# 67 - Weemoed

Mili, ik heb het meerdere keren gelezen maar kom er niet uit hoe de man en vrouw zich tot elkaar verhouden. Wie wordt er nu geholpen te vluchten?

De machtsverhouding tussen man en vrouw wordt omgedraaid in deel een en twee, denk ik in eerste instantie. Hij zet de vrouw in voor mensensmokkel terwijl ze zelf het liefst de situatie wil ontvluchten. Tijd en HP zijn hetzelfde. Maar misschien zit ik er geheel naast, tenslotte is het een Mili verhaal wat ten alle tijden meer aandacht nodig heeft. Lees ik op wikipedia de informatie van een 1F status dan komt het verhaal in een ander licht namelijk dat zij zelf betrokken is bij de misdaden en daarom geen aanspraak kan maken op bescherming. Oftewel zij deugt voor geen meter en hij ook niet.

Mili had met Leonardo Pisano afgesproken in een zaaltje om haar schrijfsels te bespreken. De bedaarde wiskundige stak zijn hoofd om de deur en keek haar aan. "O, ik dacht dat ik hier een van de grootste schrijftalenten van Nederland zou ontmoeten. Sorry voor de storing." Hij sloot de deur achter zich en ze hoorde hem weglopen.

@janp, ik hoopte dat men zou aanslaan op het triviale detail dat Lieve Joris dezelfde kamer had gedeeld als de hp. Onzin, natuurlijk. Het was in Kinshasa. De man noch de vrouw helpen te vluchten. Zij zijn op zoek naar een oorlogsmisdadiger en hebben een werkverband. Dank voor je reactie. @Madd, de hp is dezelfde. Niet de tijd. Zij gaat naar een ander land. Zij deugt wel, integendeel. ;) Ik vond het fijn te lezen dat je naar meer informatie zocht over de 1F-status. Mijn excuses, ik heb weer onbehoorlijk cryptisch en moeilijk gedaan. Ik moet mij onder andere meer op jouw manier van schrijven focussen. @Leonardo, mijn schrijvershart bloedt jouw reactie lezend. Echter, je hebt volkomen gelijk. Het is waardeloos zag ik - lekker makkelijk achteraf te zeggen - toen ik het vanmorgen herlas en bewerkte. Je afkeuring is terecht, ik weet en voel het. Tegelijkertijd krijg ik een van de grootste complimenten van mijn leven. Van een schrijver en taaldeskundige die ik ontzettend waardeer en die de moeite neemt mij bij de les te houden.

Ik heb het verhaal niet helemaal begrepen, Mili. Sorry.

@Tja, geen sorry, ik heb al geprobeerd uitleg te geven.

Er waren bij mij ook wat vragen over het stukje en het verband tussen deel 1 en 2. Ik vond het geheel echter toch wel intrigerend en heb het daarom enkele keren teruggelezen om er meer van te begrijpen. Elke keer werd het me wel wat duidelijker, maar niet helemaal. Misschien verstandig om volgende keer wat meer in de huid van de lezer te kruipen?

@Jules, hoe vaak moet ik mea culpa zeggen omdat ik niet overkwam? Je kunt toch ook voorgaande reacties/uitleg lezen? Van [Misschien verstandig om volgende keer wat meer in de huid van de lezer te kruipen?] word ik nu lichtelijk agressief.

Een agressief verhaal vind ik ook wel leuk.

Lieve Mili, je mag best af en toe lichtelijk agressief worden, dat is verstandiger dan schizofreen. Want dat zouden we volgens mij worden van 'in de huid van de lezer kruipen'. Welke lezer? Doe me dat alsjeblieft niet aan en blijf de toch al zoveelzijdige Mili. Je kiest nooit voor de makkelijkste weg, en dat is dit onderwerp zeer zeker niet; ik vond het een boeiend perspectief.

