Laat me maar toe. Ik vraag niet veel van je. Een beetje tijd en aandacht, dat is alles wat ik verlang. Het zit zo: ik wil de wereld veranderen en ik begin bij jou. Hoe ik dat doe? Simpel: met magie. Letters, woorden, spreuken. Geloof je niet in magie? Hoe komt het dan dat ik al in je hoofd ben gekropen? Dat je mijn stem hoort zonder dat je me kent? Dat ik je gedachten onontkoombaar stuur in een richting die ze zonder mij nooit genomen hadden? Als dat geen magie is, wat is het dan wel? Je hoeft niet bang te zijn. Het mooie (en het tragische) van magie is, dat het alleen werkt als je erin gelooft. Je kunt het altijd negeren. Je kunt op ieder moment besluiten om de magie te laten verdwijnen. Maar dat ga je niet doen. Jij gelooft erin, dat weet ik honderd procent zeker. Jij bent er vatbaar voor als geen ander, romantisch als je bent. Of ben je juist een bittere cynicus? Het maakt niet uit, je bent gegrepen door de magie en je weet het zelf nog niet eens. Je bent er helemaal klaar voor. Daar gaan we dan: Weet je het nog, de zon op je gezicht? De groene geur van gras? Die onverwachte streling? Hoe je niet meer kon stoppen met glimlachen? Dank je wel voor je tijd en aandacht.