71 niet vertellen, maar vertonen
Tindra draaide zich om in haar slaapzak en bekeek Lin’s gezicht vlak voor haar. Ontspannen, zonder rimpeltjes boven haar neus en uitnodigende zachte lippen. Lange donkere wimpers wierpen schaduwen op Lins bleke wangen, de waakzame blik verbergend die zo vaak in haar ogen lag. Een pijnlijke steek schoot door Tindra’s buik bij de gedachte dat ze haar straks niet meer elke dag zou zien. Even sloot ze haar ogen en dwong zichzelf rustig te ademen om het bonken van haar hart weer tot bedaren te brengen. Ze hief haar hand op en streek voorzichtig een lok van het dikke roodblonde haar uit Linn’s gezicht. Langzaam gingen de grijze ogen open, nog donker en slaperig. Om de zachte mond verscheen een ontspannen glimlach. ‘Goedemorgen,’ fluisterde Tindra schor, ‘lekker geslapen?’ Linn glimlachte en knikte, zonder te bemerken hoe Tindra vocht om de ontluikende gevoelens voor haar te verbergen.
yvonnecm, Je begint met een
Lid sinds
11 jaar 9 maandenRol
Dankjewel Janpmeijers
Lid sinds
15 jaar 9 maandenRol
Hmmm, de laatste zin is m.i.
Lid sinds
14 jaar 1 maandRol
Oke nog een poging met alle
Lid sinds
15 jaar 9 maandenRol
Yvonnecm, Ja, al beter. Toch
Lid sinds
11 jaar 9 maandenRol
Dag Yvonnecm, ontluikende
Lid sinds
16 jaar 6 maandenRol
De tederheid is bijna
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
Ik vind het zelf ook altijd
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Anne Borneman je het hebt
Lid sinds
15 jaar 9 maandenRol