Jannemieke, de snelheid van het licht benadert de 300.000 km/sec; niet gering. Als je met die snelheid een reis in de ruimte zou maken, zou je bij terugkeer op aarde merken dat de tijd daar verder is voortgeschreden dan je zelf in de ruimte ervaren hebt. Je komt dus jonger terug dan wanneer je die reis niet gemaakt zou hebben. Dat ik vaak 'ik' gebruik vloeit voort uit de aard van het verhaal: een verslag van een droomreis waarin alleen de ik-persoon een rol speelt. Dank voor je vroege reactie.

Turtle en schrijvenmaar, dank voor jullie reactie.

Grappig verhaal... met onverwacht einde... graag gelezen

Ook graag gedaan. Dank je wel.

@Dos, zou dit niet een niche kunnen zijn? In plaats van botox, ooglidcorrecties, enzovoort met jou de ruimte in gaan? Je weet nu de weg. :)

Mili, ik heb ruimtevrees en durf niet harder dan 180. Mijn vrouw gebruikt al jaren kleurloze boenwas i.p.v. dag- of nachtcreme; botox of ooglidcorrecties etc. n.v.t.

Eigenlijk ben ik heel erg nieuwsgierig naar jouw avonturen in Peking. :nod: Leuk verhaal, nog leuker plot. :thumbsup: Boenwas als crème! :D

Marietje, Peking heb ik die nacht ervaren als een vieze stinkstad, vandaar dat ik loodrecht de ruimte invloog om zo snel mogelijk van die stank verlost te zijn. Rond sinterklaas gebruikte mijn vrouw vroeger zwarte schoensmeer. Mag niet meer. Dank voor je reactie.

Ik zou mijn vrouw gelijk de ruimte insturen, de zaklamp niet vergeten mee te geven. Leuk verrassend verhaal

Niet nodig, Dana, zij houdt zich jong en strak met boenwas. Als je er ook toe overgaat, altijd kleurloos gebruiken. In het begin stinkt het, maar dat went na verloop van tijd.

Het licht van je zaklantaarn is toch sterker dan ik dacht. Mag ik je voorstellen om een dergelijke zaklantaarn uit te vinden? Het liefst op aarde. Grappig verhaaltje.

Tja, een doodgewone zaklantaarn stond mij voor ogen. Het licht van de ene lamp is wat haar snelheid betreft niet anders dan van de andere lamp; led, halogeen of gewoon gloeilamp. De fotonen die ze produceren hebben alle dezelfde snelheid. Of bedoel je iets anders dan de lichtsnelheid? Overigens dank voor je reactie.

Nee hoor. Alleen de snelheid van je zaklantaarn. Als je sneller dan het licht was gegaan, was je ongetwijfeld als een baby van je verre voorouders teruggekomen.

Sneller dan het licht: zeg mij hoe het moet en we zullen samen de Nobelprijs delen.

[ Niet nodig, Dana, zij houdt zich jong en strak met boenwas. Als je er ook toe overgaat, altijd kleurloos gebruiken. In het begin stinkt het, maar dat went na verloop van tijd.

Niet nodig Dos, Ik probeer juist door rimpeleffecten niet tegen te gaan, een interessanter uiterlijk te krijgen

Geen wonder dat je man in 'Buitenechtelijk' zijn interesse verliest.

Beste Dos, de vraag van de vrouw: ‘Waar was je nou al die tijd?’ maakt mij nieuwsgierig. Zelf ben je heel ver weggeweest in je droom, maar de vraag van je vrouw slaat natuurlijk op iets anders. Toch? Je opening is een aaneenschakeling van losse zinnen. Het gebeurt wel eens dat je ‘s nachts naar Peking vliegt en dat de vlucht afbuigt naar de ruimte. Dat het licht dat je volgt van een zaklantaarn is. En dat je tegelijkertijd weet dat je droomt. Het kan allemaal, je hoofd denkt interessante dingen als je droomt. Maar als je nou eens begint met dat je naar Peking vliegt en dat je ‘midden in de nacht’ vervangt door een beeld, wat zag je in je droom? Nog twee dingen: past het woord ‘tred’ bij de snelheid van het licht? En de zinnen ‘zijn lichtbundel kon ik alleen zien…’ en ‘de tijd stond stil’ zijn naar mijn idee verwarrende onnodige toevoegingen. Je wilt volledig zijn in je uitleg, zonde van je leuke droom en de opmerking en het geslof van je vrouw (goed beeld!). Je verhaal telt nu 98 woorden. Probeer het eens te herschrijven naar 100 woorden, bewaar de heldere beelden en vul deze aan. Bedankt!

