#59 - Willem H.

‘Dat kunnen ze nooit allemaal hardmaken.’ Hij keek me aan met zijn fameuze lege blik, maar ik hoorde de ingehouden woede in zijn stem. ‘Hoor je me, Stein? Dat kunnen ze toch nooit allemaal bewijzen? Het gaat nou goddomme al om tien dooien of zo. Eerst ging het alleen om Kees en Thomas … Maar nou? Robert en Willem en Cor. John. Wie denken ze dat ik ben, Superman of zo?’ Ik keek op mijn horloge. Het bezoekuur was zo goed als voorbij. ‘Ze denken dat er nog meer zijn, Willem. Maar daar gaat ook het niet om.’ Hij sloeg met zijn vlakke hand op tafel, hard. De bewaker opende het luikje in de deur om te kijken wat er aan de hand was. Ik wuifde hem weg. ‘Weet je waar het om gaat, Stein?’ Zijn stem was rauw. ‘Die kuthoeren! Als ik ze ooit te pakken krijg ... Van m’n ex kan ik het nog begrijpen, maar m’n zussen? Je gaat toch niet je bloedeigenste broer verlinken? En dan: het zijn allemaal leugens.’ Ik had de verklaringen van de vrouwen gezien en ik wist vrij zeker dat Willem nooit meer op vrije voeten zou komen. Het OM had voor de verandering eens degelijk werk geleverd. Maar daar zou hij in de rechtbank wel achter komen. Ik sprak zo rustig als ik kon. ‘Het punt is, Willem: ze hoeven het niet allemaal hard te maken. Als ze een of twee zaken rondkrijgen, is het afgelopen. Dan zit je de rest van je leven vast. Je weet hoe snel ze levenslang geven tegenwoordig.’ Tot mijn opluchting bleef hij rustig. Hij leunde achterover in zijn stoel maar boog zich direct weer over de tafel naar me toe. ‘Stein, jij doet wat je kan, toch? Kan ik op je rekenen? Zeg dat ik op je kan rekenen.’ ‘Je kan op me rekenen, Willem.’ ‘OK. Jij gaat Dino bellen. En Fred.’ ‘Dat lijkt me geen goed …’ ‘Vanmiddag nog, Stein. En je zegt dat ze me moeten komen halen. Hoe dan ook. Desnoods regelen ze maar een helikopter. Ik vertrek. Voorgoed.’ http://www.nu.nl/binnenland/4070888/holleeder-ver…