Weet niet of ik je verhaal helemaal door heb, Marietje. Al wil ik graag geloven dat het verschijnen van de vlinder de stemmingswisselingen activeert.

Hi Marietje, in vind de relatie tussen de drie vriendinnen interessant en was zeer benieuwd naar de betekenis van de vlinder, die voor mij meteen een belangrijke rol speelt. Ik vind het het veel informatie in dit korte verhaal en kan daarom niet helemaal volgen wat bij wie hoort (grappig dat ik deze feedback ook kreeg in de vorige opdracht ;) ). Ik begrijp dat de vriendinnen onderwerp zijn van een langer verhaal, daarin zullen ze beter tot hun recht komen..... Groetjes

Interessante vriendinnen relatie, jaloezie is voelbaar. Even was ik de draad kwijt halverwege. Wie zegt nou wat tegen wie. Dus weer opnieuw gelezen. Mooie betekenis van de vlinder in vergelijking met het fladdergedrag van de vriendin.

@Chère Marietje, mag ik stilletjes opmerken dat je wel heel veel informatie in dit stukje geeft. Er zijn drie vriendinnen, Thimo, kinderen, kletterend bestek, zwaaiende messen en dan een vlinder die staat voor Roos' zus. Plus beelden. Een gedenkbeeld in de vorm van een vlinder en dan een wit beeld waar een vlinder op neerstrijkt. Of gaat het om hetzelfde beeld. Het zal uiteraard anders zijn als je de voorgeschiedenis kent. Dit, als fragment uit je ms, vind ik persoonlijk te druk. Ergens las ik dat twee personen voor een scène genoeg zijn. Ik vermoed dat grindgeknisper een woord is en waar vlucht, ik neem aan Roos, naar binnen? Tot gauw weer. En heel veel succes met je ms natuurlijk.

@Marietje Drie personages is altijd lastig (om te duiden wie wat zegt zonder label), maar hier geeft het een onnatuurlijk ritme, omdat de dialoog vertraagt door de handelingen en sfeertekeningen die je tussendoor beschrijft. Dat vind ik in deze context te veel van het goede.

Een tweede lastig punt is voor mij dat er geen duidelijk anker is in de dialoog. Het zou Roos moeten zijn, maar de dialoog lijkt weg te drijven. Wellicht een paar gedachten erin van Roos?

Taaldingetjes: Sylvia knikt, >> punt, geen komma. ... naar het gedenkbeeld in de vorm van een vlinder in het midden van het ... >> moeilijk leesbaar door de zogenoemde dubbele voorzetsels. O, shit Lisa >> O shit, Lisa Lisa gebaart Sylvia haar mond te houden. > het is duidelijk dat Lisa het zegt door de aanspreking en de nieuwe alinea. dat gebaren hoeft m.i. niet, maar als je het nodig vindt, haal het dan naar voren. grindgeknisper (aaneen)

Hoi Marietje, Ik heb een paar opmerkingen: In de eerste paragraaf gebruik je drie keer het woord laat/laten. Voor mij een beetje te veel van het goede om twee redenen. Drie keer een zelfde woord waar ook synoniemen voor zijn stoort me in het verhaal Het woord laten is een passief woord. Ofwel een woord dat aangeeft dat er iets kan gebeuren. Over het algemeen haalt dat de sfeer voor mij uit een verhaal. Kleine zeurtjes, maar wellicht dat zoiets je verhaal nog beter kan krijgen. Dank je wel voor het delen, want ik heb overigens wel van je verhaal genoten

Marietje, De sfeer en symboliek heb je in deze scene goed te pakken - ik heb wel wat stilistische opmerkingen.

De zon laat de lente voelen op haar gezicht en blote armen. Roos neemt een hap van haar salade en laat haar ogen dwalen naar het gedenkbeeld in de vorm van een vlinder in het midden van het dakterras.

Is wat passief en te veel info ineens , suggestie: Roos voelt de lentezon op haar gezicht en armen. Ze neemt een hap van haar salade en kijkt gedachteloos naar het vlinderbeeld in het midden van het dakterras.

‘Lisa roert haar takken munt door het hete water.

… door het theewater (‘hete’ is overbodig op een storende manier)

De stem van Sylvia klinkt boven het grind geknisper onder haar schoenen uit.

Loopt niet echt. Misschien: Sylvia's woorden overstemmen het knarsende grind onder haar schoenen. Of: het geknars van het grind (onder haar schoenen) wordt overstemd door Sylvia’s woorden.

Van je vriendinnen moet je het maar hebben. Ik had dit stukje al eens gelezen volgens mij. Ik kan me wel vinden in de suggesties van Jan P. Aangenaam leesvoer voor een katerige zaterdagochtend.

De drie personages vind ik duidelijk en goed te volgen, maar Roos en haar DJ herken ik inmiddels wel en dan blijven er twee onbekenden over, en dat soort geheel niet; de exacte verhouding is niet relevant en de verschillende reacties op Roos' relatie spreken voor zich - twee herkenbare types vriendin. :thumbsup: De vlinder vond ik te aanwezig, dat maakt het voor mij te gezocht - ik zou het gedenkbeeld schrappen (of heeft dat eerder in je verhaal al een rol gespeeld?) (die zin is trouwens sowieso enigszins omslachtig (en de overvloed aan 'laten' is al opgemerkt)). Verder vond ik opmerkelijk dat ze 'takken' munt roert. Munt groeit in takjes. (Heet water lijkt mij trouwens de enige juiste omschrijving, dat wij muntthee muntthee noemen zonder dat er thee aan te pas komt is één ding, dat maakt het water nog geen theewater, volgens mij.) En ook ik verbaasde me over de grindgeknisper-zin. Die kun jij mooier maken, zonder dat gekke woord en zonder het rare boven-onder-beeld.

de munt in mijn tuin tiert ook welig en wordt ook regelmatig in thee omgezet - maar ik knip dan gewoon stukjes die kort genoeg zijn om te passen :D .

ik begin ook op te warmen aan het grindgeknisper (om eens een fantastisch anglicisme te gebruiken). Ik denk alleen eigenlijk wel dat het Sylvia's woorden zijn. De nadruk die 'haar' geeft past niet en geeft je twee 'haren' kort na elkaar, die ook nog eens naar twee verschillende vrouwen verwijzen.

ik begin ook op te warmen aan het grindgeknisper (om eens een fantastisch anglicisme te gebruiken). Ik denk alleen eigenlijk wel dat het Sylvia's woorden zijn. De nadruk die 'haar' geeft past niet en geeft je twee 'haren' kort na elkaar, die ook nog eens naar twee verschillende vrouwen verwijzen.

Papier knispert, grind knerpt, zei een PL eens tegen me ... Ik was bedwelmd door de citroenverbenathee, geloof ik.

Zo kunnen vrouwen kletsen. Het is altijd lastig om een stukje uit een langer verhaal te plaatsen. Roos is anders dan haar vriendinnen. Dat is wat ik eruit haal.