Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#53 Voor het leven getekend

Najaar 1940. Ik zie voor het eerst het daglicht. Vier maanden na het huwelijk van mijn ouders aan de vooravond van de 2e Wereldoorlog. Ik groei als meisje op tussen zeven volwassen familieleden: mijn vader, moeder, opa, opoe en drie tantes. Samen op een boerderij tussen de groene weilanden en populierenbossen. Er klinkt flink gestamp achter de boerderij. Ineens worden we apart geroepen en verdwijnen weer met z’n allen in een donkere, muffe ruimte. Het wordt steeds meer regelmaat dan uitzondering. Ik voel ’t gegrijns van tante Zus naar mijn moeder opkomen. Als ik niet uitkijk krijg ik ook een snauw na en een bevel dat ik stil moet zijn en niet steeds met mijn benen moet wiebelen. Om half acht is het zover. Bedtijd. Een militair commandeert ons met geweld dat we onze schuilkelder niet mogen verlaten. Een kanon staat op het erf, met de loop door de ligusterheg, gericht op ons dorp. De bewoonde wereld. Ik vang een glimp op van vijf gewonde soldaten. Onze boerderij is een hospitaal geworden. Bloederige toestanden. Verband wordt vervangen, overleg wordt gepleegd, bevelen volgen! Deze nacht slaap ik niet in mijn eigen bedstee. Tante Zus krijgt het op haar heupen. ‘Zit stil en houd je mond, onmogelijk kind! Is niet alle ellende begonnen toen jij kort na het huwelijk van je vader en moeder geboren werd?’ Opa en opoe kijken elkaar zwijgend aan. Oktober 1944. De rust keert terug in ons dorp. Tante Zus zwijgt in alle talen. Ik ben met mijn ouders verhuisd naar een dorp verderop. Mijn vader werkt aan een nieuwe toekomst. Oktober 1954. Het geluid van pantserwagens, het gekrijs en gekerm van gewonde soldaten, het gesnauw van tante. Ik voel me inmiddels als meisje van veertien diep in mijn dromen gevangen! De Bevrijding is alweer tien jaar een feit, maar ik besef het steeds beter. Ik ben mijn kindertijd voorgoed kwijt ...

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi Mirte, vooral dat einde. Het is inderdaad maar de vraag wanneer je je bevrijdt voelt van je trauma's, als dit al ooit gebeurt. Vooral op kinderen drukt een oorlog een meedogenloos stempel, omdat ze niet zorgeloos vrij kunnen zijn in hun spel.

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi Mirte, vooral dat einde. Het is inderdaad maar de vraag wanneer je je bevrijdt voelt van je trauma's, als dit al ooit gebeurt. Vooral op kinderen drukt een oorlog een meedogenloos stempel, omdat ze niet zorgeloos vrij kunnen zijn in hun spel.
Dankjewel! Jouw toelichting is op zich al mooi verwoord! De kindertijd is de blauwdruk van waaruit we in ons leven blijven reageren ...

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een litteken in de kinderziel. Te diep om door de tijd uitgevlakt te worden. Knap hoe in zulk een korte tekst een tijdspanne van 14 jaar wordt weergegeven, mét vermelding van de wortels van het trauma. Grijpt eigenlijk onopvallend naar de keel... .

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mirte, Mooi compact weergegeven. Idd vooral het einde. De oorlog heeft zich in het hoofd genesteld.
Bedankt voor jouw positieve woorden!

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een litteken in de kinderziel. Te diep om door de tijd uitgevlakt te worden. Knap hoe in zulk een korte tekst een tijdspanne van 14 jaar wordt weergegeven, mét vermelding van de wortels van het trauma. Grijpt eigenlijk onopvallend naar de keel... .
Dankjewel! Feedback is om van te leren! Fijn als forumleden tijd stoppen in het lezen van jouw woorden. Je leeft helemaal op als de lezer het verhaal interpreteert zoals je de situatie af wilde schilderen ... Mijn schilderij is deze week aardig gelukt ...

