Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#60 het Testament

Barcelona, 28 maart 2013 Voor mijn lieve vrouw Marian, mijn daadkrachtige zoon Hans en beeldschone dochter Chris Deze brief schrijf ik tijdens mijn laatste zakenreis in Spanje. We voelen allemaal het moment van overlijden aankomen. De laatste chemokuur is geweest en heeft zeker wat geholpen, maar niet genoeg om mijn leven nog jaren te rekken. Een aantal maanden tot een half jaar, zei de oncoloog vorige week. Een harde boodschap, maar gelukkig zijn we sterk en weet ik zeker dat we die laatste maanden nog zullen vullen met mooie momenten. Dat ik deze zakenreis nog ging maken was voor jullie moeilijk te begrijpen. Maar omdat ik altijd met hart en ziel mijn werk heb gedaan en altijd door ben blijven werken waar het ging, lieten jullie me gaan. Mijn werk was mijn alles. Een wereldverbeteraar werd vaak gezegd. Jullie zijn mijn alles. Een echte gezinsman werd ook vaak gezegd. Allebei waar. Toch is er ook een deel van mij wat jullie niet kennen. Dat deel staat niet ver af van de kwalificaties die me werden gegeven. Hardwerkend, wereldverbeteraar, een gezinsman. Hier in Spanje heb ik nog een gezin. Ik woon hier samen met een vrouw en ook zij heeft 2 kinderen. Van mij. Ik ben hun vader. Ze heet Maria en mijn kinderen heten Carlos en Juan. 2 zoons van 18 en 21. Ja, jonger dan jullie zijn. Ik heb haar ontmoet toen ik 5 jaar getrouwd was met je moeder en jij Hans, was 3 jaar oud. Toen Hans 5 jaar werd en Chris 2 werd Juan geboren. Het is voor jullie waarschijnlijk niet te verkroppen, maar ik heb jullie nooit te kort gedaan. Ik was er voor jullie waar nodig en voor jou Marian. Dat geldt ook voor Maria en de jongens. Zij hoort nu ook van jullie bestaan. Ik kon dit niet achterhouden bij mijn overlijden omdat ik wil dat mijn kapitaal verdeeld wordt onder jullie allemaal. Het huis blijft van jullie, maar Maria heeft ook een huis waarin ze mag blijven wonen. De jongens krijgen een kindsdeel net zo groot als Hans en Chris. Ik wil jullie geen extra verdriet bezorgen. Ik vond het nodig dat iedereen krijgt waar hij recht op heeft. In mijn testament staat precies beschreven hoe ik het wil. Op dit moment in Barcelona wordt hetzelfde testament ook geopend en voorgelezen. Ik heb van jullie gehouden zoals niemand anders dat ooit kon. Jullie horen bij mij en ik bij jullie. Theo.

Lid sinds

15 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Resa, ik vind dit een mooie brief, inderdaad misschien een beetje cliché, maar goed..... Kennelijk hebben zijn lichaam en ziel dit dubbelleven toch niet goed verteerd.... Kanker komt van het werkwoord kankeren, een inwendige kwaadheid en/of verdriet.... Persoonlijk vind ik dat je andere mensen niet te veel mag kwetsen met je eigen levensstijl. Hij had een meer charmante oplossing moeten scheppen. Theo is waarschijnlijk een fictieve figuur....dus.... Mijn quote is: leven en laten leven :o

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Een cliché? Ik denk dat in werkelijkheid niet veel van deze situaties bestaan. Ik vind het mooi omschreven. Je trekt me snel het verhaal in met voldoende emotionele lading zonder dat je over de rand van het sentiment gaat. Daarna een wending die me wel verbaasd en die moeilijk past bij het voorgaande. Maar ja het blijft een kort verhaal en dan heb je een beperkt aantal woorden he. Ik denk dan ook dat de opdracht meer dan geslaagd is. Goed gedaan.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha Resa, Welkom en meteen uitpakken met een mooi verhaal. Een goed begin met een opdracht over het einde. De brief komt vrij zakelijk over maar is mooi geschreven.

Lid sinds

17 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Best leuk stuk, maar je hoofdpersoon is te braaf. Het zou leuker zijn als hij alles aan zijn tweede gezin zou nalaten. Of zoiets.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Resa, Prima debuut. Het eerste deel loopt soepel en leest lekker. Het tweede deel is wat stroever. Het is teveel een opsomming van feiten.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi, Ik vond het een verrassende wending in je verhaal dat de hp nog een hele familie achter de hand had. Ik verwachtte het niet en heb je verhaal met plezier verder gelezen.

Lid sinds

14 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Goed geschreven verhaal. Eerlijk zullen jullie alles delen? Niets tekort gekomen? Beiden gezinnen zijn tekort gekomen. Wist zijn tweede vrouw dat hij getrouwd was? Ach, dat weet jij natuurlijk ook niet.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Resa Ook al was hij niet eerlijk, toch komt hij betrouwbaar op mij over. Dus dat heb je goed geschreven. Je kunt merken dat hij van beide gezinnen evenveel houdt. Het lijkt me wel vermoeiend als je zo moet leven.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Resa, dank je voor je inzending. De schrijver van de brief, die nu ziek is, lijkt me een wat saaie man, en de brief is ook wat saai en degelijk. En juist dat saaie en degelijke vind ik in deze context wel spannend omdat de brief een tijdbom is. Deze brief zou beter tot zijn recht komen als die ingebed is in een verhaal, waarbij de lezer het contrast tussen de brief en de reactie op de brief kan mee-ervaren.

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
"Mijn werk was mijn alles... Jullie zijn mijn alles". Het is duidelijk dat hij niet goed kon kiezen. Hij lost het bekwaam en sympathiek op maar het zou, meiner meinung nach, iets meer mogen schuren. Alleen vertellen dat "Het is voor jullie waarschijnlijk niet te verkroppen" is net te weinig, denk ik.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat mij opviel is dat de schrijver van de brief al in de verleden tijd praat over zichzelf. "Maar omdat ik altijd met hart en ziel mijn werk heb gedaan" Het kan natuurlijk dat je HP al met sterven bezig is, maar wanneer ik een brief zou schrijven zou ik eerder zeggen "Maar omdat ik altijd met hart en ziel mijn werk doe" oid De brief zal hard voor ze aankomen. Het was misschien wat handiger geweest om stiekem wat geld weg te sluizen.