Dag Marcker, ik heb dat van U geleerd om met een dialoog te beginnen, in dit geval met woorden. Dus dank voor de mooie reactie en dank voor de schrijftip! :)

Dank janpmeijers voor Uw positieve kritiek en lovende woorden. Ik heb aangepast wat U suggereerde; ik voelde dat zelf ergens al aan. Fijn dat U schrijft dat de kinderen onder het oog gebracht moet worden dat Rotterdamen zijn bewoners veel hebben meegemaakt! :\\

Dag Anne, dank voor je fijne reactie. Ik twijfel zelf ook over het feit of ik de tegenwoordige tijd of verleden tijd moet gebruiken. Ik voel meer voor de verleden tijd, dus ga ik het veranderen :o

Dag Elysevdr, dank voor de fijne reactie. Fijn dat je mijn schrijven met schilderen vergelijkt....Ik vind het moeilijk om in de ik-vorm te schrijven, maar zo stond het in de opdracht, dus.....had ik inderdaad niet de juiste penselen ter hand genomen. Ik vroeg me ook af of het verhaal interessant genoeg was. Het blijkt dus van wel en dat verrast me en doet me goed :p

Dag schrijvenmaar, dank voor de toffe reactie. Het is inderdaad een voorval uit mijn jeugd en ik zou nog bladzijden kunnen vullen met wat eraan vooraf ging en hetgeen nog allemaal volgde. Maar zoals ik al aan Elyse liet weten, ik vroeg mij af of er interesse is omtrent die gebeurtenissen. Er is al zoveel over geschreven...Het is al zo lang geleden... .Maar ik lees in de reacties dat het schrijven over oorlogservaringen toch nog gesmaakt wordt. :nod:

Dag Nicole, dank voor de reactie. Nu dit zo onder mijn aandacht wordt gebracht, zie ik in dat men inderdaad kan denken dat het oudere zusje wordt weggeleid omdat ze luizen zou hebben. Het is wel degelijk het jongere kind dat uit de rij wordt getrokken, terug naar huis, om de vlechten incluis luizen te verwijderen zodat ze alsnog mee kan op de boot naar Friesland. De opmerking is terecht :o Ik heb de tekst aangepast!!! Dank je.

Dank U schrijfcoach Odille dat U reactie op het oorlogsverhaal geeft. Het verrast mij dat hier op deze site er zo positief gereageerd wordt. Dat is fijn. Ik dacht dat men eerder zou schrijven:" Hou naar maar op met dat gezeur over de oorlog." Om verdere verwarring te vermijden ga ik het woord stiefmoeder veranderen in "moeder". De tweede vrouw van mijn vader beantwoordt wel heel erg aan het begrip "stiefmoeder"; we kregen meer slaag dan liefde. Mijn vader deed alsof zijn neus bloedde om zijn tweede huwelijk te redden en de twee kinderen voortgekomen uit dit huwelijk. Ik denk wel dat ik er inderdaad een langer verhaal over ga schrijven, want U begrijpt dat er nog heel veel verwikkelingen bij kwamen. Zo bleef ik alleen achter in de opvangruimte omdat niemand dat lelijke, kaal geschoren kind met een verbonden hand, jankend om het verloren gegane zusje in huis wilde halen... Mijn vier jaar oudere zus was eigenlijk mijn moedertje, want onze moeder had ons in de steek gelaten na mijn geboorte. Men heeft uiteindelijk de buren kunnen overhalen om mij te adopteren zodat ik in de buurt van mijn zusje terecht kwam. Nog een pittig detail; mijn zus werd zo volgestopt met eten dat zij weken lang ziek is geweest. Mijn pleegouders waren kordater en stopte mij na een klein bordje pap in de bedstede in een muur achter gesloten deurtjes zodat ze van mijn geschreeuw verlost waren. Ik heb weken rond de boerderij gezworven en zag mijn zus alleen maar achter het venster. Ze was te zwak om buiten te spelen. Wij hebben na de oorlog nog 3 zomervakanties terug mogen komen. Ik heb daar in Friesland, als stadskind, mijn liefde voor de natuur en de dieren meegekregen. Op school bleef ik zitten want ik verstond hun fries taalgebruik niet! Ik ben deze mensen nog altijd heel dankbaar! PS: Ik ben alleen een beetje bang dat het een te treurig boek wordt.......