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ga twee kritische opmerkingen maken. (Sorry.) Primo: ik begrijp niet waarom alles in chronologische volgorde verteld moet worden. Secundo: u gebruikt ik-perspectief. Deze 'ik' wordt geboren kort voor het uitbreken van de oorlog. Dat de baby registreert wat er om haar heen gebeurde, gaat er bij mij niet in. Als ik dit moest herschrijven zou ik vertellen vanuit 1954: Zo lang ik leef, is het oorlog. Ik herinner mij nog oktober 1954: Het geluid van pantserwagens, het gekrijs en gekerm van gewonde soldaten, het gesnauw van tante. Veertien was ik. Dat was tien jaar na de bevrijding. Ja, we waren bevrijd, maar denk niet dat de oorlog voorbij was! Of ik kind geweest ben? Och, Here, ik weet het niet. Er was altijd oorlog, onrust, altijd gewonde soldaten, steeds andere, altijd het gesnauw van tante. Heb ik mij ooit veilig gevoeld? Al was het maar voor een uur? (Zoiets dus.) Een verteller van bovenaf zou ook kunnen. (Hoewel daar op dit forum een taboe op rust. Verboten.) Veel succes ermee! A.Kroeze

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ga twee kritische opmerkingen maken. (Sorry.) Primo: ik begrijp niet waarom alles in chronologische volgorde verteld moet worden. Secundo: u gebruikt ik-perspectief. Deze 'ik' wordt geboren kort voor het uitbreken van de oorlog. Dat de baby registreert wat er om haar heen gebeurde, gaat er bij mij niet in. Als ik dit moest herschrijven zou ik vertellen vanuit 1954: Zo lang ik leef, is het oorlog. Ik herinner mij nog oktober 1954: Het geluid van pantserwagens, het gekrijs en gekerm van gewonde soldaten, het gesnauw van tante. Veertien was ik. Dat was tien jaar na de bevrijding. Ja, we waren bevrijd, maar denk niet dat de oorlog voorbij was! Of ik kind geweest ben? Och, Here, ik weet het niet. Er was altijd oorlog, onrust, altijd gewonde soldaten, steeds andere, altijd het gesnauw van tante. Heb ik mij ooit veilig gevoeld? Al was het maar voor een uur? (Zoiets dus.) Een verteller van bovenaf zou ook kunnen. (Hoewel daar op dit forum een taboe op rust. Verboten.) Veel succes ermee! A.Kroeze
Bedankt voor de kritische woorden en een opzetje hoe het herschreven kan worden. Ik begrijp jouw verhaal, maar wat ik heb geschreven kwam op deze wijze uit mijn pen rollen ... Zodra ik het volledig herschrijf is het mijn verhaal niet meer. De chronologische volgorde heb ik toegepast om de sprongetjes in de tijd begrijpelijk te houden, anders komt het ook zo uit de lucht vallen. Ieder opgroeiend kind krijgt toch wel mee in welke situatie/tijd het geboren is. Dit wordt in de jeugdjaren wel duidelijk. Na de 1e regel(s) is ze al geen baby meer en heeft alles met eigen ogen gezien.

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De harde waarheid, zij zal waarschijnlijk nooit bevrijd worden. :thumbsup:
Anne, bedankt voor jouw tijd en visie op het verhaal!

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Mirte Ik vind dat je de benauwde sfeer goed hebt weergegeven. Het meisje dat geen kind mag zijn. Ze probeert zich bijna onzichtbaar te maken, alsof ze geen recht op het leven heeft.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Misschien een beetje dom van mij maar ik snap het niet helemaal :o . Waarom zei tante Zus dat het beter zou zijn geweest wanneer Hp niet verwekt zou zijn? En is er een specifieke reden waarom het gezin van Hp na de oorlog een leven probeert op te bouwen in een naastgelegen dorp? Uiteraard heb ik er in mijn hoofd over gespeculeerd maar ik weet het niet zeker. Het traumatische komt goed over trouwens. De emotie spreekt duidelijk.

