Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#66 De stoofschotel

17 September 2015 - 7:50
Let op: je leest een aangepaste versie bij #7 Ongemakkelijk prik ik het laatste stukje lamsvlees van de Franse stoofschotel aan mijn vork. Drie uur heeft het vlees staan pruttelen, kreeg het smaak en gelaagdheid, maar binnen tien minuten at ik het op. "Liefje, het ligt niet aan jou, echt waar.'’ wuif ik ongemakkelijk weg. "Hoezo niet aan mij? Je hebt toch geen ander?" Onzeker vouwt Mariëlle de pootjes van haar nieuwe Lady Gaga Chanel-zonnebril open en dicht. Een nieuwe en hij is prachtig concludeer ik. "Wij waren toch het perfecte stel? Is dat niet wat iedereen altijd zei?" "Och schatje van me, natuurlijk heb ik geen ander. Het is alleen dat ik de liefde die jij zoekt niet kan bieden." Ik besef dat ik mijn situatie kan vergelijken met deze stoofschotel. Goed stoofvlees heeft tijd nodig. Jaren heb ik naar mezelf gezocht. Nu pas weet ik dat de ingrediënten van mijn persoonlijkheid er aldoor waren, maar het was de tijd die het gerecht af maakte. Vandaag, na jarenlang pruttelen en stoven, ben ik klaar om me aan de wereld te tonen. "Ik heb ervaren dat de liefde die ik voor mannen voel te sterk is om te negeren." Voor het eerst in mijn leven zeg ik woorden hardop die ik in gedachten menigmaal heb uitgesproken. Een schok van verbazing trekt door Mariëlle's lijf. Van schrik valt haar bril uit haar handen. "Dus, ..." Marielle's ogen schieten van links naar rechts en van haar bril naar mij. "Je bedoelt, het ligt niet aan mij? … Ben je homo?..., zeg je dat?" Ik plet het stukje lamsvlees aan mijn vork op mijn bord uiteen, terwijl ik zie dat de essentie van mijn woorden doordringen tot Mariëlle. "Lieve, lieve Mariëlle, ik hoop dat je me ooit zult vergeven, want dit is belangrijk voor me, het is mijn nieuwe start." De laatste draadjes waarmee het stukje stoofvlees aan elkaar hangt, snijd ik door met mijn mes. Twee kleine stukjes lamsvlees liggen voor me op mijn bord.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 September 2015 - 9:33
Het proces van ontwikkeling en losmaken mooi symbolisch weergegeven in het bereiden en snijden van het lamsvlees.. In het begin moest ik wel even ploeteren om het verhaal te kunnen volgen omdat het innerlijke proces (de bereiding van de stoofschotel) misschien te veel wordt uitgelegd. Naar het einde toe wordt het bondiger. Dank voor je verhaal

Viv

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 September 2015 - 22:27
Ja mooi, dat verweven van het eten met de levensloop van de hoofdpersoon. Ook mooi dat de reactie van Mariëlla op het uit de kast komen, opgelucht lijkt, want het ligt niet aan haar.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 September 2015 - 22:57
Hallo Pim, Een leuk verhaal. Het begin is inderdaad wat stroef. Vooral de laatste twee zinnen vind ik veelzeggend. Woorden zoals; ongemakkelijk, onzeker, een schok van verbazing, van schrik, zou ik vermijden. Ik heb er zelf ook een handje van, vandaar dat het mij waarschijnlijk opvalt ;)

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 September 2015 - 10:11
@Viv, de basis van het verhaal heb ik afgelopen weekend tijdens een schrijfworkshop geschreven. De workshop ging over schrijven over de smaak en betekenis van voeding. Leuk dat je mijn bedoeling dan ook hebt doorgrond.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 September 2015 - 10:12
@Meta: Goed dat je me wijst op het gebruik van deze woorden (schrijversregie). Ik ga er de komende verhalen extra op letten

