Geen afbeelding
Anita Willems

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 60 Mijn huis zal mijn verhaal vertellen

 30 juni 2015 - 20:57
Lieve kinderen; Ivan, Priscilla, Marianne en Lucy. Ooit zou er een moment komen waarop wij ons allemaal in dezelfde kamer zouden bevinden. Ik had alleen gedacht dat het in levende lijve zou zijn. Helaas zullen jullie mij nu niet meer leren kennen. Het is jammer dat jullie nu pas van mijn bestaan horen. En van mijn dood. Het was mooi geweest wanneer wij elkaar in de ogen hadden kunnen kijken en gelijkenissen zien. Een paar gelijkenissen zijn er, dat weet ik. Dat weet ik van de keren dat ik jullie heb opgezocht en van een afstand bekeken. Maar ik begin mijn verhaal helemaal verkeerd. Laat me beginnen te zeggen dat ik van elk van jullie hou. En ik hield van jullie moeders. Van alle drie. Het was niet mijn keus om geen onderdeel van jullie leven uit te maken. Dat zal een schok voor sommige van jullie zijn. Voor sommigen van jullie zal de schok nog groter zijn dat ik nog leef – d.w.z. tot voor kort dan. Lieve Ivan en Priscilla, ik ben niet verongelukt toen jullie nog baby waren, zoals jullie moeder jullie verteld heeft. Lieve Marianne, na terugkeer van mijn werk in het buitenland heb ik maandenlang naar jou en je moeder gezocht, maar je moeder wilde duidelijk niet gevonden worden. Lieve kleine Lucy, het spijt me dat ik je niet beter heb kunnen beschermen. Jouw moeders brein was een doolhof, waar menigeen de weg ik kwijt raakte. Zij zelf niet in het minst. Niemand van jullie kent mij, weet alleen mijn naam en misschien heb je nog ergens een foto van mij. Misschien had je mij wel willen leren kennen, maar nu leef ik niet meer om over mezelf te vertellen. De vraag is of jullie mij zouden geloven. Mijn verhaal zal niet het verhaal van jullie moeders geweest zijn. Ik ben geen rijk man. Sterker nog, ik ben arm. Arm in mijn onmacht om voor jullie te zorgen, arm in mijn onkunde om contact met jullie te zoeken. Het enige dat ik jullie kan bieden is mijn huis. Mijn huis en mijn tuin. Mijn huis zal mijn verhaal vertellen. Het herbergt alle souvenirs en herinneringen aan reizen die ik heb gemaakt. Ik heb de liefdesbrieven die ik van jullie moeders kreeg zorgvuldig bewaard. De tuin is niet groot, maar wel geduldig. Het wacht op jullie. De beuk die ik plantte in het jaar dat jij geboren werd Ivan. De rododendron voor Priscilla en voor Marianne en Lucy elk een roos. Het was mijn manier om voor jullie te zorgen. Het huis en de tuin zijn van jullie als jullie het willen. Daar, in dat huis en in de tuin, kun je kennis met mij maken. Daar leef ik voort. Vaarwel lieve kinderen. Jullie vader Jacob

Geen afbeelding
Anne Borneman

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 juni 2015 - 21:16
Ik vind het een mooi verhaal, Anita. Hoewel die vader wel een slappeling is. Ik ben benieuwd naar de reacties van de kinderen. Graag gelezen.

Geen afbeelding
Darkvalley

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 juni 2015 - 23:34
Met plezier (hoe veel je dan ook van plezier kan spreken bij dit soort onderwerpen) gelezen. Ik kon de gedachtegang van Jacob een beetje volgen. Niet direct, maar wel betrokken bij zijn kinderen.

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 1 juli 2015 - 1:51
Wat is die Jacob een klojo. Had hij het bij geen van die vrouwen kunnen uithouden? Dat zegt meer over hem dan over de vrouwen. Kennelijk was het een gladjanus. Een paar opmerkingen. zou, zouden, zou en even later zullen. Een beetje te vaak het ww, zullen genoemd. Ik hoopte dat er ooit een tijd zou komen dat wij ons allemaal in dezelfde kamer bevonden. ... dat weet ik. En vervolgens begin je met Dat weet ik. bekeken. - bekeek. De zin: Dat zal een schok voor jullie zijn. (Even later min of meer hetzelfde geschreven. Misschien in één zin verwerken?) baby - een baby of baby's Hoe weet hij dat de moeders dat verteld hebben? En hoe weet hij dat de moeder niet gevonden wilde worden? Had hij daarvoor wel contact met haar gehad? ... waarin menigeen de weg kwijt raakte. Zij zelf nog wel het meest. Het enige wat ik jullie kan bieden is mijn huis en mijn tuin. (Anders 3x huis genoemd) Het huis zal mijn verhaal vertellen. De beuk plantte ik in het jaar dat jij geboren werd, Ivan. De zin van de rododendron is niet helemaal logisch. Misschien is die voor Prisciila en zijn er twee rozenstruiken voor Marianne en Lucy? Het is een schamele nalatenschap. Hopelijk levert het huis nog wat op. Zie mijn opmerkingen niet als kritiek, maar als zoals ik het als lezer waarneem. Als je het vervelend vindt dat ik deze dingen noem, moet je het gewoon zeggen.

