Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Coach Marijcke Cauwe 3 november 2015 - 1:30

schrijfopdracht #72 - een fles champagne

Kruidige herfstbladeren begeleiden me op mijn wandeling naar het gebouw waar het appartementje van mijn tante zich bevind. In het verleden liep ik er op een drafje naar toe. Nu betrap ik me erop dat ik schoorvoetend de trap oploop. Enkele minuten geleden was ik nog dolblij en gehaast om hier te komen. Maar op dit moment voelt het zo vreemd aan om tante Ria's flatje binnen te gaan. Ik besef maar al te goed dat ze me niet, zoals vroeger, enthousiast kan verwelkomen. De woning zal verloren zijn zonder haar lieve aanwezigheid. Vanmorgen kreeg ik de sleutels van de notaris. Enfin, niet van de notaris, maar van zijn klerk, een jonge, vriendelijke kerel met een paar ogen die mij geïnteresseerd opnamen en me een beetje van mijn stuk brachten. “Ik wens U veel geluk met het appartement van Uw overleden tante”, zei hij terwijl hij me buiten liet. Het klonk oprecht en hij lachte ietwat geheimzinnig. Tijdens de gesprekken met de notaris had hij zich altijd wat gereserveerd opgesteld. Nu toonde hij een heel andere kant van zijn karakter. Speelser, jonger. Ik steek de sleutel in het slot en ga naar binnen. Het interieur is onaangeroerd. Ontroerd en een beetje ontredderd drentel ik door de mij zo bekende kamers. Ik herken iedere stoel, ieder schilderij, ieder voorwerp. Dat dit alles nu mijn eigendom is maakt mij enerzijds blij. Anderzijds voel ik een knagende pijn omdat tante en ik er niet meer samen van kunnen genieten. Ik mis haar enorm. Ik voel de tranen opkomen en haast me naar de keuken. Een glaasje water zal me wat opmonteren. Nu pas valt het mij op dat de elektriciteit niet is afgesloten. De ijskast zoemt en de keukenklok geeft het juiste uur aan. Ik open de ijskast in de veronderstelling dat hij leeg is en voor niets staat te zoemen. De geur van verse sinaasappelen en citroenen prikkelt mijn neus. Vers fruit? Hoe komt dat nu in de ijskast terecht? Nog groter wordt mijn verbazing bij het zien van een fles champagne die te midden van het verse fruit staat. Er hangt een briefje aan. “Zoals afgesproken tijdens de onderhandelingen op het notariaat betreffende het testament van Uw tante, vindt U hier een fles bubbels. Zij stond erop dat U er een feestje van zou maken tijdens Uw eerste bezoek aan haar woning die nu de Uwe is. Gefeliciteerd! z.o.z. Mocht U interesse hebben deze fles samen met mij soldaat te maken. Mijn naam is Hans Terwilghen en U kunt mij bereiken op dit nummer: 04943690. Hopelijk tot spoedig ziens!"

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Schrijfcoach E… 3 november 2015 - 11:55
Een mooie sfeertekening van de hoofdpersoon, haar verhouding met haar tante, het huis, de notaris en zijn klerk en de inhoud van de koelkast. De schrijfopdracht was, schrijf een innerlijke monoloog, een stroom van gedachten. Als je tijd hebt, probeer de tekst eens te herschrijven, kruip in het hoofd van de ik - persoon en schrijf een innerlijke monoloog.

Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Coach Marijcke Cauwe 3 november 2015 - 16:21
Dank U schrijfcoach voor het positieve commentaar. U hebt gelijk wanneer U zegt dat de opdracht was: schrijf een innerlijke monoloog. Ik begon direct in mijn hoofd die monoloog op te schrijven, maar o jee, dat valt niet mee! Ik ga er toch werk van maken, dat beloof ik U. :o

Geen afbeelding

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Marietje 3 november 2015 - 18:46
Wat een mooi, romantisch verhaal. Je liet al een aanwijzing los op de manier waarop de klerk HP uitliet maar dit is een mooie ontknoping. :nod: De eerste zin vind ik prachtig: kruidige herfstbladeren is een sterk beeld met geur. :thumbsup: Zou de klerk serieus zijn of gewoon verslaafd aan champagne? }) Heel erg graag gelezen! Je hebt vele gezichten als schrijfster. :thumbsup:

Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Coach Marijcke Cauwe 4 november 2015 - 23:59
Dank je Marietje om langs te komen en voor de lovende woorden. In mijn verbeelding is de klerk echt wel verliefd. :o Fijn dat je beoordeling over mij als schrijfster zo positief is. Dat geeft me een duwtje in de rug. ;)

Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Coach Marijcke Cauwe 5 november 2015 - 1:36
Op aanraden van de schrijfcoach volgt hier dus de monoloog. Het kostte me best veel moeite om de inzending te herschrijven... :o Mmmm. Wat een heerlijke herfstdag. Ik hou van de kruidige geur die de herfstbladeren verspreiden. In deze periode van het jaar ben ik altijd op mijn best. Maar wat is er met mijn voeten aan de hand? Ze voelen zo zwaar aan. Normaal ren ik altijd op een drafje naar het appartement van tante Ria. Vandaag heb ik precies molenstenen aan mijn enkels hangen. Wat heb ik een moeite om de trap op te lopen. Ik weet wel dat tanteke mij niet, zoals vroeger, enthousiast kan komen begroeten. Dat het zo zwaar zou zijn om de sleutel in het slot te steken en alleen binnen te gaan had ik niet gedacht. Het was vanochtend wel een vreemd moment om de sleutels in mijn hand te voelen. Gelukkig was de klerk van de notaris heel vriendelijk. Ik had het idee dat hij me wel mocht en zijn felicitatie met het appartement klonk oprecht. Zijn ogen en zijn mysterieus lachje brachten me wel even van mijn stuk. Tijdens de gesprekken met de notaris had hij zich discreet opgesteld. Vanmorgen leek hij jonger en speelser. Ach, wat is hier nu stil. Alles staat onaangeroerd. Daar is de tafel waaraan tante en ik veel uurtjes hebben doorgebracht. Wat bladerde ze graag door haar fotoboeken en vertelde ze me veel over vroeger. Haar kopjes koffie waren heerlijk en ze haalde altijd mijn lievelingskoekjes in huis. Ik verwacht dat tante ieder moment de kamer binnenkomt met een dienblad vol heerlijkheden. Ze kon er zelf ook zo van genieten. Stop. Ik moet ophouden met naar de voorwerpen te kijken die haar persoonlijkheid illustreren. Haar boeken, haar snuisterijen, de schemerlamp die het grijze haar deed glinsteren; de vleugel die nu klankloos mooi staat te zijn. Ik zie hoe haar slanke vingers over de toetsen glijden en... Ik moet naar de keuken om een glaasje water te drinken. Ik word zo verdrietig. Ik ben blij met mijn erfenis, maar oh, wat zal ik haar missen! Mijn handen trillen; oppassen dat ik het glas niet laat vallen. Wat raar. De ijskast staat te zoemen. Iemand moet de elektriciteit aangesloten hebben. De keukenklok wijst ook het juiste uur aan. Dat was me nog niet opgevallen. Wat zie ik nu, vers fruit in de ijskast? Sinaasappelen? En een fles champagne? Een briefje rond de hals van de fles? Tanteke, wat gebeurt er?