Wekelijkse schrijfopdracht #64 – 150-woorden-sprookje / Klein

Een mooie mijmering. Zet aan tot nadenken, maar het is geen sprookje. Ik vind het goed dat je je direct met dat kleine vogeltje verbonden voelt.

Hoi Woodpecker, Ik sluit me bij Eline aan. Geen sprookje maar wel goed gedaan.

Dag Eline77, Dank je. Nee, het is qua vorm inderdaad geen sprookje. Maar zo'n vogel en zijn bezigheden die de stress van de dagelijkse ratrace weghalen, vind ik een sprookje :)

Dag pim, Dank je. Zie #3.

Woodpecker, ik werd er helemaal rustig van, echt!

Dag janp, Top. Als ik die relativerende rust op een kritische lezer als jou - positief bedoeld - kan overbrengen, is mijn missie geslaagd. Daar zijn sprookjes voor: de rust voor het slapen gaan. Dank je!

Het was me niet duidelijk dat hij het nootje opat. Verder mooi sfeertje.

Dag Ostinato, Dank je.

Het was me niet duidelijk dat hij het nootje opat.

:? Wat zou hij er anders mee moeten? Jongleren? Omdat hij in een schizofrene bui denkt dat hij eigenlijk een zeehond is?

Ik las dat hij tegen de tak tikt met het nootje in zijn snavel. Ah! Hij tikt tegen de schil van het nootje? Ik vond dat een raar zinnetje. Ik dacht dat hij tegen de schil van de tak tikte. Zal wel mijn gebrek aan natuurkennis zijn.

Alsof ik op zondagochtend een mini natuurfilm over het dagelijkse leven van een specht bekijk. Onvermijdelijk dat de stoel en de tak ooit op een dag leeg blijven. Ergens is dat ook wel een geruststellend idee.

Dag Ostinato,

Ik dacht dat hij tegen de schil van de tak tikte.

Bomen en takken hebben een bast.

Dag Annemieke, Dank je. Ja, dat onvermijdelijke is inderdaad geruststellend..

Woody, ik had hetzelfde probleem als Ostinato. Bij 'Hij heeft een vaste tak waarop hij tegen de schil tikt.' ging het mis. Van spechten is bekend dat ze met hun snavel tegen de bast van een boom hakken. Stom, dacht ik, om dat met een nootje in je bek te doen. Als je had geschreven 'Hij heeft een vaste tak waarop hij zijn harde vruchten kraakt.' was er geen misverstand ontstaan. Geen sprookje, wel een leuk verhaaltje. Als een specht al kan denken, zal deze vast hebben gedacht, waarom in godsnaam (spechten zijn katholiek, dus gelovig; in tegenstelling tot menig bewonderaar), heeft deze ..♬♨☠☢☯.. mijn toch zo mooie beeltenis vervangen door een nietszeggende sneeuwschuiver in de kleur van 'gevaarlijke stoffen', zoals je die ook aantreft op vrachtauto's gevuld met benzeen, dichloorethaan, asbest en andere gevaarlijke stoffen. Owee, owee, owee! Na #11 gelezen te hebben: van struikachtige bomen als een meidoorn mag de bast van een tak ook 'schil' genoemd worden.

Dag Dos, Ah, dat van die struikachtige bomen en schil wist ik niet. Weer wat geleerd.

'Hij heeft een vaste tak waarop hij zijn harde vruchten kraakt.' was er geen misverstand ontstaan.

Inderdaad, een duidelijkere beschrijving. Ik dacht dat het beeld geen misverstand kon oproepen. Dat heeft wellicht ook te maken met het feit dat ik het getimmer van dat beestje nu al zo'n week of drie geregeld volg. Dank je. Groet, .♬♨☠☢☯ :)

@Woodpecker, de 'zin in kwestie' nagelaten, heb je voor mij verwondering en verrukking beschreven. Het is niet een eerste keer dat ik over spechten van jouw hand lees. Ik heb het mooi gevonden.

Dag Mili, Verwondering en verrukking zijn volgens mij dichterbij dan menigeen denkt. Gewoon rust nemen, op een stoel gaan zitten en om je heen kijken. Kost geen cent :) Dat gevoel probeer ik zo nu en dan over te brengen. Dank voor je reactie, en de herkenning.

Mooi fragiel sfeertje, beeldend geschreven. Na een eerste lezing dacht ik: Ja, en? Maar zag na een tweede lezing dat het venijn in de laatste zin zit: er komt voor ons allen een tijd dat iemand terugkijkt op ons leven en ons leven verteld d.m.v. -er was eens...- Dus geniet van het leven, het is een vaststaand feit dat het zal eindigen. Ja, dat vind ik mooi. :thumbsup:

Dag Marietje, Dank je. Ja, en voor mij is het genieten van - ogenschijnlijk - kleine dingen het meest waardevol. Dan besef ik dat ik zelf ook klein ben (en daar kan ik dan weer heel gelukkig over zijn). :)

Ik vind het knap van je, hoe je in zo weinig woorden zo'n sfeer weet neer te zetten. Genieten van de kleine dingen is zeker het beste wat je kan doen, een goed moraal zit er dus ook nog in :thumbsup:.

Dank je, Anne.

Er was een tijd dat ik regelmatig in slaap viel bij David Attenborough, niet uit verveling, maar geheel gelukkig ende ontspannen. Nu ga ik ook heerlijk slapen.

Dag schrijvenmaar, Da's een mooie reactie. Dank je. Slaap zacht. (Mijn stem is overigens mooier dan die van Sir David. :nod: )

wel een leuke mijmering en je doet je naam wel eer aan ;-)