Hallo Lilithx en Jan Jullie hebben volkomen gelijk. Het is inderdaad niet goed geschreven. Bedankt voor jullie reactie :)

Dankjewel voor je leuke reactie schrijvenmaar :)

Hey Marcker, je bent er weer. Wat leuk!! :) Ja, ach, ik was weer lekker op dreef, maar schrijftechnisch valt er wel het een en ander aan op te merken ;) Bedankt voor je reactie :thumbsup:

@ Nyceway bedankt voor je reactie. Best wel sneu voor Icarus, hij beseft niet goed dat hij dood is. @ Blavatski Het verhaal wilde niet wat ik wilde. Ik had het inderdaad beter even kunnen laten rusten. Als ik het herschrijf wordt het waarschijnlijk compleet anders. Bedankt voor je reactie.

Ik vind je invulling ook erg origineel. :thumbsup: Die vasthouden en herschrijven. Ik ben benieuwd! :nod:

Dankje Marietje :) Ik heb het herschreven en zal het vanmiddag plaatsen. Nog even moed verzamelen 8)

Ja, ach, ik was weer lekker op dreef, maar schrijftechnisch valt er wel het een en ander aan op te merken ;):

Soms is het schrijven gewoon om het schrijven ook leuk. Niet nadenken, maar je gedachten in het toestenbord rammen. Het eerste deel is goed.

Dankje voor je reactie Olaf. Ja, heerlijk is dat, alles eruit gooien :D Gelukkig houdt dit form mij scherp. Het voelt een beetje als de val van Icarus ;)

Hallo Stuvio Bedankt voor je reactie en je tip. Ik zal er op letten bij het herschrijven!

‘Icarus,’ schreeuwt mijn vader, als ik in een duikvlucht rakelings langs hem heen schiet, in de hoop dat hij mijn val kan breken. ‘Pa, help!’ Ik gooi mijn armen omhoog, grijp in de leegte, tuimel in een massa van veren naar beneden en gil. ‘Zoon!’ roept hij mij na, zijn gezicht vertrokken in een grimas. Door de snelheid krijg ik amper lucht, hap naar adem, voel mijn lippen uiteen klappen en mijn wangen pijnlijk opbollen. Het water komt razendsnel op mij af. Dit is mijn straf! De klap verplettert mij, het is net alsof ik uiteenspat, mijn laatste restje lucht wordt uit mijn longen geperst, daarna vlieg ik met dezelfde vaart weer omhoog en zie mijn lichaam in de zee zinken. Dit is onmogelijk. De Goden spelen met mij! Ik kijk omhoog, op zoek naar mijn vader en opeens vlieg ik naast hem. Hij duikt naar beneden, gevaarlijk dicht bij het water, naar de plek waar mijn lichaam net nog dreef. ‘Pa, kijk uit!’ Ik raak zijn schouder aan. ‘Ik ben hier.’ Mijn vader reageert niet, als een gebroken man cirkelt hij rondjes en hij stoot jammerlijke geluiden uit in zijn smart. Daarna vliegen we verder. Uiteindelijk komen we bij een strand aan. Samen wachten we. De pijn van mijn vader steekt mij. Dan zie ik iets aanspoelen. We rennen erheen. Huilend trekt hij mijn lichaam op zijn schoot. ‘Ik smeek U, Goden,’ bid ik. ‘Vergeef mij mijn hoogmoed, dat ik mij minutenlang gelijkwaardig aan U waande, daarboven bij de zon. Geeft U mij alstublieft mijn lichaam terug. Vanaf nu zal ik Uw gehoorzame en nederige dienaar zijn.’

Dankje Tja. Ik ben blij te horen dat je de eerste versie ook mooi vond :) Soms komen er inderdaad mooie dingen uit als je snel schrijft, dan hol je als het ware achter de woorden aan. In dit geval pakte het verkeerd uit :o

Verrassend, de ziel van Icarus in jouw verhaal. Mooi geschreven. De verrassing dat hij iets aan ziet komen drijven, blijkt dat het zijn eigen lichaam is en dat zijn vader hem dan huilend op zijn schoot trekt. Beeldend.

Dankjewel voor je leuke reactie Alice. Ik kan mij voorstellen dat het zo gaat, als je onverwachts met een klap om het leven komt. Dat je dan net zo ontredderd bent als de achtergeblevenen.

Hoi Meta, Een spannende versie heb je ervan gemaakt. Ik heb het met plezier gelezen

Hoi Pim Dank voor je reactie :)

Ik ga mee met Tja (zo kom ik ook nog eens ergens.) Eerste verhaal vind ik bezielder. Het tweede be(ge)schaafder. Allebei graag gelezen, lichte voorkeur voor het eerste.

Bedankt dat je nog een keer gereageerd hebt. Wat je aanhaalt is ook mijn valkuil. Bij de herschrijf is vaak de bezieling er uit. Daar moet ik echt heel goed op letten. Ik heb het meer gehoord.

Bedankt voor je positieve reactie Allie :)

:thumbsup:

:D