Dag Nina, je hecht nogal aan het gebruik van exact 100 woorden. Zelf vind ik dat van minder belang. Bij andere wekelijkse schrijfopdrachten trek ik er me niet meer zoveel van aan. Het verhaal an sich staat bij mij voorop. Toch heb ik deze week enige moeite gedaan om het verhaal in precies 100 woorden te vatten. Dat is gelukt, met inbegrip van de titel. Ik heb het ‘handmatig’ gecheckt. Mijn iMac telt voor ‘北京- Peking’ drie woorden. Windows 10 telt er vier. Jij hebt waarschijnlijk ook nog eens de titel niet meegewogen. Zie hier wat een mogelijkheden om tot een verschillend aantal woorden te komen. Dus een reden om je daar niet erg druk om te maken. Als je als mens een ruimtereis zou maken met de snelheid van het licht - wat overigens onmogelijk is - heb je een andere tijdsbeleving dan iemand die die reis niet maakt; je tijd verloopt aanzienlijk langzamer. In een droom heb je geen last van de beperkingen die zo’n reis onmogelijk maken. Dat de ik-persoon in mijn verhaal bij het ontwaken naast zijn vrouw wél het tijdsverschil heeft ervaren, vond ik zelf wel grappig. Fantasie en een gedachtenexperiment worden in de laatste zin door elkaar gehusseld en astrofysische wetmatigheid aan de laars gelapt. ‘tred’ klink inderdaad een beetje vreemd in combinatie met de snelheid van het licht. Maar ik gebruik het woord in een staande uitdrukking met de betekenis van ‘even snel gaan als’. In dit rare verhaal vind ik ‘tred’ wel passend. Met ‘zijn lichtbundel kon ik alleen zien…’ en ‘de tijd stond stil’ wou ik inderdaad iets uitleggen over het licht van die zaklantaarn, maar deze twee gegevens zijn daar te gering voor, daarom beter om ze weg te laten. De lichtbundel is voor deze reiziger nl. onzichtbaar, als hij met de zaklantaarn schijnt in de bewegingsrichting. De vraag van de vrouw ‘Waar was je al die tijd?’ slaat enkel op het feit dat hij zo lang is weg geweest. Dank voor je ruime aandacht. De herschrijf: Ruimtereis Het was midden in de nacht. Ik vloog op eigen kracht boven 北京- Peking, waardoor ik zeker wist dat ik droomde. Het stonk er onbeschrijfelijk, daarom koerste ik loodrecht de ruimte in... met de snelheid van het licht. Ik wist dat ik me zo snel voortbewoog omdat ik gelijke tred hield met het licht van mijn zaklantaarn. Bij terugkeer op aarde ontwaakte ik naast mijn vrouw, die tijdens mijn ruimtereis twintig jaar ouder geworden was. ‘Waar was je nou al die tijd’, vroeg ze, en achter haar rollator slofte ze naar de keuken om koffie te gaan zetten. Weer 100 woorden volgens mijn iMac.

@Dos, ik kan er niks aan doen, maar ik zie je op eigen kracht richting Peking vliegen en maak me meteen erge zorgen over je haar. Oké, je weet dat je droomt, maar toch. Wilde dromen kunnen je kapsel ook behoorlijk beschadigen. Heb je haarnetjes? Ondanks mijn ongerustheid rond je kapsel mag je van mij niets aan je verhaal veranderen. Dat zou ik pas echt erg vinden.

Elyse, ik moet jou hevig teleurstellen. Ik ga altijd slapen zonder haarnetje. Ik hoef jou dus niet te vertellen hoe mijn haar eruitzag toen ik wakker werd. Niet om aan te zien. Piekerig, gehavend en vol ruimtestof. Stof waar normaliter sterren van gemaakt worden. Het kleefde allemaal op mijn halve kale schedel. Kosmische straling heeft ook nog eens de haarwortel aangetast. Ben benieuwd hoe mijn kapster daar op reageert. Schrijfcoach Nina had hier en daar gelijk met haar commentaar. Ik heb het verhaal herschreven, maar niet wezenlijk veranderd. Zeg zelf. Dank voor je bezorgdheid. De wereld zou er anders uitzien als iedereen zo meelevend zou zijn als jij.

Dag Dos, laat mij naar de keuken sloffen om koffie te zetten :o

Jij wilt graag wakker worden naast je man die overnacht ineens twintig jaar jonger is geworden. Dat wilt iedereen wel. Zeker als je zelf achter een rollator loopt. Geen betere mantelzorger. :) Dank voor je reactie.