Bedankt voor je tip #Mili. Ik ga die link ook maar eens lezen.

Jules du Lac Ik zag de natuurgids als een soort essay-verteller, maar heb er een verhaaltje om heen verzonnen. Dank je voor je reactie.

Hallo Jan P Ik heb het aangepast. Ik ging er van uit dat het hout van de taxus het onderwerp was, maar dat was het dus niet. Bedankt.

Hallo Leonardo Je geeft me flink wat denkstof. Ik hoop dat ik in de loop van de dag je tips in mijn verhaal kan verwerken. Een vraagje. Heb je misschien tips om je te verdiepen in de denkwereld van een kind en hoe die dan praat, want dat vindt ik een lastige. Bedankt.

Hallo Anne Dat broertje haalt de bloed onder Trees' haar nagels vandaan. Bedankt voor je reactie.

Ah, daar komen weer van die rechtoplopende dieren aan om mij te bewonderen. Die man in zijn groene trui ken ik, een oude vriend van me. De anderen ken ik niet. Ze zijn vaak nieuwe voor me. Trots luister ik wat hij te vertellen heeft, ook al vertelt hij ook dingen die ik wat minder leuk vindt. Zoals dat de mensen in de middeleeuwen langbogen maakten van ons superieure hout. Dat is mooi en wel, maar daarvoor moeten wij bomen wel omgehakt worden en dat vinden we niet zo leuk. Een van de toehoorders heef zijn kinderen meegenomen. Je kunt zien dat ze zich vervelen. Het meisje denkt zelfs dat ik een 'kerstboom' ben. Als het u verbaast, hoe ik dit kan weten, zonder dat ze het zegt. Wij bomen kunnen de energieën voelen van andere wezens. Zo communiceren we met de andere bomen en heel soms ook met mensen, die ons omhelzen. Ook al zijn er maar weinigen die een taxus omhelzen. Wij pikken hun gedachten op, maar niet alle mensen de onze. Maar ik kan u wel zeggen dat ik er niet van gecharmeerd ben om met de slappe fijnspar gelijkgesteld te worden, die het gevaar lopen in de winter te worden omgezaagd, versierd te worden in hun mensenschuilplaatsen om vervolgens op een grote brandstapel te belanden. Ik heb dat wel eens in de verte gezien. Haar broertje trekt aan die dunne draden op haar hoofd en ik voel een verstoring in hun energie. De natuurgids is boos en ook haar vader is boos en maant haar dat ze stil moet zijn. Ze jammert nog dat haar broertje aan haar staart heeft getrokken, maar het enige wat hij zegt is dat ze dan maar beter op haar broertje moet letten. Ik vraag me af wat voor vader hij eigenlijk is. De meeste mensenvaders grijpen namelijk in. Mijn vriend verteld verder, maar de boze energie van het meisje is allesoverheersend. Ze is te lang getergd. Ineens kijkt ze geïnteresseerd naar mijn vriend, als hij over mijn giftige eigenschappen vertelt en ook over mijn bessen. Die zijn goed te eten voor mensen, zolang ze de pitten maar niet doorslikken. Jammer dat ik hem niet duidelijk kan maken, dat hij het niet over mijn vruchten moet hebben. Die zijn bedoeld voor vogels, die mijn zaden verspreiden, niet voor mensen. Het meisje verliest snel haar belangstelling voor mijn vriend als hij het gaat hebben over taxol. Ik huiver. Taxol is een stofje die wij aanmaken, die deze rechtopgaande wezens kunnen gebruiken om kankercellen in de organen, waarmee mensenmoeders hun kinderen van melk voorzien te vernietigen. Ze zetten ons dan onder stroom en geloof me. Mensen vinden onder stroom staan niet fijn, maar wij ook niet! Hé. Iemand plukt mijn bessen. Het is het meisje. Ik weet met welke bedoeling. Ik zou niet graag in de schoenen van haar broertje willen staan.

Dank je #Ostinato. Schrijven vanuit de denkwijze van een kind is blijkbaar niet makkelijk. Daar kan ik de komende tijd aan gaan werken.

Hallo #Odille Bedankt voor je reactie. Ik heb een nieuw verhaal geschreven vanuit de standpunt van de boom. Ik weet niet of dit past als essay-verteller.

Hallo #Leonardo Bedankt voor je tips. Een kind staat inderdaad misschien te veraf en ik zal me eens in de materie moeten duiken.