Ontspannen op het strand liggen bakken in de zon, luidkeels het hoogste lied zingen tot het me lukt om kristal te laten springen, dat lang gehoopte reisje naar Parijs maken, eindelijk met die prins die ik aan de haak geslagen heb de witte cabriolet inwijden. Had ik er maar de tijd voor. Helaas ben ik gedwongen keuzes te maken. Dingen schrappen van mijn wensenlijstje, plannen drastisch bijstellen, tijd vrij maken lukt niet meer. De pil is al geslikt. 'Lieveling, ik kan je niet vertellen hoeveel spijt ik heb. Je weet toch, dat jij de enige ware bent voor mij?' 'Waarom heb je het gedaan?' pers ik eruit. 'Vergeef me. Het leven is te kort voor wrok, ik hou van je, mijn schat.' Het komt nog net op tijd over zijn lippen. Hartstochtelijk zuchtend. Mijn tijd is op.