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 September 2015 - 11:56
Aangepaste versie: Ongemakkelijk prik ik het laatste stukje lamsvlees van de Franse stoofschotel aan mijn vork. "Liefje, het ligt niet aan jou, echt waar.'’ wuif ik nonchalant weg. "Hoezo niet aan mij? Je hebt toch geen ander?" Onzeker vouwt Mariëlle de pootjes van haar nieuwe Lady Gaga Chanel-zonnebril open en dicht. Een nieuwe en hij is prachtig concludeer ik. "Wij waren toch het perfecte stel? Is dat niet wat iedereen altijd zei?" "Och schatje van me, natuurlijk heb ik geen ander. Het is alleen dat ik de liefde die jij zoekt niet kan bieden." Ik besef dat ik mijn situatie kan vergelijken met deze stoofschotel. Goed stoofvlees heeft tijd nodig. Ondanks dat de ingrediënten vanaf het begin in de pan zitten komt de smaak met de tijd. Zo is het ook met mij. Ik wist dat het er zat, maar ik had tijd nodig. "Ik heb ervaren dat de liefde die ik voor mannen voel te sterk is om te negeren," zeg ik. Voor het eerst in mijn leven zeg ik woorden hardop die ik in gedachten menigmaal heb uitgesproken. Een schok van verbazing trekt door Mariëlle's lijf. Van schrik valt haar bril uit haar handen. "Dus, ..." Marielle's ogen schieten van links naar rechts en van haar bril naar mij. "Je bedoelt, het ligt niet aan mij? … Ben je homo?..., zeg je dat?" Ik plet het stukje lamsvlees aan mijn vork op mijn bord uiteen, terwijl ik zie dat de essentie van mijn woorden doordringen tot Mariëlle. "Lieve, lieve Mariëlle, ik hoop dat je me ooit zult vergeven, want dit is belangrijk voor me, het is mijn nieuwe start." De laatste draadjes waarmee het stukje stoofvlees aan elkaar hangt, snijd ik door met mijn mes. Twee kleine stukjes lamsvlees liggen voor me op mijn bord.

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 September 2015 - 16:09
Hoi Pim, Het verhaal loopt goed, en de vergelijkingen zijn erg sterk. Je karakters kan ik goed voor me zien. Heb wel een paar aanmerkingen; Deze zin; "Och schatje van me, natuurlijk heb ik geen ander. Het is alleen dat ik de liefde die jij zoekt niet kan bieden." komt enigszins theatraal over, en ik vraag me af of een man zoiets uit zou spreken. Denk dat hij realistischer is als je bijvoorbeeld Och schatje weglaat. 'Een schok van verbazing trekt door Mariëlle's lijf'--> je verhaal is geschreven vanuit de ikvorm, dit lijkt iets wat alleen de alwetende verteller kan zeggen.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 September 2015 - 17:49
@ Virtuoso: Ik probeerde me te verplaatsen in een homo en het taalgebruik dat bij hem past. Theatraal is een woord dat hierbij wel past dacht ik zo. Misschien ben ik te ver gegaan? Ik heb idd gemerkt dat ik me heb bediend van de alwetende verteller. Misschien doe ik hier nog iets mee, temeer omdat je de tweede bent die het heeft opgemerkt. Dank je wel voor je op- en aanmerkingen.

Tja

Lid sinds

15 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
18 September 2015 - 18:03
Ja, je kunt misschien beter zeggen dat je die schok ziet. Ik vind het een mooie dialoog. Met de eerste versie had ik trouwens ook geen moeite. Met plezier gelezen.

