Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#69 Riem

De dag erna heb ik alles direct opgeruimd. Het speelgoed dat nog door huis slingerde bij elkaar verzameld en in een tas gestopt. Het kussen in de was gedaan en toen het droog was opgeborgen op zolder. Het speelgoed ook maar op zolder gezet. Het restant koekjes en kluifjes bij de buren verderop gebracht. Maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om de riem die altijd in de keuken hangt weg te doen. Dan is het gelijk zo'n kale plek. Dus de riem is blijven hangen. We zijn nu een half jaar verder. Er hangen inmiddels twee riemen in de keuken, want ik kan natuurlijk de riem van de overleden hond niet gebruiken voor onze pup.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Welkom hier, Esther, en bedankt voor je mooie miniatuurtje. Heel herkenbaar geschreven. Bij ons duurde het twee jaar. Een klein dingetje. "Maar ik kan het niet..." Die zin moet m.i. ook nog in de verleden tijd. Uit de rest van het verhaal blijkt immers dat de beslissing om de riem te laten hangen al genomen is. Eens?

Lid sinds

14 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed dat je het woord hond niet gebruikt. Dat zou ik tot aan de laatste regel doorvoeren. Geef de suggestie van een nieuwe pup door bijvoorbeeld een lange en een korte riem naast elkaar te laten hangen. De zin: 'Dus de riem is blijven hangen' kan weg.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha Esther, Wat een zielig verhaal. En ook heel herkenbaar. Bij mijn ouders liggen ook nog diverse kaatsspelen door het huis heen. Ik ben het eens met Inged, dat het mooier zou zijn om de hond niet te benoemen. Dat wordt namelijk al genoeg duidelijk voordat je het leest. Ik zou zelf bijvoorbeeld zo eindigen: Nu we een half jaar verder zijn, hangt er een tweede riem in de keuken, bestemd voor onze nieuwe pup. Mooi verhaal!