Geen afbeelding
pim2000

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 juli 2015 - 11:18
Hoi Anita, Welkom op het schrijversforum. Leuk dat je meedoet. Ik heb wel een dingetje. De eerste drie regeles heb je al gelijk drie keer een vorm van zullen gebruikt: zou zouden zou zullen om precies te zijn. De woorden zullen, kunnen en willen gebruik ik zelf zo min mogelijk omdat dit valt onder passief taalgebruik. Een stijl vorm die over het algemeen niet krachtig overkomt omdat het niet daadwerkelijk gebeurt, maar mogelijk kan gebeuren. Er is veel over geschreven op internet en het kan je helpen om een krachtiger beeld neer te zetten door het alleen te gebruiken als het strikt noodzakelijk is. Verder heb ik wel opgemerkt dat je absoluut talentvol bent in het verhalen vertellen. Het is je hier goed gelukt.

Geen afbeelding
Anita Willems

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2015 - 20:54
vader Jacob?
hahaha, als je het zo achter elkaar zet is het wel een rare naam. Zo had ik het in ieder geval nog niet gezien. Ik ga nadenken over een andere naam voor deze vader.

Geen afbeelding
Anita Willems

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2015 - 20:55
Ik vind het een mooi verhaal, Anita. Hoewel die vader wel een slappeling is. Ik ben benieuwd naar de reacties van de kinderen. Graag gelezen.
Dank je wel.

Geen afbeelding
Anita Willems

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2015 - 20:56
Met plezier (hoe veel je dan ook van plezier kan spreken bij dit soort onderwerpen) gelezen. Ik kon de gedachtegang van Jacob een beetje volgen. Niet direct, maar wel betrokken bij zijn kinderen.
Dank je wel voor het lezen.

Geen afbeelding
Anita Willems

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2015 - 21:04
Wat is die Jacob een klojo. Had hij het bij geen van die vrouwen kunnen uithouden? Dat zegt meer over hem dan over de vrouwen. Kennelijk was het een gladjanus. Een paar opmerkingen. zou, zouden, zou en even later zullen. Een beetje te vaak het ww, zullen genoemd. Ik hoopte dat er ooit een tijd zou komen dat wij ons allemaal in dezelfde kamer bevonden. ... dat weet ik. En vervolgens begin je met Dat weet ik. bekeken. - bekeek. De zin: Dat zal een schok voor jullie zijn. (Even later min of meer hetzelfde geschreven. Misschien in één zin verwerken?) baby - een baby of baby's Hoe weet hij dat de moeders dat verteld hebben? En hoe weet hij dat de moeder niet gevonden wilde worden? Had hij daarvoor wel contact met haar gehad? ... waarin menigeen de weg kwijt raakte. Zij zelf nog wel het meest. Het enige wat ik jullie kan bieden is mijn huis en mijn tuin. (Anders 3x huis genoemd) Het huis zal mijn verhaal vertellen. De beuk plantte ik in het jaar dat jij geboren werd, Ivan. De zin van de rododendron is niet helemaal logisch. Misschien is die voor Prisciila en zijn er twee rozenstruiken voor Marianne en Lucy? Het is een schamele nalatenschap. Hopelijk levert het huis nog wat op. Zie mijn opmerkingen niet als kritiek, maar als zoals ik het als lezer waarneem. Als je het vervelend vindt dat ik deze dingen noem, moet je het gewoon zeggen.
Dank je voor je uitgebreide reactie. Ik waardeer het dat je de moeite hebt genomen om zo nauwkeurig mijn verhaal te lezen, ook al moest ik even slikken van de lijst met punten die je opsomde. Ik neem je opmerkingen ter harte; ik kan er wat mee. Dank je wel.

Geen afbeelding
Anita Willems

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2015 - 21:10
Hoi Anita, Welkom op het schrijversforum. Leuk dat je meedoet. Ik heb wel een dingetje. De eerste drie regeles heb je al gelijk drie keer een vorm van zullen gebruikt: zou zouden zou zullen om precies te zijn.
Dank je voor je reactie. Ik zie wat je bedoelt over zouden, zullen en willen. Ik hou het in mijn achterhoofd, want ik denk dat het wel eens mijn stijl van schrijven zou kunnen zijn (zie hier het bewijs :-)). Ik ga er mee spelen. Dank je wel voor je opmerking.

Geen afbeelding
Anita Willems

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 juli 2015 - 21:13
Bedankt iedereen die de moeite heeft genomen om mijn verhaal te lezen of een reactie achter te laten. Ik deed mee in een opwelling, omdat de opdracht me aansprak. Ik had niet verwacht dat het me zoveel zou opleveren. Nogmaals mijn dank.