Met enige verbazing bekeek Bart het stukje chocolade dat op de keukentafel lag. Het was zijn lievelingssmaak: puur. Hij voelde hoe het water hem in de mond kwam. Aarzelend bewoog zijn hand zich richting de lekkernij. Een zacht geluid uit de gang deed hem opschrikken. Snel trok hij zijn hand terug en stopte hem in zijn broekzak. Zo stond hij een tijdje stokstijf naast de tafel. Zijn oren gespitst naar het geluid op de gang. Zijn ogen strak op het stukje chocolade gericht. Naast de chocolade stond een doosje. Het was geopend en Bart zag dat er een klein beetje zwart poeder in lag. De jongen was eerder thuis van school gekomen dan normaal. Zijn leraar was met een klasgenootje die over hevige nekpijn klaagde naar het ziekenhuis gegaan. Blij om dit onverwacht half uurtje vrijaf was Bart naar huis gerend. Hij had pas een nieuw spel voor op zijn playstation gekregen. Hij kon niet wachten om het spel te starten. Wel vroeg hij zich af waar zijn moeder bleef. Meestal liep ze hem tegemoet wanneer hij van school kwam. Of ze was bezig in de keuken. De laatste tijd was het niet prettig thuis. Mamma huilde veel en haar nieuwe vriend Cor deed heel onaardig tegen Bart. Op een dag, nog niet zo lang geleden, had hij gezien hoe zijn moeder een klap in haar gezicht kreeg na een fikse ruzie. Vandaag was het heel stil in de woning. Maar opeens hoorde Bart opnieuw het zachte geluid in de gang. Behoedzaam liep hij naar de keukendeur, deed hem op een kiertje open en keek de gang in. Hij zag Cor zwaar ademend tegen de muur geleund staan. Met een grote zakdoek veegde hij zijn bezweet voorhoofd af. Bart schrok hevig toen hij merkte dat Cor naar de keuken kwam. Vliegensvlug vluchtte hij via de achterdeur de tuin in en verborg zich achter de bloeiende rozenstruiken. Na een paar angstige ogenblikken hoorde hij tot zijn opluchting de voordeur dichtslaan. Cor was vertrokken. De keukentafel was leeg. Geen chocolade meer, geen doosje. Bart heeft nooit geweten aan welk groot gevaar hij die dag onbewust is ontsnapt. Hij vond zijn moeder diep in slaap in haar bed. Een stukje chocolade op haar nachtkastje. Puur. Ze hielden daar allebei zo van, zij en haar zoon Bart die sindsdien zonder zijn moeder door het leven moest gaan.