Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#69 - De Zenuwen

Jezelf een houding geven; af en toe is dat moeilijk. Er zijn van die mensen die overal te allen tijde relaxt overkomen. Eigenlijk zie je het al op de basisschool. Sommige kinderen schuiven op maandagochtend compleet ontspannen aan bij het kringgesprek. Maar je hebt ook de haargraaiers, de onbedachte neuspeuteraars en de mini-neuroten. Tot welke categorie behoor jij? Ik kan me herinneren dat mijn moeder zich schaamde voor mijn gedrag. Iedere dag dezelfde ongemakkelijke conversatie met de juffrouw. ‘Sorry, ik weet ook niet waarom ze niet wil’. ‘Het is niet erg. In de loop van het jaar gaat het over. Ze went vanzelf, echt waar. Maar kun je haar alsjeblieft vertellen dat ze mij niet mag bijten?’ Tegenwoordig zijn er veel mensen die niet meer zonder Smartphone kunnen. Er zitten compleet geregisseerde mensenlevens in die apparaten. Alles geregeld via onmisbare apps. Wat mag ik eten vandaag? Wat betekent de Mars die ik vandaag stiekem ga eten voor mijn vetpercentage? Shit, heb ik nog maar duizend stappen gezet? Wat zegt mijn telefoon daarvan? Vanavond ga ik een keer extra met Evy mee. Tegenover mij in de trein zit een man in zijn neus te peuteren. Walgelijk. Ik richt mijn blik op zijn kleding. Bewust tweedehands en witte sokken in gezondheidssandalen. Vermoedelijk doet hij aan een of andere geweldloze vechtsport. Van de tekst op zijn tas leer ik dat ik niet ver uit de buurt zit -‘Biodanza, beweeg je lekker vrij’. Uit mijn tas haal ik een blikje met Smint, drie stuks verdwijnen in mijn mond. Een snelle berekening vertelt mij dat het inmiddels vierenhalf uur geleden is. Over een half uur arriveer ik op de plek van bestemming. Triomfantelijk bedenk ik me dat dit een winst is van minimaal vijf. Een half uur kan lang duren, ik laat mijn handen door mijn haar glijden. Hoe vaak heb ik dat inmiddels gedaan? Als de deuren van de trein veel te langzaam opengaan, schiet ik als een peil uit de boog het perron over. Van nature weet ik waar ze staan. Mijn rechterhand stopt met trillen. Eindelijk ben ik weer in licht afwijkend evenwicht.

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Er zijn twee stukjes in je verhaal die me een beetje op het verkeerde been zetten. De intro klinkt alsof ik een damesblad aan het lezen ben. De neuspeuteraar kan ik niet plaatsen. Is hij een beeld van iemand die wel een oplossing heeft gevonden voor zijn gedrag: een hobby? De licht neurotische ik-persoon: erg leuk ge-showt hoe ze als kind al de zenuwen heeft. De rest is erg vertellend. Alles bij elkaar vond ik je verhaal verwarrend, maar misschien was dat precies je bedoeling. Ik wil best inzien dat ik je verhaal niet goed begrepen zou kunnen hebben.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Nu moet ik toegeven dat ik van de week in de wachtkamer van de OK uit pure zenuwen een Libelle doorbladerde (niet doorvertellen). Verwarrend was niet de bedoeling maar dat commentaar krijg ik vaker :). Dit stukje was enigszins experimenteel. Een soort van monoloog van een gefrustreerd persoon. Dank voor jouw reactie.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Als ik het goed begrijp is dus de smartphone het nieuwe altaar voor de neuroot, onderwerp van aanbidding en afleiding. Dat vond ik goed bedacht. het laatste stuk snapte ik niet zo goed.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi, je beschrijving over het neurotische in een mens vond ik grappig en prettig lezen, ook zet je mooie beelden neer door het verhaal heen... vooral in de eerste alinea. Maar ook ik heb het niet helemaal begrepen ben ik bang en was ik een beetje in de war over wat je precies wil vertellen. Is zij zelf ook zo'n controlefreak zoals de mensen die ze beschrijft met hun smartphone? Zit daar de frustratie? Hoe dan ook...dank voor je verhaal

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Volgens mij plaag je de lezer een beetje. Want het voorwerp wordt nooit vastgelegd. Uiteraard is het het geen waar ze op afstormt op het eind, maar wat het is, is voor ons een gok. Een flesje bier? Een goed boek? Rode Laarzen? wie zal het zeggen.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Turtle, Marcus, Resa en Richard, Nu blijkt het dat ik jullie allemaal in verwarring achterlaat. Dat is niet de bedoeling. Maar ik wil ook nog niets zeggen, wellicht is er een volgende lezer die denkt: O ja. Uiteraard. Het betreft een.... Dus ik wacht nog even af. Dank voor jullie reacties. Ps. Richard, Rode laarzen, bier, onbespoten bananen, een electrisch schaap, vlees, een goed boek, upgrade naar 0.2. Het is allemaal al geregeld.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik had je gisteren al gelezen maar toen bewust besloten om nog niet te reageren. Dat je aan het experimenteren bent, was me al eerder duidelijk. Het zijn niet meer de ogenschijnlijk-uit-de-mouw-geschudde verhalen van Johanna. Ik heb ook het idee dat je het soms dicht bij jezelf zoekt. Dit verhaal gaat over controle - of het gebrek eraan. En over mensen die met behulp van hun smartphone denken meer controle te hebben over hun leven en de wereld om hen heen. Waar ze aan het eind naar toe sprint? Iets dat haar een beetje terug in balans brengt. Haar kinderen misschien? Het leest niet makkelijk maar ik vond het zeker de moeite waard om een poosje mee te stoeien. :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
ik lees drie leuke, prettig geschreven stukjes, maar het verband is marginaal. aan het eind dacht ik aan sigaretten, wat me verbaasde, want tot de laatste regel dacht ik aan foute snacks (maar misschien dacht ik daar wel sowieso aan, los van jouw verhaal). Als ik erover na ga denken, snap ik misschien de hele derde alinea maar half ... verwarring alom alleen die zenuwen, die zijn duidelijk :thumbsup:

