuree die voor een deel is overgoten met een sterk naar kruidnagel geurende hachee. Suggestie: In het grootste compartiment zit een zalvige aardappel', voor een deel overgoten met een sterk naar kruidnagel geurende hachee..

Een mooie oplossing. Ik neem de suggestie mee in het schrijven van een verbeterde versie.

Door de volgende zin met 'Voorzichtig trek ik met mijn vork ...' te beginnen, blijft een lezer bij het overheerlijke gerecht.

Idem

Je gebruikt vier keer compartiment. Dit kan het gevoel geven van een opsomming. Suggestie: Voor me staat een rechthoekig bord, verdeeld in compartimenten, In het middelste (de grootte in het midden laten, komt uit tekst naar voren) Rechts (rode kool) Links (peren)

Wederom een goede suggestie. Ik ga met je opmerkingen aan de slag en post daarna een verbeterde versie. Bedankt voor de uitgebreide feedback.

@maddbrug en @bartsnel: dank jullie wel!

Een aangepaste versie, met in het achterhoofd de opmerkingen van de forumleden, de schrijfcoach en mijn eigen inzichten... Voor me staat een rechthoekig bord dat is verdeeld in drie compartimenten. In het middelste zit een zalvige aardappelpuree, voor een deel overgoten met een sterk naar kruidnagel geurende hachee. Het malse draadjesvlees trek ik voorzichtig met mijn vork los. Een aardse geur dringt mijn neus binnen, opgewekt door de zwarte truffel die rijkelijk over de andere helft van de puree is geraspt. Samen vormen de geuren een geheel dat mij doet denken aan de natte grond in het Bois de Boulogne waar ik in mijn studietijd graag wandelde. ‘Je hebt een half uur om de maaltijd te nuttigen, dus ik zou maar opschieten als ik jou was.’ ‘Laat me maar even. Het ruiken van het eten is een belangrijk deel van het genot.’ Als ik de aandacht van mijn neus naar links verplaats, en daarbij mijn ogen sluit, dan zie ik de gedekte eettafel van mijn oma waar ik in mijn vroege jeugd bijna iedere zondag at. Rode kool met appeltjes. Weer dat aardse, die lichtzoete geur van de rode kool die wordt begeleid door het frisse van de appel met een kruidige hint van kaneel. ‘Ik wil me nergens mee bemoeien, maar het wordt koud als je nog langer wacht.’ Ik lach vermoeid en antwoord: ‘Er staat me de komende tijd wel meer koude te wachten.’ Het derde compartiment van het gladde kunststof bord is gevuld met een perencompote. Ik roer wat met mijn vork door de zachte substantie. De zoete geur van vanille, omhuld door een warme zweem van speculaaskruiden kriebelt mijn gehemelte. Het ruiken is voldoende. Het is zonde om dit heerlijke eten te nuttigen met de nare gladheid van plastic bestek. ‘Het is goed zo. Ik ben klaar,’ zeg ik tegen de bewaker.

Dankjewel schrijvenmaar :)

Mark, Ik vind het een prachtig verhaal. Op een of andere manier spreekt "het grootste compartiment" mij meer aan dan "het middelste compartiment". In de tweede versie zie ik de neus ergens zwerven. Ik mis dan toch de verplaatsing naar het kleinere compartiment. Misschien kun je daar "compartiment" vervangen door "vakje". Wat overheerst is toch wel het gevoel dat achterblijft na het lezen van dit stukje. Ik zie het voor me en kan me verplaatsen in de hp en ongeacht wat hij heeft gedaan voel ik met hem mee. Bijzonder mooi gedaan.

Dankjewel Willemina. Ik begrijp wat je zegt over de compartimenten, ik was daar ook een beetje mee aan het worstelen.