Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Opdracht #63 Essayer

18 augustus 2015 - 16:07
Met plezier lees ik de stukjes van Odile die zij op haar wordpress site schrijft en zodoende las ik over het essay en voelde een heel klein vlammetje knetteren. Het stemde mij rustig tevreden omdat er enigszins iets van warmte werd geproefd, een herinnering aan het lontje van de schrijfvlam die enige maanden geleden geheel was gedoofd. Geen letter kwam er op papier, geen aantekening in een boekje, geen tik op mijn toetsenbord. Gedoofd was de schrijfvlam, verdoofd mijn hart. Ik kocht een nieuwe MTB ter inspiratie om woorden te vinden, verhalen te maken. En belde mijn oom gisteren omdat zijn vrouw jarig was, toen het heerlijk hard regende. 'Ik zie geen stukjes meer van je,' zei mijn oom die jarenlang zelf stukjes tekst, zoals hij dat noemde, schreef voor een blad. 'Het lukt niet meer,' zei ik, het gaat gewoon niet.' Het was even stil aan de andere kant. Met zijn Rotterdamse accent vertelde hij mij dat ik dat gevoel moest negeren. En of ik problemen had die mij in de weg stonden. 'Ik ben onzeker,' was mijn flauwe antwoord en ik wist het ook niet wat ik anders moest antwoorden. 'Een impasse, zoiets.' Hij vond het flauwekul. 'Niet lullen maar poetsen, nee, ja, geen woorden maar daden. Kom op met die woorden!' hoorde ook bij het advies en ik vatte dat op dat ik de theorie moest verfrissen, de boeken waarin staat hoe je moet schrijven, bijvoorbeeld door Stephen King, hij had mij ooit enthousiast gemaakt met zijn boek “over leven en schrijven”. Van zijn thrillers houd ik niet trouwens. Ik kijk het liefst om mij heen en maak een verhaaltje. Geen roman, of Het boek wil ik ooit schrijven, ik vind een essay en zeker de column het prettigst om te creëren. 'Je schreef toch ook op die site,' zei de oom,' dat vond je zo leuk?' Ik antwoordde bevestigend, en dat ik ze zomaar in de steek gelaten had. 'Schande,' zei de oom. En hij wilde mij nog iets vertellen. Dat ik nu mijzelf in de steek aan het laten was. Mijn passie. Dat ik mij van niemand iets moest aantrekken. Gewoon moest doen wat ik wilde doen. En dat was schrijven, nietwaar? Vanmorgen las ik de woorden van Louis Stiller, “essays schrijven- het literaire zelfonderzoek”, door. Op zoek naar de persoonlijke vraag, deel twee. Er stond een oefening: -Zoek een vraag, een kwestie, een zorg die al een tijd in je hoofd dwarrelt. Je hoeft nog geen antwoord te geven. Liever niet-. Ik ga fietsen. Het is droog.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 augustus 2015 - 16:43
maddbrug, das lang geleden ;) Duidelijk stuk. Mooi relativerend eind.
een heel klein vlammetje knetteren
mooie paradox. Maak er maar een open haard van

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 augustus 2015 - 18:07
Hey Maddy! Welkom terug, ik heb je gemist hoor. :nod:
Ik kijk het liefst om mij heen en maak een verhaaltje.
Volg je eigen advies want je down- to -earth - stukjes zijn altijd goed en heerlijk relativerend om te lezen! :thumbsup: Zie hier het bewijs! Dus fijn dat je er weer bent! ;)

Siv

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
18 augustus 2015 - 19:51
Welkom terug Maddburg. Ik hoop dat je fietstocht je nieuwe ideeën voor het schrijven heeft gegeven.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 augustus 2015 - 21:53
Mooie analyse van een schrijversblok. Kom op Maddbrug, je kan het. Kijk nog maar eens naar dit stukje en al die andere, die je al geschreven hebt. Gewoon beginnen en dan komt de rest meestal vanzelf.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 augustus 2015 - 22:57
ja, gewoon doen! je bent gemist hier (enne ... niemand die elke week een schrijfopdracht schijft kan er elke week een pareltje van maken, maar van je slechtste verhalen leer je het meest)

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 augustus 2015 - 10:29
Hoi Maddbrug, fijn weer iets van je te lezen. Ik lees je graag. Wat je nu hebt geschreven is een essay en je hebt er een verhaal van gemaakt, waarin je als verteller en je oom een rol in spelen. Ik denk dat dit een grensgeval essay-verteller is. Dit omdat het non-fictie lijkt en dus meer een column (een soort essay) dan een fictief verhaal met een verteller.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 augustus 2015 - 10:36
Hoi Maddbrug, Ik heb je verhaal met respect gelezen. Je writersblock overwinnen door hier over te schrijven. Goed gedaan. En nu weer doorpakken, want ik hoop je hier veel terug te zien

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 augustus 2015 - 19:36
@Madd, wat een feest dat je er bent. De essentie van je tekst ligt m.i. in: [Dat ik nu mijzelf in de steek aan het laten was.] Je oom is zilver waard en je schrijfinspanningen goud.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 augustus 2015 - 11:22
Ik ben blij dat je weer terug bent, je bent zeker gemist op het forum :). Mooi hoe je je ervaring verwerkt in een verhaal. Je hebt maar geluk met zo'n oom met goede adviezen :thumbsup:

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 augustus 2015 - 16:54
Janpmeijers, wat was ik blij met jouw eerste commentaar; dank je wel. Marietje, fijn dat je zo positief reageert! Dank je. Siv, ik heb een nieuwe MTB/fiets gekocht, ter inspiratie. Jules, dat een goed idee, eens wat teruglezen. Dank je. Schrijvenmaar, lief! Dank je. Odile, de essay of de column, het blijft moeilijk om te zeggen wat wat is. Martin Bril schreef columns, die ik zeer bewonderde, en Campert schrijf een essay. Ik word nieuwsgierig naar meer theorie erover. Bovendien heeft je opdracht mij eindelijk weten te inspireren om weer te schrijven. Dank je zeer. Pim, dank je. Ik ga je tekst lezen om je te leren kennen. Aangenaam. Milli, ik heb je gemist! Dank je voor je lieve woordjes. Anne,dank je wel, wat lief. Allemaal enorm bedankt voor het commentaar. Het doet mij meer dan goed.