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Bart, Dan is de opdracht geslaagd, denk ik. Schrijvenmaar zegt het, het gaat over een sigaret. Maar weet je wat het is met de luchtige Johanna verhalen? Die schudde ik inderdaad uit de mouw, met geen enkele moeite. Soms schreef ik ze binnen vijf minuten terwijl ik op het werk was en intussen een telefoongesprek voerde. Daar leerde ik niets van. Ik probeer wat te leren. Dus moet ik maar iets schrijven waar wellicht reactie op komt. @Schrijvenmaar, Sigaretten inderdaad. Ik denk dat iedere roker het kent, die verrekte zenuwen als je ineens beseft dat je definitief te lang niet meer hebt gerookt. Ik had een makkelijkere weg kunnen kiezen om het te beschrijven. Jij bent ex neem ik aan? De volledige derde alinea gaat over de weg naar de rookpaal.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
nog geen enkele hijs maar ik was ooit wel forens en altijd onstopbaar waarnemer van mijn omgeving... oh nee, ik wilde natuurlijk zeggen: nog geen enkele hijs, maar je hebt het toch duidelijk beschreven :thumbsup: het was de twijfel van mijn voorgangers die mij (als niet-roker) deed twijfelen

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Grappig om te constateren dat ik blijkbaar al zo lang "ex" ben, dat de gedachte aan sigaretten niet bij me opgekomen was.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Grappig om te constateren dat ik blijkbaar al zo lang "ex" ben, dat de gedachte aan sigaretten niet bij me opgekomen was.
Toen jij stopte, waren er toen al palen en gaten waar je bij moest gaan staan om te roken?

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Grappig dat het over sigaretten gaat. Ik ben ook al te lang ex om die link te leggen ( en in mijn tijd waren er nog een palen). Goed gedaan... en mooi dat je het jezelf zo gunt om te experimenteren. Is overigens voor mij ook leerzaam ;)

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Grappig om te constateren dat ik blijkbaar al zo lang "ex" ben, dat de gedachte aan sigaretten niet bij me opgekomen was.
Toen jij stopte, waren er toen al palen en gaten waar je bij moest gaan staan om te roken?
Ja, dat wel, maar die vond ik toen al zó stinken dat ik daar zelden gebruik van maakte.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Annemieke, "Van nature" zou ik veranderen in "Uit ervaring". Dat zou het stukje al iets duidelijker maken. Er zitten hele mooie opmerkingen tussen, zoals: "kinderen die compleet ontspannen aanschuiven bij het kringgesprek" en "Wat zeg mijn telefoon daarvan?" Toch moet ik eerlijk bekennen dat ik er in eerste instantie geen snars van snapte. Het leken drie totaal verschillende stukjes. Wat mij betreft mag het daarom een klein beetje duidelijker. Maar het is inderdaad wel, zoals Bartsnel zo mooi aangaf, de moeite waard om een poosje mee te stoeien.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Annemieke, ik begreep hier niets van; na het lezen van de commentaren van mede SOL vrienden en vriendinnen, begint er ergens een lichtje te branden, maar het schijnt te zwak om het experimentele van deze inzending te snappen. Er zitten inderdaad mooie fragmenten in, maar ik kan de samenvatting niet vinden. Is er een emotionele binding met een voorwerp? En is dat dan een sigaret? Ik ga het nog een keer lezen, misschien word ik dan wat wijzer. :o

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Gedurende het lezen van je verhaal had ik steeds momenten van herkenning. Het was soms wel lastig om te volgen. Misschien omdat ik als lezer de opdracht ken en daarom gespitst ben op de vraag: over welk voorwerp gaat dit? Uiteindelijk, toen je schreef dat het 4,5 uur geleden was, begreep ik waar het over ging. Ik ben zelf nu ruim 5 jaar gestopt. Maar eigenlijk gaat het verhaal misschien nog het meest over neurosen en hoe je daar mee leert leven. Dat vond ik mooi, die verdieping van wat er achter die sigaret ligt. Knap om zo dicht bij de beleving te schrijven.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha Annemieke, Ook bij mij viel het kwartje van de sigaretten niet. Ik kreeg eerst het gevoel dat de hoofdpersoon wellicht een soort angststoornis had, maar ook dat klopte niet helemaal met de elementen in je verhaal. Het zijn prettig geschreven stukken, maar nu zijn ze te verschillend van elkaar waardoor de samenhang verdwijnt. Ik denk dat je bij dit soort kleine stukjes beter op iets kleiners kunt focussen, waardoor je meer ruimte overhoudt om over het daadwerkelijke onderwerp van je verhaal te schrijven. Ik ben benieuwd naar je volgende verhaal!

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een experiment lees ik in de reacties. Dat is een compliment waard! :nod: Ook ik zoek het onderlinge verband en had de sigaret er niet uitgehaald. Ik vulde een mobiel in. :confused: Goed om te lezen dat je out of your box gaat. ;)

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Allemaal, Dank voor jullie reacties. Die ik heb gelezen en ter harte neem. Eigenlijk wil ik graag op iedereen reageren. Maar ik ga eerst even door naar de volgende opdracht.