schrijfopdracht #72 - een fles champagne

Een mooie sfeertekening van de hoofdpersoon, haar verhouding met haar tante, het huis, de notaris en zijn klerk en de inhoud van de koelkast. De schrijfopdracht was, schrijf een innerlijke monoloog, een stroom van gedachten. Als je tijd hebt, probeer de tekst eens te herschrijven, kruip in het hoofd van de ik - persoon en schrijf een innerlijke monoloog.

Dank U schrijfcoach voor het positieve commentaar. U hebt gelijk wanneer U zegt dat de opdracht was: schrijf een innerlijke monoloog. Ik begon direct in mijn hoofd die monoloog op te schrijven, maar o jee, dat valt niet mee! Ik ga er toch werk van maken, dat beloof ik U. :o

Wat een mooi, romantisch verhaal. Je liet al een aanwijzing los op de manier waarop de klerk HP uitliet maar dit is een mooie ontknoping. :nod: De eerste zin vind ik prachtig: kruidige herfstbladeren is een sterk beeld met geur. :thumbsup: Zou de klerk serieus zijn of gewoon verslaafd aan champagne? }) Heel erg graag gelezen! Je hebt vele gezichten als schrijfster. :thumbsup:

Dank je Marietje om langs te komen en voor de lovende woorden. In mijn verbeelding is de klerk echt wel verliefd. :o Fijn dat je beoordeling over mij als schrijfster zo positief is. Dat geeft me een duwtje in de rug. ;)

Op aanraden van de schrijfcoach volgt hier dus de monoloog. Het kostte me best veel moeite om de inzending te herschrijven... :o Mmmm. Wat een heerlijke herfstdag. Ik hou van de kruidige geur die de herfstbladeren verspreiden. In deze periode van het jaar ben ik altijd op mijn best. Maar wat is er met mijn voeten aan de hand? Ze voelen zo zwaar aan. Normaal ren ik altijd op een drafje naar het appartement van tante Ria. Vandaag heb ik precies molenstenen aan mijn enkels hangen. Wat heb ik een moeite om de trap op te lopen. Ik weet wel dat tanteke mij niet, zoals vroeger, enthousiast kan komen begroeten. Dat het zo zwaar zou zijn om de sleutel in het slot te steken en alleen binnen te gaan had ik niet gedacht. Het was vanochtend wel een vreemd moment om de sleutels in mijn hand te voelen. Gelukkig was de klerk van de notaris heel vriendelijk. Ik had het idee dat hij me wel mocht en zijn felicitatie met het appartement klonk oprecht. Zijn ogen en zijn mysterieus lachje brachten me wel even van mijn stuk. Tijdens de gesprekken met de notaris had hij zich discreet opgesteld. Vanmorgen leek hij jonger en speelser. Ach, wat is hier nu stil. Alles staat onaangeroerd. Daar is de tafel waaraan tante en ik veel uurtjes hebben doorgebracht. Wat bladerde ze graag door haar fotoboeken en vertelde ze me veel over vroeger. Haar kopjes koffie waren heerlijk en ze haalde altijd mijn lievelingskoekjes in huis. Ik verwacht dat tante ieder moment de kamer binnenkomt met een dienblad vol heerlijkheden. Ze kon er zelf ook zo van genieten. Stop. Ik moet ophouden met naar de voorwerpen te kijken die haar persoonlijkheid illustreren. Haar boeken, haar snuisterijen, de schemerlamp die het grijze haar deed glinsteren; de vleugel die nu klankloos mooi staat te zijn. Ik zie hoe haar slanke vingers over de toetsen glijden en... Ik moet naar de keuken om een glaasje water te drinken. Ik word zo verdrietig. Ik ben blij met mijn erfenis, maar oh, wat zal ik haar missen! Mijn handen trillen; oppassen dat ik het glas niet laat vallen. Wat raar. De ijskast staat te zoemen. Iemand moet de elektriciteit aangesloten hebben. De keukenklok wijst ook het juiste uur aan. Dat was me nog niet opgevallen. Wat zie ik nu, vers fruit in de ijskast? Sinaasappelen? En een fles champagne? Een briefje rond de hals van de fles? Tanteke, wat gebeurt er?