#70 opstaan in 100 woorden

Mooi: ... en zucht alle slaap uit mijn lichaam

Ik vraag me af wat je tekst doet zonder alle bijzinnen/ gedachten. Oftewel als je het de lezer laat voelen ipv te vertellen dmv de gedachten. Loop je stukje even na op spel en taal fouten. ;) Herkenbare invulling! :thumbsup:

De vermoeiendste bezigheid van de dag, zuchtend beschreven. Ik vind het mooi. Alleen roepen de kinderen bij mij pas om hun zwemtas nadat wij ze het bed uitgetrommeld hebben. :D

ik heb het tekstje heel snel geschreven.....tussen de boterhammen en de vioolles in ;). en ja ik ben niet echt tevreden....vind zelf inderdaad dat ik teveel vertellend ben..... nou ja volgende keer beter met hopelijk meer tijd :-D

Pfoei, in duizend woorden opstaan, lijkt me heel vermoeiend, ben nooit zo lang van stof bij het opstaan. Mijn ochtendhumeur doet me meest zwijgend opstaan. Wel heel erg mooi herkenbaar zuchtend geschreven

Ik vind het goed geschreven. Zie het wel voor me. Ik denk dat ik het zelfs wel eens heb meegemaakt ;) Je schrijft deze alleen in de zij ipv de ik- persoon Dat was misschien niet de opdracht, of vergis ik me. Nou ja wat geeft het.

Met een zwaai duwt ze. Dat leest gek. Zwaaien zie ik als een soort van elegant en duwen eerder als lomp. In de basis vind ik het stukje aangenaam en herkenbaar.

Een duidelijk verhaal. Een paar taalzeurtjes. onmogenlijke - onmogelijke mompeld - mompelt wat klinkt als: 'Ik kom zo.' (doordat je zegt dat het klinkt als, kun je de rest van de zin wel weglaten) geen punt achter een ?

bedankt voor alle feedback....:) ja de taalfouten, ik weet het, doe echt mijn best maar dat talent bezit ik totaal niet. Gebruik spellingscontrole maar die haalt er niet alles uit, dat is duidelijk nu. annemieke brink, ja nu je het zegt, met een zwaai duwt ze is inderdaad tegenstrijdig ;)

Dag Han, ik moest lachen om je opening. Hoort die wel of niet bij je verhaal. Exclusief telt je verhaal telt 90 woorden, inclusief 104. Als je voor precies 100 woorden gaat, word je verhaal vanzelf sterker. Je moet dan nadenken over elk woord, over waar de woorden moeten staan, wat ze betekenen, of de context klopt. Je eerste zin (ze zucht…) is heel herkenbaar en beeldend. In de tweede probeer je te vertellen dat ze iets mompelt, iets dat haar man zou moeten verstaan. Je zou deze mompel letterlijk kunnen opschrijven. “Komzo-noh-even” mompelt ze. Je zou haar traagheid kunnen aandikken door haar man te laten zeggen: “Schat de kinderen hebben al ontbeten, ik moet nu weg, breng jij de kinderen op tijd naar school?” Er komt een grom onder de dekens vandaan. Dan die zwemtas en dan de theatrale zwaai. Zelfs de laatste zin kun je laten zien in plaats van dat je vertelt wat er gebeurt. Dat je zo snel de opdracht hebt gemaakt is een goed begin van je verhaal. Beter een volgeschreven scherm dan een leeg scherm. Veel schrijfplezier!

@Han, ik kan mijn vinger er niet precies op leggen, maar op de een of andere manier schept jouw schrijfstijl altijd een bijzondere sfeer. Soms sierlijk, dan bijzonder, fijntjes of indringend. Je hebt vaak originele formuleringen. Al wat jij nodig hebt is een goede eindredactie die vooral jouw bijzondere stijl niet beschadigt. Zo voel ik dat.

Oh Elysevdr, ik lees nu pas jou reactie en die had ik niet willen missen :) Vind het een ongelooflijk mooi compliment wat je me geeft. Ik weet dat ik niet goed ben met spelling en interpunctie, al heb ik al heel veel bijgeleerd van jullie feedback. Blijven oefenen dus en dat zal ik zeker doen. Maar ik ben echt blij om te horen dat ik een eigen stijl heb :)

Dag Han, ja dat opstaan, het blijft moeilijk. Als je jong bent zijn het de kinderen en als je oud bent, zijn het de gewrichten! :o Leuk beschreven.