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Prachtig en intrigerend verhaal dat bij mij blijft hangen. Blijven nog wel wat vragen over maar dat is op zich niet erg. Het perspectief waarmee het verhaal begint komt inderdaad vreemd over.

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Mirte Ik vind dat je de benauwde sfeer goed hebt weergegeven. Het meisje dat geen kind mag zijn. Ze probeert zich bijna onzichtbaar te maken, alsof ze geen recht op het leven heeft.
Dankjewel, Meta!

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Misschien een beetje dom van mij maar ik snap het niet helemaal :o . Waarom zei tante Zus dat het beter zou zijn geweest wanneer Hp niet verwekt zou zijn? En is er een specifieke reden waarom het gezin van Hp na de oorlog een leven probeert op te bouwen in een naastgelegen dorp? Uiteraard heb ik er in mijn hoofd over gespeculeerd maar ik weet het niet zeker. Het traumatische komt goed over trouwens. De emotie spreekt duidelijk.
tante Zus is gewoon een jaloers kreng, die kinderen sowieso niet zo kan velen. Zeker niet in deze situatie. Als je goed telt, was de moeder van het meisje 5 maanden zwanger voordat ze trouwden. Dat was in die tijd 'not done' en werd vaak op de kinderen afgereageerd. Hier dus ook. Naar een naastgelegen dorp omdat vader met vrouw en kind tijdelijk inwoonde bij de zussen en het hele 'circus' en gesnauw ook wel beu was ...

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Prachtig en intrigerend verhaal dat bij mij blijft hangen. Blijven nog wel wat vragen over maar dat is op zich niet erg. Het perspectief waarmee het verhaal begint komt inderdaad vreemd over.
Dankjewel! Vragen mag je houden en ook altijd stellen. Dat wat het perspectief betreft, houd ik in de gaten. Maar laat het nu even zo. Deze keer heb ik puur geschreven aan #53 om in het ritme te blijven. Voor die missie ben ik zelf tevreden over het resultaat!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Misschien een beetje dom van mij maar ik snap het niet helemaal :o . Waarom zei tante Zus dat het beter zou zijn geweest wanneer Hp niet verwekt zou zijn? En is er een specifieke reden waarom het gezin van Hp na de oorlog een leven probeert op te bouwen in een naastgelegen dorp? Uiteraard heb ik er in mijn hoofd over gespeculeerd maar ik weet het niet zeker. Het traumatische komt goed over trouwens. De emotie spreekt duidelijk.
tante Zus is gewoon een jaloers kreng, die kinderen sowieso niet zo kan velen. Zeker niet in deze situatie. Als je goed telt, was de moeder van het meisje 5 maanden zwanger voordat ze trouwden. Dat was in die tijd 'not done' en werd vaak op de kinderen afgereageerd. Hier dus ook. Naar een naastgelegen dorp omdat vader met vrouw en kind tijdelijk inwoonde bij de zussen en het hele 'circus' en gesnauw ook wel beu was ...
Aha, ik dacht weer eens veel te moeilijk.

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Misschien een beetje dom van mij maar ik snap het niet helemaal :o . Waarom zei tante Zus dat het beter zou zijn geweest wanneer Hp niet verwekt zou zijn? En is er een specifieke reden waarom het gezin van Hp na de oorlog een leven probeert op te bouwen in een naastgelegen dorp? Uiteraard heb ik er in mijn hoofd over gespeculeerd maar ik weet het niet zeker. Het traumatische komt goed over trouwens. De emotie spreekt duidelijk.
tante Zus is gewoon een jaloers kreng, die kinderen sowieso niet zo kan velen. Zeker niet in deze situatie. Als je goed telt, was de moeder van het meisje 5 maanden zwanger voordat ze trouwden. Dat was in die tijd 'not done' en werd vaak op de kinderen afgereageerd. Hier dus ook. Naar een naastgelegen dorp omdat vader met vrouw en kind tijdelijk inwoonde bij de zussen en het hele 'circus' en gesnauw ook wel beu was ...
Aha, ik dacht weer eens veel te moeilijk.
Je denkt er in ieder geval over na!

