Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#56 - De kaars brandt.

De kaars brandt, opnieuw. Ik vul mijn longen met een krachtige teug zuurstof. Mijn borstkas ontpopt zich tot een machtig kasteel en ik recht mijn schouders. De vlam brandt op mijn netvlies, waardoor mijn ogen zich vullen met tranen. Of dat maak ik mezelf toch wijs. Ik doe mijn best vast te houden aan mijn geloof, een andere mogelijkheid is er niet, want niemand is sterker dan de natuur en niemand kan de toekomst voorspellen. Mijn handen aaien mijn buik en ik prevel lieve woordjes. Woorden doordrenkt van hoop: ze zijn van onschatbare waarde. Het stelt niet veel voor mijn geloof; ik aanbid niets of niemand. Ik geloof enkel in de kracht van positieve energie én de beste versie van mezelf te zijn. Niet dat positief denken het onoverkomelijke overwint, maar het helpt me. Het helpt me om achteraf de draad weer op te pikken, en te vechten voor wat juist voelt, voor wat ik wil. De kaars brandt, opnieuw. Elke ochtend en elke avond tot het noodlot toeslaat en ik ons kleintje weer verlies.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Geloven in het positieve. Dat is waarschijnlijk het beste en ook direct het enige zinvolle geloof. Het is een verdrietig verhaal, Lilithx.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Geloven in het positieve. Dat is waarschijnlijk het beste en ook direct het enige zinvolle geloof. Het is een verdrietig verhaal, Lilithx.
Ik ben het met je eens Johanna, maar ik heb niets tegen andere soorten geloven hoor. Dank je voor je reactie.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
De kaars brandt, opnieuw. Elke ochtend en elke avond tot het noodlot toeslaat en ik ons kleintje weer verlies.[/quote] Kippenvel!!

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De kaars brandt, opnieuw. Elke ochtend en elke avond tot het noodlot toeslaat en ik ons kleintje weer verlies.
Kippenvel!![/quote] Het is een groot compliment dat ik je kippenvel bezorgde!

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Jouw verhaal is mooi, verdrietig, gevoelig en positief tegelijk. Heel mooi gedaan.
Dank je, Angelieke!

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Het verdriet van verlies en dat dan enkel geloof je nog overeind houdt is een mooi onderwerp. Je hebt dit op een meer dan mooie manier gedaan. dank je wel

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha lilithx, Een mooi verhaal met diepe lading. "Het stelt niet veel voor mijn geloof" vind ik persoonlijk jammer aangezien de hp er erg veel aan heeft. Wellicht bedoelde je dat het niet veel tierelantijnen heeft en dergelijke?

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha lilithx, Een mooi verhaal met diepe lading. "Het stelt niet veel voor mijn geloof" vind ik persoonlijk jammer aangezien de hp er erg veel aan heeft. Wellicht bedoelde je dat het niet veel tierelantijnen heeft en dergelijke?
Dat is inderdaad wat ik bedoelde én het is ook geen echt geloof natuurlijk. Voor zover andere geloven 'echt' zijn. Dank je wel voor je reactie.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha lilithx, Een mooi verhaal met diepe lading. "Het stelt niet veel voor mijn geloof" vind ik persoonlijk jammer aangezien de hp er erg veel aan heeft. Wellicht bedoelde je dat het niet veel tierelantijnen heeft en dergelijke?
Dat is inderdaad wat ik bedoelde én het is ook geen echt geloof natuurlijk. Voor zover andere geloven 'echt' zijn. Dank je wel voor je reactie.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Lilithx, Je brengt het gevoel van hoop en verdriet goed over. Mooi compact geschreven.
Dank je wel, Jan!

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een verdrietig verhaal! Hoop doet leven toch? Waarom zou ze het kindje weer verliezen? Ik brand er een kaarsje voor :o
Dag Blavatski. Dit verhaal is eigenlijk wat autobiografisch. Ik heb enorm veel moeite met zwanger worden en nadien zwanger blijven. Na twee miskramen en twee kindjes die na de bevalling gestorven zijn staan wij nog altijd met lege handen. Op dit moment nemen we even pauze, maar het gevoel zal nooit verdwijnen.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
[quote=Lilithx]
De kaars brandt, opnieuw. Elke ochtend en elke avond tot het noodlot toeslaat en ik ons kleintje weer verlies.
Recht vanuit je hart geschreven. Het raakte mij diep. Jouw kindjes zullen altijd een deel van je blijven. Ik wens je heel veel sterkte met alles.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
[quote=Meta Boonstra]
De kaars brandt, opnieuw. Elke ochtend en elke avond tot het noodlot toeslaat en ik ons kleintje weer verlies.
Recht vanuit je hart geschreven. Het raakte mij diep. Jouw kindjes zullen altijd een deel van je blijven. Ik wens je heel veel sterkte met alles.
Tegelijk hoop ik dat het ook wat goed geschreven is...

