#60 Het testament

Het is jammer dat ik er niet meer ben op het moment dat deze brief wordt voorgelezen, maar ik stel me zo voor dat ik op een comfortabele wolk naar jullie zit te kijken door het gat in de ozonlaag, een soort Omniversum zeg maar. Daar zitten jullie dan, vier mensen, die elkaar niet kennen en nu enigszins verwonderd en nerveus bij mijn notaris bijeengeroepen zijn. Jij, Blaaskaak (ja baas, zo noemde ik je stiekem), probeert de dollartekens in je ogen te verbergen door iedereen te bekogelen met woorden als pingpongballen: ze maken wel geluid, maar geen indruk. Oh oh, wat vind je het erg dat ik nauwelijks van mijn pensioen heb kunnen genieten. Tja, je kunt ook zeggen dat ik maar kort met pensioen was omdat je me pas op mijn 70ste met een redelijk inkomen liet gaan. Je zult je wel afvragen wat hier dan te halen valt vandaag. En meneer Fortuyn (wat een toepasselijke naam voor de directeur van’ Red alle kinderen’), je kent mij niet, maar ik heb je een aantal jaren gevolgd. Ik weet waar je mee bezig bent en dat zijn geen hulpbehoevende kinderen. Ik adviseer je dringend om je salaris (dat ongeveer 10x een modaal inkomen bedraagt) per onmiddellijk, vrijwillig, nu je dat nog kunt, voor 9/10de terug te geven aan ‘Red alle kinderen’! In het hiernamaals zijn geen geheimen en dank zij mij binnenkort op aards niveau ook niet meer, geloof me. Hannie, lieve Hannie, ik zie dat je het moeilijk hebt met mijn heengaan. Je zit nu vast zakdoekjes te verfrommelen en te snotteren dat je het niet eerlijk vindt voor je buuf. Heb ik gelijk? Vijftien jaar heb je elke week mijn huis op orde gehouden, zodat het comfortabel thuiskomen was na mijn werkdag. Altijd liet je een opgewekt briefje achter en soms had je ongevraagd zelfs een heerlijke maaltijd voor me klaargezet, want koken kun je. Niet alleen naar mij gingen je zonnige zorgen uit, maar ook naar al die ‘lieve pechvogels’ die je kende van de gaarkeuken waar je ging werken in de hoop je verslaafde zoon nog eens tegen te komen en hem dan in elk geval nog behoorlijk te eten te kunnen geven. Het leven was ook niet altijd eerlijk voor jou. Jouw talent is dat je altijd een manier vindt om het leven toch een beetje naar je hand te zetten. Daarin was je een voorbeeld voor me. Ontzettend bedankt daarvoor. Last but not least Vera, mijn soulmate. Je was als een zus voor me. Er was niets waar ik niet met je over kon praten. Je luisterde zonder oordeel, maar je vertelde ook mij zonder terughoudendheid wat je bezighield. Er was een enorm wederzijds vertrouwen en het was bijzonder dat wij bij elkaar het hart op de tong konden hebben. Jij kende me als geen ander.. Dat was het moeilijkste van mijn korte ziekbed, jou los moeten laten. Je was een groot geschenk in mijn leven. Ik laat jou mijn geesteskinderen na, mijn schrijfsels, en het contract dat ik op de valreep kreeg voor mijn novelle. Ik ben blij dat ik jou die schilderijen die je zo mooi vond, nog zelf heb kunnen geven. Misschien moet je ze eens laten taxeren (hint, hint). Goed, nu het doel van deze bijeenkomst. Ieder van jullie krijgt een brief met daarin een lot. Het winnende lot, oh ironie, heb ik gekregen van een van jullie op het afscheidsdinertje ter ere van mijn pensionering. Zo jammer dat ik het niet eerder kreeg, maar ook wel mooi, want nu heb ik iets na te laten zonder al teveel gedoe. Wat kun je allemaal doen met een grote prijs? Mensen mopperen vaak op geld, maar geld is neutraal. Geldzorgen krijg je als je er teveel of te weinig van hebt, maar heb je genoeg, dan geeft het veel vrijheid. Maar hoeveel is genoeg? Sommigen van jullie vragen zich dat allang niet meer af. Ze leven niet, maar worden geleefd door geldzucht. Ik hoop dat mijn lot jullie helpt met afkicken. Maar degene die het winnende lot gekregen heeft, weet hoe je van geld geluk kunt maken. Deze notaris zal je helpen met de uitvoering van je plannen. Sowieso veel geluk met jullie lot allemaal. Ik meen het. Anne