Viv

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 September 2015 - 18:20
Ja, het begin is nu wel pakkender. Ik vind alleen de zin 'Ik besef dat ik mijn situatie kan vergelijken met deze stoofschotel' nu wat gekunsteld overkomt.. En ik vind het jammer dat de zin 'Drie uur heeft het vlees staan pruttelen, kreeg het smaak en gelaagdheid, maar binnen tien minuten at ik het op..' gesneuveld is, want die vind ik wel raak. Misschien zoiets als dit van maken: De stoofschotel ruikt heerlijk. Goed stoofvlees heeft tijd nodig. Ondanks dat de ingrediënten vanaf het begin in de pan zitten komt de smaak met de tijd. Zo is het ook met mij. Ik wist dat het er zat, maar ik had tijd nodig. (witregel) "Ik heb ervaren dat de liefde die ik voor mannen voel te sterk is om te negeren," zeg ik. Voor het eerst in mijn leven zeg ik woorden hardop die ik in gedachten menigmaal heb uitgesproken. ...... Ik plet het stukje lamsvlees aan mijn vork op mijn bord uiteen, terwijl ik zie dat de essentie van mijn woorden doordringt (!) tot Mariëlle. 'Drie uur heeft het vlees staan pruttelen, kreeg het smaak en gelaagdheid, maar binnen tien minuten at ik het op. Dan leg je met die zin ook een link naar het leven van de HP. Of die mooie zin helemal aan het eind, maar ik vind het huidige einde eigenlijk ook prima. Ik hoop dat je mijn suggesties niet ervaart alsof ik het teveel van je overneem; zo is het in elk geval niet bedoeld. P.S. Hoe krijgen jullie die citaten toch in die mooie blauwe kadertjes?

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 September 2015 - 21:36
Ik vind de HP best een ongevoelig figuur en egoïstisch. Oké, hij komt er voor uit dat hij homoseksueel is, maar hij heeft het alleen maar over hoe hij zich voelt en wat het voor hem betekent. Zou hem meer respecteren als hij meteen zijn vrouw zou ondersteunen en vertellen dat het goed gaat komen. Voor de rest goed geschreven.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 September 2015 - 8:53
@ resa, dank je wel voor het herlezen @ Tja, ik heb me misschien iets teveel laten zien als schrijver. Fijn dat je beide verhalen makkelijk kon doorgronden @viv, Ik vind je suggesties erg fijn. Het biedt me de kans om te kijken op welke manier ik mijn verhaal scherper kan maken. Ik ga erover nadenken hoe ik dit kan doen, zodat het toch van mezelf blijft. Maar je suggesties zijn meer dan welkom. @Richard, ik had hem nog niet getypeerd als egoistisch, maar je hebt wel gelijk. Ik denk dat dit komt door de beperking van 350 woorden, daarin moet alles worden gezegd. Het was in ieder geval niet mijn bedoeling om hem harteloos te maken. Je hebt hierin wel gelijk overigens.

Lid sinds

16 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 September 2015 - 15:21
Dag Pim, ik vind dit een mooi verhaal. De vergelijking met het stoofvlees is leuk gevonden. De tweede inzending is voor mijn gevoel iets vloeiender, maar ik mis toch sommige details uit de eerste inzending. Ik ben vandaag stoofvlees gaan kopen (dat was al heel lang geleden, dat onbewuste toch hé?! :o Persoonlijk vind ik homoseksueel getinte mannen erg aardig! Ze zijn doorgaans voorkomender tegenover vrouwen. Dat machogedoe stuit mij veelal tegen de borst (!).

