Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#63A - 1 september

De schoolpoort staat al open, wanneer juf Jo met haar fiets aan komt rijden. Achterop heeft ze een kartonnen doos en over haar schouders hangt een groene boekentas. De doos is bovenaan licht gedeukt door de riemen. Haar haar wappert alle kanten op en af en toe proeft ze één van haar eigen lokken. Het geluid van lachende en spelende kinderen komt haar tegemoet. Het contrast met gisteren en de andere dagen, toen ze in de klas aan het voorbereiden was, is enorm. Ze verschiet er zelf van. Wanneer ze over de speelplaats wandelt, loopt er een troep kinderen op haar af. Haar oren tuiten bij de vele verhalen die ze honderduit vertellen en onhandig laat ze zich even knuffelen. “Tot straks, jongens en meisjes. Ik moet nog even naar de klas toe.” Ietwat beteuterd druipt de groep af. Juf Jo had zich tijdens de zomervakantie volop uitgeleefd: nieuwe opdrachten, nieuwe klasindeling, een nieuw jaarprogramma, nieuwe leerlingen. Het hele klasgebeuren steekt in een nieuw kleedje en ook juf Jo voelt zich als herboren. De laatste finishing touch zit verstopt in de doos. Hoe lang zal het duren voor de kinderen hun nieuwe klasgenootje opmerken? Juf Jo zet de doos neer op de nog kraaknette en lege bank. Over een tafeltje achter in de klas drapeert ze een felgroene doek, daarop zet ze de kooi neer. Straks wordt in groep de naam gekozen voor het bruine dwergkonijn en later in het jaar wil juf Jo een hok timmeren met haar leerlingen. De eerste bel gaat en juf Jo haast zich naar de rij. “Oké, jongens en meisjes. Zijn jullie klaar voor het nieuwe schooljaar? Vandaag mogen jullie zelf een plaats kiezen. We gaan allemaal rustig naar binnen en zoek maar een plaatsje uit. Morgen krijgen jullie van mij een plaats toegewezen en worden de banken opnieuw in rijen gezet.” Juf Jo opent de deur en loopt na de kinderen de klas in. Een bende van vijfentwintig leerlingen zoekt luidruchtig een plekje. Even geeft juf Jo ze de tijd. Die eerste dagen zijn altijd wat rumoeriger. Wanneer het uiteindelijk te bont wordt, verheft ze haar stem. “En nu gaan we zitten en wezen we stil.” De vinger van Stef schiet razendsnel de lucht in. “Juf, die chocoladebolletjes smaken vies.”

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Lilithx, Ach, die juf Jo, ze doet zo haar best. Dingetjes:
wanneer juf Jo met haar fiets aan komt rijden
Wanneer juf Jo aan komt fietsen.
Het contrast met gisteren en de andere dagen dat ze in haar klasje komen werken was, is enorm.
ik denk dat je dit bedoelt: 'Het contrast met gisteren en de andere dagen die ze in haar klasje was komen werken, is enorm.' (houdt het compact: het contrast met de eerdere werkdagen is enorm)
te bond wordt
bont Juf Jo... Ik zie haar voor me met haar groene boekentas, die eigenlijk te zwaar is voor haar. Ze stapt van haar fiets en veegt een lok uit haar gezicht. De kinderen rennen op haar af. Ze buigt door haar knieën en glimlacht. Een ietwat verlegen. :)

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Och, Jan inderdaad bont. Hoe dom van me! Je hebt wel het beeld mee dat ik ook in mijn hoofd had. Ik had enkel te weinig woorden om het nog uitgebreider te beschrijven. Jouw suggestie van de vorige werkdagen vind ik zeer goed!

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi beeldend geschreven. :thumbsup: De naam Juf Jo roept bij mij een beeld op van een oudere vrouw, gebaseerd op puur mijn ervaring. Dan is jouw omschrijving wel tegenstrijdig. ;) Misschien is de omschrijving van de gehele eerste alinea iets te lang voor de verhouding van het verhaal. Dit bedenk ik omdat ik zelf vaak te gedetailleerd wil schrijven. Het woordenaantal beknot me daarin. Ik kijk dan kritisch of de details werkelijk iets toevoegen aan het verhaal. Wellicht zou de omschrijving van Juf Jo korter kunnen hoewel ik in de reactie van Jan lees dat hij Juf Jo helemaal voor zich ziet! :) Het plot komt lekker onverwachts, de lezer moet even nadenken voordat het kwartje valt en is erg leuk! :D

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Haha, Marietje, dat is inderdaad héél tegenstrijdig t.o.v. mijn idee. Ik begin er steeds meer moeite mee te hebben met zo het aantal woorden. Als ik dan een scene in mijn hoofd heb, wil ik die graag volledig uitschrijven, maar ja... Dank je voor je reactie en dat je het plot zo leuk vindt. De reactie van mijn man vond ik geweldig: eikes! ieuw! eikes!

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Een leuk verhaal, Lilithx. Je hebt een romantische manier weten te vinden om die ellendige haren die telkens in je mond komen te beschrijven ;). Je schetste een mooi beeld met de juf, ik zag haar gelijk voor me. :thumbsup:

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Lilithx, dit is een leuke vertelling met een juf die goed in haar vel zit. Ik wou dat ik bij haar in de klas kon zitten. Dat van de konijnenkeutels vind ik grappig! :o Ik let niet zo zeer op eventuele schoonheidsfoutjes in de tekst. Ik ben tenslotte geen schrijfcoach of hoog geschoolde literaire persoon. Het verhaal, daar gaat het om en dat was leuk. Proficiat :o