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Lilithx, Mooi compact, zoals al opgemerkt, en een duidelijk, kwetsbaar, beeld schetsend. Deze zinsnede vind ik toch uit de toon vallen:
[...] en te vechten voor wat juist voelt, voor wat ik wil.
, met name het 'wat ik wil' maar ook het 'vechten'. Maar dat kan alles te maken hebben met mijn opvatting over geloof en mijn afgrijzen over recente uitwassen en dus inkleuring. Voor de goede orde: niet dat ik jou of het hart van jouw stukje daar iets van toedicht, maar tot die zinsnede las ik berusting, vrede en kracht. Die zinsnede riep iets op van afdwingen. Nou, precies. Lekker vage reactie :o Maar ja: geloof, ik ben er nog lang niet uit. Laat ik het daar maar op schuiven.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Woodie De 'ik wil' en 'vechten' ging eigenlijk niet zozeer over het geloof. Het was meer een opstapje naar de laatste alinea. Ik begrijp denk ik wel niet goed wat je bedoelt met het 'afdwingen'. Het gaat hier ook niet over een echt geloof of zo.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat ademt jouw verhaal verdriet uit, een vechten tegen de wanhoop, een verlangen naar een kindje. Ik hoop van harte dat jouw verlangen vervult wordt! Het valt me op dat je jezelf lager zet dan andere mensen met een "echt" geloof. Je gedachten positief richten helpt zonder meer om om te gaan met moeiten en tegenslag, "mijn" geloof leert me dat.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat ademt jouw verhaal verdriet uit, een vechten tegen de wanhoop, een verlangen naar een kindje. Ik hoop van harte dat jouw verlangen vervult wordt! Het valt me op dat je jezelf lager zet dan andere mensen met een "echt" geloof. Je gedachten positief richten helpt zonder meer om om te gaan met moeiten en tegenslag, "mijn" geloof leert me dat.
Niet echt hoor Crystal. Ik zet me zelf niet lager dan de andere mensen. Ik zet het zogenaamde geloof dat ik geen geloof noem lager dan ander geloof. Ik zie het eerder als een manier waarop ik mezelf wapen tegen tegenslagen. Het is dus meer een, euhm, kijk op het leven. Manier waarop ik mijn leven wil leiden.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ben er stil van. Ik vind het een prachtig verhaal en kreeg er kippenvel van. Ik leefde erg mee met de hoofdpersoon en toen las ik dat het geïnspireerd was op je eigen leven... Ik hoop dat het jullie nog 'gegund' mag zijn. :zoen:

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Toppertje. Prachtig geschreven. :thumbsup: Ik hoop dat je kinderwens ooit werkelijkheid zal worden! Tijd voor Водка. Oh nee, nog veel te vroeg. :D

Lid sinds

9 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het stelt niet veel voor mijn geloof; ik aanbid niets of niemand. Ik geloof enkel in de kracht van positieve energie én de beste versie van mezelf te zijn..
Ontroerend verhaal. Ik denk dat zo'n geloof heel wat meer voorstelt en krachtiger is dan heel wat andere 'geloven'.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi gedaan, knap dat je over iets durft te schrijven dat zo dicht bij jezelf ligt. Ik proef leegte, een lege religie, omdat er uiteindelijk niet echt iemand is in wie je gelooft. Hoewel ik betwijfel of er met een 'bestaande' religie meer antwoorden zouden zijn in dit geval.

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi aangrijpend verhaal. Het geloof in het goede staat ook een beetje los van het geloof in een religie. Er zijn ook mensen die religieus zijn die geloven in het goede. Je zet met dit verhaal zowel een personage neer als een dramatisch conflict. Ik vind het juist goed en herkenbaar dat jouw personage twijfelend spreekt. Dat is niet per se een zwak iets: soms zijn mensen veel te zeker van hun gelijk. Juist wijs om niet al te stellig te zijn. Overigens past het ook bij dit drama. Want een kind verliezen brengt je eerder aan het twijfelen over het goede, maakt de levensvragen prangend. Uit de twijfel groei je als persoon, je wordt er vermoedelijk vriendelijker, begripvoller, geduldiger en zo van.