Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #54 - De grote stad

Als vader ziek was, dan ging het leven op de boerderij gewoon door. Moeder, Klazien en ik deden er gewoon een schepje bovenop. Hard werken deden we toch wel. Dat wordt je met de paplepel ingegeven als je op het platteland bent geboren. Als vader ziek was en een van de machines begaf het, dan was er meestal ook niets aan de hand. Als kind sleutelde ik al samen met opa aan een oude BMW R75. Een zijspan-motor die hij in de oorlog persoonlijk van een mof afhandig had gemaakt. Na zijn dood hoorde ik van mijn vader dat hij eerst eigenhandig die mof had afgemaakt. Maar toen de aanhangkoppeling van de mestriek in tweeën brak hadden we een probleem. Vader was ziek, dus ik moest het oplossen. Er was maar één plek waar je een nieuwe koppeling kon kopen en dat was in de werkplaats van de dealer in de stad. Ik was toen negentien maar was nog nooit in een stad geweest. Waarom zou ik? Ons dorp had een kerk en een zuipschuur en sinds een paar jaar werden alle boodschappen met een winkel op wielen aan huis gebracht. Met de motor scheurde ik eigenlijk alleen maar over de landweggetjes in de buurt en over de lange ka langs de wetering. Ik had de BMW wel drie keer nagelopen. De tank ook. Het laatste wat ik wilde was stil komen staan in een vreemde omgeving. Vader had gebeld, ze hadden het onderdeel op voorraad en nee, ze hadden niemand beschikbaar om het te komen brengen. Ik wist de weg naar de stad. Dat was het probleem niet. Er was toen trouwens maar een weg vanuit ons dorp naar de stad. Al bij het naderen van de buitenwijken begon ik het benauwd te krijgen, maar ik hield me voor dat vader erg teleurgesteld zou zijn als ik zo'n eenvoudige boodschap zou verprutsen. Ik miste de ruimte en de horizon tussen al het glas en beton. De lucht rook er anders en ik bleef maar naar adem happen. Toen ik de motor af zette op het terrein van de machinefabriek en mijn helm af deed, ging het lawaai gewoon door. Binnen werd ik geholpen door een meisje van ongeveer mijn leeftijd. Ze had een veel te klein truitje aan en ik kon haar navel zien. Ze scheen het niet erg te vinden dat ik daardoor erg was afgeleid. Ze lachte naar me. Er zat een klein gouden ringetje in.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Oh spannend waar dat kleine gouden ringetje zit. Zoals je het nu schrijft zou dat zowel in haar navel als in haar gezicht kunnen zitten. Mooie weergeven het verschil tussen het boerenleven en de angst voor de onbekende stad. Ik vermoed dat hij vaker gaat nu.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja, uiteraard zijn de namen die personages hebben niet zo belangrijk, maar waarom denk ik nu aan Klazien uut Zalk? Misschien gaat Hp nu vaker naar de stad. Die wilde deernes met navelpiercings zijn natuurlijk ook wel spannend. Een mooi verhaal. Ik vind het praktische en het onzekere van Hp aandoenlijk om te lezen. Aangenaam.

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een stevig verhaal van een kloeke familie in al even no-nonsense taal. Het terloopse oorlogsverhaal, de algemeen sfeer. Snoepen hoor. Het lawaai dat gewoon doorgaat als hij zijn helm afzet aan de machinefabriek: minuscuul maar o zo sprekend... . Pareltje.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Bartsnel, Heerlijke sfeer. Het truitje en de piercing van het meisje - zo herkenbaar (Eind vorige eeuw ging ik werken in R'dam en zag dat soort dingen voor het eerst) En dan de BMW R75. (veel gebruikt door het Afrika Korps van generaal E Rommel.) Ik zag dat je een foto plaatste op FB. Heel mooi. Je verhaal ook.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je hebt de onzekerheid van de hoofdpersoon goed weergegeven, en wat mij betreft vind ik het jammer dat het verhaal hier maar zo kort mag zijn in dit geval. Je verhaal had wat mij betreft nog wel even door mogen gaan.

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Sfeervol verhaal. Zo te lezen is de HP nog maar in de buitenwijken van de stad gebleven. Ik ben benieuwd hoe hij reageert op wat hij in het centrum te zien krijgt. Zou een mooi vervolg kunnen zijn.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De sfeer blijft inderdaad goed hangen Bart, dat is echt jouw kracht! Voor mij de meest typerende zin in dit verhaal: 'Waarom zou ik? Ons dorp had een kerk en een zuipschuur....' :) :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ken iemand die opgelucht adem haalde toen we na een dagje Groningen de polder in reden en ze de koeien en het weiland weer zag :). Graag gelezen. Ik heb zo'n idee dat jouw HP vaker onderdelen gaat ophalen ;).

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Bart, als stedelinge verslikte ik mij in mestriek. Ik las maar mes-triek. Lol. Je schreef een mannelijk en stoer verhaal, over hard werken, rieken, koppelingen, moffen omleggen en motoren. Om dan op een totaal onverwacht einde uit te komen. Een vertederend gouden ringetje dat het testosteron van de boerenjongen als benzine deed klotsen. :thumbsup: (kleinigheidje: m.i. is afzette en afdeed één woord)

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@nyceway: Dat was de essentie, dat zijn beeld van de stad bijgesteld zou worden; @Johanna: In het dorp waar ik ben opgegroeid was Klazina een veelvoorkomende naam. Voor meisjes en koeien, overigens; @Marcker: Thanks! @Jan: Dank je wel. Eerlijkheidshalve, ik heb moeten googlen naar waar Duitsers op reden in de oorlog. Van dit model kon ik de meeste plaatjes vinden. @pr: dat vind ik een mooi compliment. Ik ben alleen nu al ernstig over de woordenlimiet gegaan... @Pim: Dit verhaal moet het inderdaad niet zo van de clou hebben @Karin: In de buitenwijken kreeg hij het al benauwd, maar hij is wel verder doorgedrongen, hoor @Elyse: Je haalt er inderdaad een zin uit die typerend is voor deze verteller @Anne, goed gezien. @Mili: Tot vanmorgen had ik ook nog nooit van een mestriek gehoord, hoor. Dat is een van de leuke bijkomstigheden van schrijven, je steekt er veel van op :-). Afzetten als één woord associeer ik meer met oplichten, bedriegen maar misschien heb je wel gelijk. Allemaal hartelijk dank voor het lezen en het commentaar!

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik miste de ruimte en de horizon tussen al het glas en beton.
:thumbsup: Mooi! De eindzin zinderend, dan begint het verhaal pas. ;)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
ik vind het ook aandoenlijk juist vanwege het stoere en dat ringetje een heerlijk detail dat het inderdaad verdient eens als sfeervolle afsluiter gebruikt te worden fijn verhaal

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik dacht zelf aan: "Met de paplepel ingegoten". Dus heb ik het maar even opgezocht. Ze kunnen beide. Verdraaid, weer niks om over te kunnen zeiken ;) Prachtig verhaal verder. Ik heb het met plezier gelezen. Ik ben benieuwd hoe het afloopt met de hp en het meisje.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je wel, Marietje en schrijvenmaar. Olaf, als je zou beginnen over het aantal woorden, zou je een punt hebben. Bedankt voor het kritische lezen. 8)

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het aantal woorden, daar doe ik niet moeilijk over, tenzij iedereen steeds langere verhalen instuurt. Dit verhaal zo graag gelezen... Ik ben echt dol op sfeervolle verhalen. In dit verhaal hapert niets. Ik blijf van begin tot einde in de sfeer gedompeld.