Geen afbeelding
Annemieke Brink

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#64- Sprookje

 3 September 2015 - 1:15
Er was eens een jongetje. Hij was er ooit echt. Zijn leven was niet zoals het onze. Zijn leven was namelijk altijd een avontuur. Toen hij de leeftijd van anderhalf haalde, rende hij. Hij rende voor zijn leven. Gelukkig wist hij dat niet. Tenslotte is het leven een groot spel. Sommigen hebben de bonus; die hebben het makkelijk. Nou ja, dat had hij niet. Zonder dat hij het doorhad was hij slachtoffer van andermans ideeën over hoe het leven hoorde te zijn voor mensen ergens anders. Op een dag veranderde zijn leven in zeeslag. Hij heeft het niet gered. Zijn mama leeft nog. Ze heeft een plek om te slapen. Ergens anders. Op een ander continent. Zijn mama fantaseert over zijn leven. Een plek waar hij warm wordt ontvangen, waar hij zich ten volste kan ontwikkelen. Zijn moeder droomt. Misschien nog lang en gelukkig. Over hoe het ook kan zijn.

Geen afbeelding
Annemieke Brink

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 September 2015 - 11:35
ik vind het een opmerkelijke suggestie dat de moeder gelukkig droomt over de verloren toekomst van haar overleden kind
Amateurpsychologie misschien. Maar het lijkt mij een manier van jezelf op de been houden. Het negeren van het verlies. In je hoofd kan en mag je een ander leven leiden dan in het 'echt'. Het is me weleens opgevallen dat mensen na een heftige gebeurtenis of verlies de eerste periode overleven door de realiteit te negeren. Vandaar de suggestie. Bedankt voor jouw reactie.

Geen afbeelding
Annemieke Brink

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 September 2015 - 11:36
Ik speelde vroeger vaak 'zeeslag', dus ik miste 'een' niet. Sentimenteel? Ja, maar mag het? Er is op dit moment humanitair drama aan de gang van ongekende omvang. Ik vond het fijn om te lezen, want je raakte me.
Dank je, Bart.