Top! Ik werd verrast door de rijm omdat de vorm van het verhaal er niet uitziet als een gedicht. Ik weet ook niet of dat 'verplicht' is/ wat hoort. Excuseer de vrijheid die ik neem maar ik ben benieuwd hoe dat eruit ziet: -Vliegen tussen hemel en aarde, het heelal is mijn bereik. Geen mens, zelfs koning kan mij vangen, ik ben onoverwinnelijk. Zie het gepeupel zwoegen op hun landerijen. Binnen slechts enkele meters beleven zij hun heel bestaan. Eten, werken, slapen en soms vrijen bij volle maan. Wat een armoe is zulk leven, wat een leegte als je niet kunt zweven. Daar gaat vader, een gewaardeerd architect. Nu een vluchteling die zijn vleugelarmen met was heeft bedekt. Hij volgt een kaarsrechte route, precies midden tussen zon en zee. Risicoloos op weg naar een nieuw entree. Ik Icarus, zal hemel en aardrijk laten zien dat ik alles bevat. Mijn duik levert hooguit spetters die ik met gemak weg kan waaien, bij de vlucht naar boven zal ik tegen de hitte verkoelend zwaaien. De aarde is mij genoeg bekent, laat ik mijn vleugels richten naar de zon. Ik wil het licht omarmen, ik zal eeuwig een warmtebron zijn. Vader, de grote uitvinder, ga ik overstijgen door het volgen van een eigen lijn. Hoe is het mogelijk dat ik smelt? Waarom kraken mijn armen met geweld? Wat is de zee eng dichtbij. Waar is de fierheid gebleven die zat in mij? Help vader, vader help, nu stort ik vleugellam in de kille plas, men zal mij straks enkel herinneren als hij die was.- Ja, gewoon goed! :thumbsup: Welkom! Ik ben benieuwd naar je volgende invulling van een schrijfopdracht. :)

Beste Beamen/Everdien, wat een leuke eerste schrijfopdracht. Blijkbaar haalt het klassieke onderwerp dit naar boven. Erg geslaagd. @Marieke: Snelle actie! Top

Een heel erg mooi gedicht. Knap en origineel Frank. Weer een heel andere invulling van de opdracht over de val van Icarus! :o