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Misschien een beetje dom van mij maar ik snap het niet helemaal :o . Waarom zei tante Zus dat het beter zou zijn geweest wanneer Hp niet verwekt zou zijn? En is er een specifieke reden waarom het gezin van Hp na de oorlog een leven probeert op te bouwen in een naastgelegen dorp? Uiteraard heb ik er in mijn hoofd over gespeculeerd maar ik weet het niet zeker. Het traumatische komt goed over trouwens. De emotie spreekt duidelijk.
tante Zus is gewoon een jaloers kreng, die kinderen sowieso niet zo kan velen. Zeker niet in deze situatie. Als je goed telt, was de moeder van het meisje 5 maanden zwanger voordat ze trouwden. Dat was in die tijd 'not done' en werd vaak op de kinderen afgereageerd. Hier dus ook. Naar een naastgelegen dorp omdat vader met vrouw en kind tijdelijk inwoonde bij de zussen en het hele 'circus' en gesnauw ook wel beu was ...
Aha, ik dacht weer eens veel te moeilijk.
Je denkt er in ieder geval over na!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Je slotzin ... ze beseft het steeds beter ... pijnlijk om te lezen; heel raak. Het vreemde perspectief stoort mij geheel niet. In verhalen kunnen mensen m.i. prima over hun eigen dood of geboorte vertellen al kan dat in het echt niet. De opmerkingen van Zus vond ik ook vreemd. Al had ik ze wel zo geinterpreteerd als jij ze bedoeld had, vind ik de formulering vergezocht. De verwijzing naar het verwekken vind ik onnatuurlijk en "alle ellende" daarop afschuiven wel heel ver gaan, gezien de situatie waarin ze werkelijk verkeren. Ze zou wellicht iets kunnen zeggen als "Zit stil en houd je mond, onmogelijk kind. Is niet alle ellende is begonnen toen jij zo kort na de bruiloft geboren werd?" Ofzo. Weet ik veel. Ik denk in elk geval dat je haar opmerking sterker kunt neerzetten dan hij nu staat.

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
je hebt de emotie goed neergezet, er zullen spijtig genoeg heel wat mensen voor het leven getekend zijn.
Dankjewel!

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je slotzin ... ze beseft het steeds beter ... pijnlijk om te lezen; heel raak. Het vreemde perspectief stoort mij geheel niet. In verhalen kunnen mensen m.i. prima over hun eigen dood of geboorte vertellen al kan dat in het echt niet. De opmerkingen van Zus vond ik ook vreemd. Al had ik ze wel zo geinterpreteerd als jij ze bedoeld had, vind ik de formulering vergezocht. De verwijzing naar het verwekken vind ik onnatuurlijk en "alle ellende" daarop afschuiven wel heel ver gaan, gezien de situatie waarin ze werkelijk verkeren. Ze zou wellicht iets kunnen zeggen als "Zit stil en houd je mond, onmogelijk kind. Is niet alle ellende is begonnen toen jij zo kort na de bruiloft geboren werd?" Ofzo. Weet ik veel. Ik denk in elk geval dat je haar opmerking sterker kunt neerzetten dan hij nu staat.
Dankjewel! Voor mij voelt het ook als niet ongewoon hoe het verhaal begint. Zoals jij de opmerking van de tante formuleert dan kan ik het idd sterker neerzetten. Ik neem jouw tip mee!

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Herschrijf alinea was: Tante Zus krijgt het op haar heupen. ‘Zit stil en zeg geen woord meer, lastig kind! Ze hadden jou beter nooit kunnen verwekken. Dan hadden we nu deze ellende niet gehad.’ Opa en opoe kijken elkaar zwijgend aan. alinea is: Tante Zus krijgt het op haar heupen. ‘Zit stil en houd je mond, onmogelijk kind! Is niet alle ellende begonnen toen jij kort na het huwelijk van je vader en moeder geboren werd?’ Opa en opoe kijken elkaar zwijgend aan.