Casper werd onder een brug geboren. Zijn moeder stond er alleen voor. Zijn vader was gestorven tijdens de laatste cholera-epidemie. Het leven was barbaars, maar Caspar bleef, in weerwil van alle tegenslag, altijd vrolijk en dankbaar. Op een dag sloeg het noodlot toe. De negenjarige Casper stapte naar achteren, terwijl hij een geul groef. Hij viel, met schep en al, zo’n tien meter in een vergeten waterput. De arbeiders zagen een drabbige rotzooi op de bodem, maar geen spoor van Casper. Een verdrietig bericht ging uit naar zijn moeder. Twee dagen later ging er in de koninklijke tuin een putdeksel omhoog. Het was Casper, kruipend, met een gebroken voet. Hij vertelde de lakeien over een met schatten omgeven tunnel. De koning benoemde hem als Vorstelijk Vinder en vroeg hem naar zijn grootste wens. Sindsdien wonen Casper en zijn moeder in een knus huisje in de tuin waarin hij omhoog kwam.