Ze loopt door de grashalmen en kijkt naar de bloemen waarmee de weide wordt opgefleurd. Haar hart bonst harder bij het zien van de wilde paarden die wat verderop staan te grazen. Ze versnelt haar pas, valt en tuimelt voorover. Ze wil omhoog kruipen, maar haar aandacht wordt weggetrokken. Verbaast kijkt ze naar het elfje dat zich boven op de paardenbloem bevindt. Ze knippert en wil haar ogen niet geloven. 'Ben jij een elfje?' mompelt ze zacht. 'Geloof je in sprookjes?' 'Huh, nee.' 'Dan ben ik geen elfje.' ‘Maar, ik zie jou toch?’ ‘Ja, maar je gelooft niet in sprookjes. Hoe kan ik dan mogelijk een elfje zijn?’ Haar hersenen kraken, maar begrijpt niets van de woorden van het elfje. Ze knippert met haar ogen en het elfje is weg. ‘Ben ik nu gek geworden?’ vraagt ze zich verbaasd af en loopt hoofdschuddend weg. Thuis begint ze haastig de zolder te doorzoeken. Een uur later wordt haar geduld beloont. In haar handen houdt ze een dik boek vast. Ze blaast het laagje stof van de kaft en leest sprookjes van de gebroeders Grimm. Slaat het open en begint driftig te lezen. Dagen later slaat ze met een zucht het boek dicht en loopt naar buiten toe. Haar omgeving lijkt veranderd te zijn, maar hoe ziet ze niet. ‘Hallo,’ zegt een zachte piepstemmetje, die van laag lijkt te komen. Ze kijkt naar beneden en ziet een trol staan. ‘Jij, jij, bent een trol,’ stottert ze. ‘Geloof je dan in trollen?’ Ze kijkt diep in haar hart en even later knikt ze driftig met haar hoofd. De wereld om haar heen begint spontaan te veranderen. ‘Welkom terug prinses Lilly.’ Verbaasd kijkt ze naar hetzelfde elfje als ze een paar dagen geleden had gezien. ‘Jaren geleden ben je bij ons weg gegaan. De mensen wereld in. Daar stopte je met geloven in ons en daarmee verdween je uit de wereld waar je geboren bent.’ Ze voelt haar lichaam vol warmte opvullen. Het gemis dat ze al die tijd bij zich had gedragen, was verdwenen als sneeuw voor de zon. Ze was thuis.