Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#59 - Willem H.

18 juni 2015 - 13:16
‘Dat kunnen ze nooit allemaal hardmaken.’ Hij keek me aan met zijn fameuze lege blik, maar ik hoorde de ingehouden woede in zijn stem. ‘Hoor je me, Stein? Dat kunnen ze toch nooit allemaal bewijzen? Het gaat nou goddomme al om tien dooien of zo. Eerst ging het alleen om Kees en Thomas … Maar nou? Robert en Willem en Cor. John. Wie denken ze dat ik ben, Superman of zo?’ Ik keek op mijn horloge. Het bezoekuur was zo goed als voorbij. ‘Ze denken dat er nog meer zijn, Willem. Maar daar gaat ook het niet om.’ Hij sloeg met zijn vlakke hand op tafel, hard. De bewaker opende het luikje in de deur om te kijken wat er aan de hand was. Ik wuifde hem weg. ‘Weet je waar het om gaat, Stein?’ Zijn stem was rauw. ‘Die kuthoeren! Als ik ze ooit te pakken krijg ... Van m’n ex kan ik het nog begrijpen, maar m’n zussen? Je gaat toch niet je bloedeigenste broer verlinken? En dan: het zijn allemaal leugens.’ Ik had de verklaringen van de vrouwen gezien en ik wist vrij zeker dat Willem nooit meer op vrije voeten zou komen. Het OM had voor de verandering eens degelijk werk geleverd. Maar daar zou hij in de rechtbank wel achter komen. Ik sprak zo rustig als ik kon. ‘Het punt is, Willem: ze hoeven het niet allemaal hard te maken. Als ze een of twee zaken rondkrijgen, is het afgelopen. Dan zit je de rest van je leven vast. Je weet hoe snel ze levenslang geven tegenwoordig.’ Tot mijn opluchting bleef hij rustig. Hij leunde achterover in zijn stoel maar boog zich direct weer over de tafel naar me toe. ‘Stein, jij doet wat je kan, toch? Kan ik op je rekenen? Zeg dat ik op je kan rekenen.’ ‘Je kan op me rekenen, Willem.’ ‘OK. Jij gaat Dino bellen. En Fred.’ ‘Dat lijkt me geen goed …’ ‘Vanmiddag nog, Stein. En je zegt dat ze me moeten komen halen. Hoe dan ook. Desnoods regelen ze maar een helikopter. Ik vertrek. Voorgoed.’ http://www.nu.nl/binnenland/4070888/holleeder-ver…

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2015 - 13:23
Hoi Ostinato, Een boef is tie he die Willem. Onze eigen nederlandse knuffel crimineel zal ik maar zeggen. De Willem Tel van de lage landen. Je hebt op een mooie manier woede in beeld gebracht. Je liet het niet volledig escaleren maar hield het op het randje. Goed dat je omschrijft dat net aantal moorden niet uitmaakt, als er een enkele wordt bewezen is het genoeg. Dat had ik me nog niet beseft. Ik heb het graag gelezen.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2015 - 15:06
Het is een sterke dialoog, ostinato. Lang geleden dat ik je nog ben tegen gekomen :) Ik ben nu alleen wel heel nieuwsgierig welk artikel je gebruikt hebt, want het einde kan ik niet zo goed plaatsen. Is hij nu zijn ontsnapping aan het beramen?

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2015 - 15:12
Hoi Pim, dank voor je reactie. Ik zou 'm niet graag knuffelen, die Willem. Het woord knuffelcrimineel mag wat mij betreft verbannen worden. Jan, dankjewel. Dat was het idee. Lilithx , dank voor je reactie :) Ik heb een link naar een artikeltje op NU.nl toegevoegd aan het eind. Het is inderdaad even geleden. Ik vond dit wel een inspirerend opdrachtje. Hij beraamt inderdaad zijn ontsnapping. Andere opties heeft ie namelijk niet meer. Uiteraard is de hele dialoog fictief (maar het zou me niet verbazen als hij ooit inderdaad een onsnappingspoging doet, ik denk dat meneer H. denkt dat hij onkwetsbaar is).

18 juni 2015 - 16:48
Dag Ostinato, Naar mijn idee goed en geloofwaardig neergezet. Vooral het onderstaande fragment sprake me aan, het manipulatieve met daarna het dwingende.
‘ ‘Stein, jij doet wat je kan, toch? Kan ik op je rekenen? Zeg dat ik op je kan rekenen.’ ‘Je kan op me rekenen, Willem.’ ‘OK. Jij gaat Dino bellen. En Fred.’

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2015 - 18:31
Je bent er erg goed in geslaagd je in te leven in Holleeder en de advocaat! Ook de dialoog loopt heel natuurlijk, ik zie beide personages voor me, hoor ze praten. Complimenten. Mooi: Tot mijn opluchting bleef hij rustig. Hij leunde achterover in zijn stoel maar boog zich direct weer over de tafel naar me toe.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 juni 2015 - 22:33
Leuk je hier weer te zien, Ostinato. Ik sluit me bij de anderen aan; geloofwaardige dialoog. Ik vond dit detail erg mooi: "Hij sloeg met zijn vlakke hand op tafel, hard. De bewaker opende het luikje in de deur om te kijken wat er aan de hand was. Ik wuifde hem weg."