@Tja, zullen we samen een overdonderend agressief verhaaltje schrijven? :) @Elyse, de Mexicaanse berglucht doet je een groot goed. Je wijze woorden dalen op me neer als een verfrissende bries. Nee, ik kan niet eenieder behagen, wel weet ik dat mijn ratio weer eens op hol slaat. Heerlijk je gelezen te hebben, tot peebee-gauw. :nod:

het verhaal is misschien niet gemakkelijk maar het intrigeerde me wel....zou op een achterflap kunnen staan...het nodigt wel uit om meer te willen weten :)

@Han, lol, je bent mijn redder, een duister verhaaltje voor op de achterflap. Nu nog het boek vullen voor die flap. :)

dat lukt je wel hoor, maar niet in een week :-D

Ik wil wat liefs zeggen, maar word hier weemoedig van, de titel is mijns inziens goed gekozen :) :confused:

Het verhaal gaat over vluchten, en alles vlucht in het verhaal. Alsof de structuur van de gedachten oorlogsgebied is, met gebroken beelden en onvoltooide handelingen. De opdracht heb je ondersteboven gehaald. Ik blijf ook zitten met de vraag: komt het eerste deel wel eerst?

Lieve Mili, Natuurlijk lees ik jouw verhalen ook altijd. :{} Deze ronde weet ik niet goed hoe te reageren. :confused: Ik hoop mezelf te kunnen helpen door mijn gedachten weer te geven tijdens het lezen van jouw verhaal; Voor me ligt een blanco papier. Ik lees een stem, de vraag stellen ‘Wat gaan we doen waar we naartoe gaan? ’ Een vrouw vraagt dit aan de onbekende man met woeste ogen. Welke onbekende man? Hij is aan het hoofd van haar tafel gaan zitten, daar waar zij zelf altijd vroeger zat. Het gesprek vindt zich bij haar thuis af, vul ik in? Hij spreekt stroef/ lijzig? en nog onbegrijpelijk over de 1F-status van het Vluchtelingenverdrag. Wat houdt dit in? ‘En waarom heb je mij daarvoor gekozen?’ vraagt de vrouw. De man antwoordt dat zij ( wie zijn zij) liever met een man gingen maar dat de vrouw was aanbevolen.(door wie) De vrouw is buiten haar zinnen van het idee haar leven te kunnen ontvluchten. Ze leert de basis van een Bantoetaal, (inheemse taal, vul ik in) doorzocht kledingkasten van vriendinnen ( zoekt verkleedkleren om zich te vermommen?) en haalt haar prikken. De vrouw kijkt er naar uit, naar iets wat ik hoop in het tweede deel te ontdekken. Ik vermoed dat ze eindelijk een manier heeft gevonden om te kunnen vluchten uit haar miserabele leven. Ik draai het geschreven papier om en begin met een blanco vel. De letters aan de achterkant schijnen erdoor heen. De informatie van de andere kant zit nog in mijn hoofd en ik begin te lezen in de hoop passende puzzelstukjes te vinden. Het intrigeert me. Ik bevind me op het balkon van de kamer( haar kamer weer?) waar eerder ene Lieve Joris ( die ken ik niet uit het eerste stuk) logeerde en ik zie de vrouw ( nog steeds zonder een gezicht of beeld van een lichaam) uit het eerste deel huilen als de man met nog steeds die boze ogen uit het eerdere stuk weer binnenkomt. ‘Waarom huil je?’, vraagt de man zonder emotie. ‘Zelf ben ik niet geholpen, wat verwacht je nu van mij, dat ik deze mensen help?’ antwoordt de vrouw. Waarom moet ze daarom huilen, waarmee is ze niet geholpen, met vluchten: dit vraag ik mezelf af. ‘Ja’, zegt de man, ‘daar ben je juist geschikt voor.’ Wat een bitse man, weinig emoties. Als informatie lees ik dat haar de ergste foto’s ( van wie en wat- ik vul zelf in van vluchtelingen die onder erbarmelijke omstandigheden vluchten of martelingen waarom de mensen vluchten?) worden onthouden, dat ze loopt over asfaltbergen ( hier krijg ik geen beeld bij. Wat is een asfaltberg? Ik maak er zelf afvalbergen van. Bergen afval die de vluchtelingen in de grensstreken achterlaten. De beelden van de media op dit moment), ze is lief voor huilende kinderen door hen over hun bol te aaien, ze geeft haar make up weg om mensen er anders te laten uitzien of om mensen te troosten, ze sliep tussen de vluchtelingen op zitbanken in doorzeefde huizen in oorlogsgebied, ze hielp bij de wederopbouw door banken te kopen voor scholen ( hoe komt ze aan dat geld?) en ze werd gearresteerd en kwam ook weer vrij. Hier zit wat mij betreft een heel verhaal in. Waarom werd ze gearresteerd en hoe en waarom kwam ze weer vrij? In de rest van haar leven danst ze in clubs die het daglicht niet verdragen, ze liep in gebieden waar de kapotte elektriciteitskabels op straat liggen dus geen goede infrastructuur, oorlogsgebieden? Ze at met bevelhebbers met wie ze sliep of bij van wie ze medelijden kreeg en dit alles doet ze slechts uit eigen belang. M.i. heeft de vrouw voor mij onvoldoende stem, krijg ik geen beeld van haar. Het is me niet duidelijk welk conflict er zich hier precies afspeelt en waar de scene plaats vindt. :? Ik hoop niet dat je het erg vindt dat ik dit met je deel maar wil hiermee vooral voor mezelf achterhalen waarom jouw verhaal me niet pakt. Dank voor je leerzame invulling. :nod:

