Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#54 De Nachtwacht

Waarom moest ik me nou perse uit alle macht bewijzen? Het leek zo'n mooi plan: mijn man demonstreren dat ik me in de grote stad prima kan redden. Nu ik hier loop slaat de twijfel toe, angst zelfs. De geur van uitlaatgassen, afval en allerhande exotisch voedsel kan ik onmogelijk negeren. En dan zeggen stedelingen dat een gierput stinkt? Gillende sirenes wisselen zich af met het schrille geluid van de vele scooters die me met een rotgang passeren. Mijn hoofd heeft rust nodig. Ik moet weg uit deze drukte, weg van het Rembrandtplein. Voor me zie ik coffeeshop Smokey, the place to be voor toeristen in Amsterdam. Misschien dat een joint werkt? Laatst las ik dat innerlijke onrust als sneeuw voor de zon verdwijnt als je zoiets rookt. Plotseling word ik overspoeld door een recalcitrant idee en voor ik het goed en wel besef sta ik op straat met een cannabis-sigaret in mijn mond. Mijn hoofd wordt steeds lichter en al zwevend loop ik richting de bronzen Nachtwacht die het plein siert. Uit mijn handtas pak ik mijn lippenstift, haal de dop eraf en neem een trekje van mijn joint. Vol overgave stort ik me op de lippen van de bronzen personages. Het wordt steeds drukker om me heen. Niemand wil iets missen van mijn uitspatting. Ik krijg het warm en één voor één belanden mijn kledingstukken op de grond. Ik snap niet dat de maker van dit sculptuur niet inzag dat zijn werk incompleet was. Ik pak mijn eyeliner en bewerk alle ogen van de beeldengroep. Het wordt steeds drukker. Het schenkt me voldoening te zien dat het publiek van mij geniet. Ongetwijfeld beamen zij net als ik dat de Nachtwacht zijn finishing touch mist. Ineens word ik vastgegrepen door twee paar sterke handen en in de boeien geslagen. "Mevrouw, wij nemen u in hechtenis voor het vernielen van openbare eigendommen." Een agent kijkt me streng aan, terwijl ik flarden opvang van zijn collega die ondertussen in zijn portofoon spreekt. "... centrale ... hulp … ggz-arts … onbekende vrouw..." "U zit behoorlijk in de problemen mevrouw." praat de eerste agent verder. "Is er iemand die wij kunnen bellen, een familielid, een partner bijvoorbeeld?"

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ach ik heb medelijden met je HP. Hoe gaat deze keurige mevrouw dit uitleggen aan haar man? Origineel verhaal, leuk om te lezen. Die mag nooit meer alleen weg. In de eerste zin is het 'uit alle macht bewijzen' of 'met alle middelen bewijzen'.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
En dan zeggen stedelingen dat een gierput stinkt?
:D Achja, heeft ze dit ook eens meegemaakt. Wel een impulsief idee, vooral omdat ze het zo goed wilde doen. Jammer dat daardoor het juist misging. Typefoutje: cannabis-sigaret ipv cannabis-cigaret ;)

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Best wel pijnlijk voor de HP. Maar goed, ze voelde zich tenminste bevrijd. Moet misschien ook maar eens aan de cannabis, ik hoor er zoveel goeds over... :) Aparte invulling, apart verhaal, maar wel geslaagd.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Pim, mag ik streng met je zijn? ;) - mijn (geen hoofdletter) man demonstreren = laten zien? - waarom cannabissigaret (m.i. gebruikt niemand dit woord) en dan een joint? - ratelen scooters? - als sneeuw voor de zon en dan: plotseling - alle ogen van het beeld? - dan gebruik je weer plotseling Je stukje vind ik ietwat regisserend, je laat je naar mijn smaak te veel zien. Het uitgewerkte idee vind ik absoluut origineel. (en stoor je niet aan mijn opmerkingen)

