De ochtendzon valt door het raam op de grote ellipsvormige leestafel van de bieb. Haar koffie staat naast haar laptop en ze geniet van de rustige atmosfeer, tot … Een niet te jonge god loopt op de tafel af, kijkt haar recht in de ogen, glimlacht, gaat zitten en verdwijnt in een boek. Holy moly, vlinders ontwaken in haar buik, het bloed stijgt naar haar wangen. Een mooie man met een mooi boek! Ze kijkt zo onopvallend mogelijk scheel om de titel te lezen: iets van Milan Kundera, toe maar! Zijn telefoon bliept en hij loopt een eindje van de tafel weg terwijl hij opneemt. ‘Sjezus, Deb, wat mot ’t nou weze, Koch of Koendra of die andere gast?’ Pats, ze klapt haar laptop dicht, de vlinders zijn alweer dood. Op weg naar de uitgang, leest ze de titel van zijn boek dat opengeslagen met de kaft naar boven ligt: de ondraaglijke lichtheid van het bestaan.