Die laatste - lange - zin vind ik fenomenaal. Snap ik alles wat er staat? Nee, maar bij Mili doet dat weinig af aan het leesgenot.

Die laatste - lange - zin vind ik fenomenaal. Snap ik alles wat er staat? Nee, maar bij Mili doet dat weinig af aan het leesgenot.

Amen.

Beste Mili, Sorry dat ik je wat boos heb gemaakt. Inderdaad ben ik misschien wat te scherp geweest. Helaas is het gebeurd. Als je me ooit ergens tegenkomt, mag je me een paar klappen geven (niet te hard natuurlijk) :o

@Dana, mijn titel maakt jou weemoedig? Krachtige titel. ;) @Odile, vind je invalshoek prachtig getroffen en geformuleerd. Het is ook zo. En ja, het eerste (voorbereidende) deel komt eerst. Dank je. @Marietje, tegen zoveel Marietje-woordjes kan ik niet op. Man met woeste ogen = onbekende rechercheur Hij zit aan het hoofd van de tafel = dominantie Hij spreekt stroef = het onderwerp 1F-status is hem ook nog niet zo bekend 1F-status = kun je opzoeken; zij gingen op zoek naar slachtoffers/getuigen van oorlogsmisdadigers Ze = team recherche Aanbevolen = ze is goed in haar werk Ze doorzoekt kledingkasten = ze heeft luchtige jurkjes nodig voor in die bloedhitte daar Balkon = hotelkamer waar Lieve Joris (Belgische schrijver) ook logeerde Ze huilt = in haar eigen leven werd ze niet geholpen Ergste foto's = slachtpartijen Asfaltbergen = lol, overheen gelezen = afvalbergen Make-up = ze deed er vrouwen een plezier mee Zitbanken = gesprekken met slachtoffers Schoolbanken = van eigen geld De arrestatie is een prachtig verhaal = voor later Clubs/kabels = geen infrastructuur Bevelhebbers = waarom sliep ze daar mee? Dit is chicklit. :) Ze had ze nodig voor haar werk, om verder te komen. Zij vonden het kennelijk heerlijk haar aan te raken. Nu heb je me uitgeput en dank ik je hartelijk het verhaal te hebben willen begrijpen.

@Bart en @Leonardo, een fenomenale reactie waar ik heerlijk om heb kunnen lachen. @Jules, ik sla mijn fysio wel, daar boks ik ook mee. Neem je niets kwalijk natuurlijk, werd even driftig. C'est tout.