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Mili, Natuurlijk mag je streng zijn. Graag zelfs, ik doe tenslotte mee om te leren. Een aantal van je opmerkingen heb ik ter harte genomen, omdat ik het daar sowieso mee eens ben. Een aantal moeten even bezinken en gebruik ik wellicht bij een vervolg verhaal. Bedankt voor je input.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een originele invulling. :thumbsup: Tijdens het lezen haalden een aantal vragen me uit het verhaal:
Voor me zie ik coffeeshop Smokey, the place to be voor toeristen in Amsterdam. Misschien dat een joint werkt? Laatst las ik dat innerlijke onrust als sneeuw voor de zon verdwijnt als je zoiets rookt. Plotseling word ik overspoeld door een recalcitrant idee en voor ik het goed en wel besef sta ik op straat met een cannabis-sigaret in mijn mond.
Ik vind het vreemd dat deze afhankelijke, onzekere vrouw weet dat deze coffeeshop the place to be is. HP vraagt zich af of een joint werkt, daarna vermeld je het nogmaals als een recalcitrant idee. Hier kom je, zoals Mili ook zegt, als schrijver de lezer vertellen dat het een recalcitrant idee is. ( Het woord recalcitrant vind ik overigens niet bij de rest van het woordgebruik passen.) Ik zie de HP niet een coffeeshop instappen als ze het al eng vindt om alleen naar Amsterdam te gaan. Als de HP per ongeluk koffie met space cake eet in deze vreemde coffeeshop dan zou ik het eerder voor me zien. Waarom gaat ze ineens de beelden 'beschilderen'? Is ze visagiste/ schoonheidsspecialiste? Komt ze ideeën opdoen in de grote stad of vindt ze het een kleurloos geheel? Dat de politie er een einde aanmaakt is te verwachten en voor mij daarom een teleurstellend eind. Al met al zet jouw originele idee mijn fantasie wel aan het werk! :)

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Orgineel idee inderdaad, keurige vrouw die ontspoort in de grote stad. Middenstuk loopt heel erg goed. Begin en uitwerking kunnen wel wat schaafwerk hebben.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Pim2000, Ik vind dit een verrekte grappig verhaal. Het eerste deel, het inleidende laat maar zeggen, vind ik qua stijl afwijkend van de rest van het verhaal. Vanaf 'Voor me zie ik coffeeshop Smokey...' had het verhaal me helemaal. Dit soort dingen kunnen echt gebeuren volgens mij. Een dingetje: ze vernielde niets, ze maakte eigenlijk alleen een toevoeging aan. Graag gelezen dit. Ik lach nog steeds.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Graag gelezen! HP is duidelijk niets gewend en springt daardoor extreem uit de band. Gewoon wat vaker laten gaan ...

Lid sinds

9 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
met een smile gelezen, ze was beter op het Rembrandtplein gebleven, ik zou ook demonstreren niet gebruiken maar eerder bewijzen... een angstige vrouw die een coffeeshop binnenstapt vind ik redelijk moedig.

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Pim, Een leuk verhaal, met een grappige ondertoon. Wat zal het mannetje wel niet zeggen op haar uitspattingen! Een beetje vergezocht misschien dit gegeven :p , maar het kan best echt gebeuren; er gebeuren zo veel rare dingen

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Blavatski, Inderdaad een redelijk vergezocht gegeven, maar juist die verhalen vind ik persoonlijk leuk. Dingen die je niet verwacht, die zelden gebeuren en die iets met je doen. Een glimlach Aanzetten tot nadenken of je een knoop in je maag geven Meestal redelijk extreem, niet voortkabbelend. Precies hoe ik niet ben, maar soms wel wil zijn

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Arme vrouw toch... Ten prooi aan haar gebrek aan ervaring. Overigens vind ik het verhaal geloofwaardig. Er zijn mensen die opeens drugs gebruiken en dan raar gaan doen. Ook ik struikelde over 'recalcitrant'. Ten eerste omdat je inbreekt in de fictieve droom (om Leonardo te citeren) waardoor ik even uit het verhaal ben, ten tweede omdat ik me afvroeg of ze werkelijk recalcitrant is of dat het een andere eigenschap is die haar beweegt. Het verhaal graag gelezen.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je wel schrijfcoach. Ik gebruik het woord recalcitrant zelf best vaak en merk nu dat het een woord is dat ik dan wel heb omarmd, maar vele anderen niet. Ik zal eens op zoek gaan naar een alternatief