Viv

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 September 2015 - 18:46
Grappig, ik kreeg ook veel zin in een stoofschotel. Heb je de kookworkshop in de WvhS gevolgd Pim? Ik ben naar Geert Kimpen geweest, ook erg leuk. Jouw workshop komt erg inspirerend over. Misschien probeer ik ook eens een eet-levensverhaal.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 September 2015 - 19:01
Hoi Blavatski, Heb je de stoofschotel zelf gemaakt of een kant en klare schotel gekocht. Want juist die zelfgemaakte is zo lekker! Overigens vind ik niet alle homo's leuk (lees Geer en Goor), maar je hebt gelijk. Meestal zijn homo's sociale mensen en minder macho. Ik hoop dat je stoofschotel smaakt. Hoi Viv: Ik ben idd in Amsterdam bij Scheltema geweest waar op dat moment volgens mij Geert Kimpen ook een workshop gaf. De workshop die ik heb gevolgd was erg leuk. Al ging het vooral om de wijze waarop je smaak omschrijft zonder in clichés te vervallen. De workshop was in ieder geval inspirerend.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 September 2015 - 9:12
Ik denk niet dat Hp ongevoelig is. Eerst moet je het kwijt, toch? En dan zijn 300 woorden weinig. Hij had invoelender kunnen overkomen maar dan had je midden in de coming out beginnen. En het had minder op het eten gericht moeten zijn. Maar dat was waarschijnlijk juist waar het verhaal in jouw hoofd begon. Ik vond het een goed leesbaar verhaal. Als een lammetje naar de slachtbank. Grappige metafoor voor het ongemak van Hp.

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 September 2015 - 10:48
Mooie tekst, Pim. Ik las de tweede versie en wat mij opvalt is de traagheid die het verhaal kenmerkt, alsof de woorden langzaam sudderend tot een slot komen. Fraai.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
20 September 2015 - 12:59
Hoi Pim2000, Mooie vergelijking met het vlees inderdaad. Ik vond de hp na de eerste keer lezen ook bruut en egocentrisch reageren. Maar na een tijdje bedacht ik dat een dergelijke boodschap, door de emotie en implicaties, van schrik misschien anders gebracht wordt als dat diegene gewild zou hebben. Het lijkt op een onverwachte mededeling. En in zo weinig woorden lukt dat anders niet.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 September 2015 - 15:16
De vergelijking met de bereiding van het vlees en de vorming van zijn ik inderdaad goed gevonden. :thumbsup: [Onzeker vouwt Mariëlle de pootjes van haar nieuwe Lady Gaga Chanel-zonnebril open en dicht. Een nieuwe en hij is prachtig concludeer ik.] Deze zin vraagt m.i. meer subtiliteit. Dat de vrouw onzeker is blijkt wel uit het zenuwachtig open en dicht vouwen van de zonnebril pootjes. Ze zitten binnen in huis toch? Je gebruikt hier 2 x het woordje nieuw. Ik denk dat je de 2 zinnen kan samensmelten: - Mariëlle vouwt de pootjes van haar nieuwe, prachtige Lady Gaga Chanel-zonnebril steeds open en dicht.] Een detail wat voor de lezer extra kan bevestigen dat hij homo is. ;) Graag gelezen! :)

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 September 2015 - 20:20
@ Annemieke: Leuk dat je deze metafoor er uit hebt weten te halen. Ook dank voor je positieve feedback. @maddbrug: Dank je wel dat je mijn verhaal hebt gelezen en zo positief hebt beoordeeld. @Norman: Zoals sommige anderen terecht zeggen. 350 woorden zijn weinig en dan moet je keuzes maken. Voor mij was de metafoor van stoofvlees en geaardheid een hele belangrijke. Dat koste me natuurlijk veel van de kostbare woorden. Ik kan ze maar één keer uitgeven. Je hebt daarin dus gelijk. En dat ie door deze beperking bruut en egocentrisch is geworden. Swah dat is dan de consequentie. Dank je wel voor het lezen. @Marietje: Ik ga het aanpassen want je hebt helemaal gelijk. Dat kan beter. Dank voor je beoordeling.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 September 2015 - 21:19
Ik denk dat de vergelijking met het sudderend stoofvlees beter tot zijn recht zou komen zonder deze opdracht, nl zonder gesprek met zijn partner, als monologue interieur. Als gesprek heeft het meer ruimte nodig, vind ik het nu onnatuurlijk. Ik vind trouwens juist haar egocentrisch overkomen, hij piekert en peinst en zij denkt alleen maar 'ligt het aan mij?' Ik dacht ook dat dat detegenstelling was die ik tessen de personen moest zien - hem mag ik wel, maar haar niet. Ik krijg er wel trek van, trouwens ... ;)