Vooropgesteld. Ik hou niet van de wereld der mythes en heb daarom na lang wikken en wegen besloten om de opdracht naar mijn eigen hand te zetten. Het is deze week voor mij dan ook een beklag over de huidige maatschappij. Excuses aan de schrijfcoach die de opdracht anders had bedoeld. "Succes creëer je zelf." Het is dé tendens van dit moment. Een prima mantra welke past in een samenleving die wordt geregeerd door kapitalisme. Een maatschappij waarin succes in euro's, percentages en andere rekeneenheden wordt uitgedrukt. "Zet een stip op de horizon. Doe je stinkende best en het zal je lukken" is het motto. Jammer genoeg zetten we met deze gedachtegang een dikke streep door de kansen van mensen zonder baan, chronisch zieken of mensen die zijn geboren in kansarme gebieden. Sterker nog we houden deze mensen verantwoordelijk voor hun ongeluk. Ben je te dik. Eet minder. Ben je depressief, maak je niet druk. "Waarom zouden wij meebetalen aan jouw ziekenhuisrekening? Je hebt deze ellende tenslotte over jezelf afgeroepen." Woon je in oorlogsgebied en vlucht je met gevaar voor eigen leven? "Vervelend, maar die sociale huurwoning in mijn stad is niet voor jou." We zijn zover afgedaald dat alleen ons eigen geluk voorop staat. We beseffen niet eens dat geluk pas betekenis krijgt als je hem deelt met anderen? We hebben niet door dat klaarstaan voor anderen meer oplevert dan een nieuwe iPhone 6? We zijn eindelijk zover dat de zorg voor je naaste medemens in regelgeving is gevangen, de zogenaamde participatiesamenleving. We zijn zover dat participatie het paradepaardje is van een regering die alleen denkt in economische vooruitgang. Nou meneer de president, participeren ontstaat alleen uit een diepgewortelde empathische overtuiging om iemand te willen helpen en is niet te stimuleren met een financiële prikkel. Is het dan te laat? Missen we die stip op de horizon zonder dat we dit weten? Ik denk het niet, het probleem is dat onze horizon volledig in kaart is gebracht. Volledig verkent, vol met stippen van onze voorgangers. Met een beetje moeite zetten we een klein stipje bovenop die van een ander. Een 100 Hz televisie wordt dan een curved variant van 400 Hz. Meer is het niet en zal het ook niet worden. Witte was zal echt niet witter worden gewassen doordat onze generatie iets bedenkt dat nog beter werkt. Ik denk dat we dan ook gerust kunnen concluderen dat een geheel nieuwe dimensie nodig is. Onze huidige horizon is vol. Verbreden heeft geen zin, we moeten hem verlaten. Ik pleit voor nieuwe dromen, een nieuwe richting. Laten we daarom het licht volgen. Laten we de stap richting het universum wagen. Het is niet erg dat we niet weten waar we uitkomen. De weg er naar toe biedt voldoende warmte en licht voor ons allemaal. Volg me gerust en als we met zijn allen gaan is het makkelijker. De zon wacht op ons, het is onze nieuwe stip.