Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#64 Taal

Er was eens een jongetje dat de taal die mensen spraken niet meer kon verstaan. Nu leefde een wijze heremiet in de bergen, dus het jongetje ging op weg. Onderweg kwam hij een boer tegen die hij hielp met het vangen van zijn losgeslagen schapen. Hij ontmoette een verdwaald meisje en samen zochten ze naar haar huis. Hij kwam langs een straatvoetbalwedstrijd waar ze hem riepen. Ze kwamen een speler tekort en hij viel in. Snel begreep hij de strategie en ze wonnen. Uiteindelijk ontmoette hij de heremiet op de berg. Ze begroetten elkaar en de heremiet hoorde het probleem aan. “Maar ik versta jou wel,” zei de heremiet. “Hé,” zei de jongen, “welke taal is dit? Dit begrijp ik!” Blootgesteld aan mensen op de weg hiernaartoe had hij genoeg opgepikt om de taal te begrijpen! Blij nam de jongeman afscheid van de heremiet en leefde nog lang en gelukkig.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Stefan, Ik kan er de vinger niet opleggen, maar voor mijn gevoel is het nog niet af. Heb je aan je verhaal geschaafd? Ik denk dat ik nog wat schaafrondes zou hebben uitgevoerd. In de basis een prima verhaal en wat me aanstaat zijn jouw korte zinnen die in duidelijke spreektaal zijn geschreven. (geen mooischrijverij maar begrijpelijke taal.)

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Stefan Zomers, de jongen leert de taal dus van de boer/het verdwaalde meisje/de schilder/de voetballers. Dat is een mooi gegeven. Mijns inziens - ook zoals Pim2000 - opmerkt, verdient het nog wel enige uitwerking.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Inderdaad een mooi gegeven maar ik vind het omslachtig geschreven. [Er was eens een jongetje dat de taal die mensen spraken niet meer kon verstaan.] De woorden taal, spraken en verstaan maken er voor mij een woordenbrij van waardoor ik over de zin goed moest nadenken: wat staat er nu? Daardoor verliep voor mij het begin erg stroef en duurde het langer voordat ik in het verhaal zat. Ik kan mijn vinger niet op de diepere betekenis leggen die er volgens mij in zit. Mysterieus dus.

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
ik denk dat je bedoelt: de taal waarmee mensen praten, spreken, dansen, doen en laten. Leuk verhaaltje. Het is een soort pelgrimsreis, vooral de reis naar de heremiet: "Hij hielp een boer losgeslagen schapen te vangen. Een verdwaald meisje bracht hij thuis. Hij logeerde een nacht bij een schilder. Hij viel in bij een straatvoetbalwedstrijd. Eindelijk ontmoette hij de heremiet op de berg. De heremiet groette hem. De jongen groette terug en vertelde zijn probleem." leuk beschreven. En ja dan is eigenlijk al duidelijk dat hij zijn taal gevonden heeft. De heremiet kan hem niets meer leren mooi pelgrimsreisje, maar dat moet er misschien nog iets beter verwoord in zitten, gezien de reacties, denk ik, kwestie van taal ;-) maar ik hou van pelgrimsreisjes, en de oplossing is dat de weg het doel is, en ik vind het dus wel een leuk sprookje

Lid sinds

9 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja, op het eerste gezicht leuk sprookje, maar wel wat verwarrend. Hij verstaat de taal niet. Leert dan lezen en schrijven, maar kan dan nog niet spreken? Kun je lezen en schrijven leren zonder te spreken? Ik dacht ook even dat hij van de heremiet juist de waarde zou leren van het -niet spreken- Het is wel echt een sprookje, met een origineel onderwerp en lekker geschreven.

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Stefan Zomers, Ik vind dit een mooi sprookje. Je schrijft: niet meer kon verstaan. Dat maakt het fascinerend. Maar het wekt ook vragen op over waarom. Dat vind ik prettig. Er staat voldoende in het verhaal om het een verhaal te maken maar geeft ook ruimte om over het verhaal te denken. In de toekomst lees ik graag nog eens iets van je.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je voor je sprookje. De eerst zin brengt me meteen in het sprookje, een jongetje dat de taal niet meer kan verstaan, dat maakt me nieuwsgierig. Ooit kon hij het dus wel. de toch die de jongen maakt, hoort ook echt bij een sprookje. Ik denk dat je het stukje over Timotheüs de tovenaar er ook uit zou kunnen laten, en je direct concentreren op de heremiet die de oplossing zou hebben en zijn avonturen onderweg. Voor mij gaat het over de taal van het wederzijds begrip, communicatie, contact maken. Ik weet niet of dat ook is wat je bedoelt. Het zou denk ik nog krachtiger kunnen worden, als je zou schrappen aan de ene kant en aan de andere kant iets meer op zij avonturen en taal ingaat. Het niet meer kunnen verstaan van taal vind ik een spannend uitgangspunt.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
'Niet meer kon verstaan' Dus hij heeft het wel gekund... Je maakt me nieuwsgierig naar meer. Zoals de anderen boven mij snap ik de diepere laag in je verhaal niet. Wat wil je ermee vertellen? Waar staat de taal symbool voor?

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik was even druk met andere dingen :-) Bedankt voor de vele reacties. De bedoeling van te voren was om ondanks de beperking van 150 woorden toch een compleet verhaal te vertellen. Een opdracht voor mezelf dus om heel economisch en kernachtig te schrijven. Blijkbaar werkt dat niet voor iedereen, gezien de reacties. Het is wel mysterieus bedoeld, dat is blijkbaar gelukt; taal staat niet direct symbool voor iets, het verhaal gaat meer over de reis. Misschien staat het symbool voor het begrijpen van de mensen om je heen. Op aanwijzing van de reacties die gegeven zijn (vooral die van coach Roos) heb ik de tovenaar eruit gegooid en het verhaal meer gecentreerd rond de reis. Nogmaals bedankt voor de reacties!