Het valt me op dat in een telefoongesprek binnen twee zinnen het onderwerp verandert van een dankwoord naar een diepgaande bekentenis aan de moeder van de hp waarin wordt aangegeven dat de relatie altijd al niet helemaal snor zat. Is dat een manier waarop dat in het dagelijks leven ook gaat?

Marcker, Johanna, Janp en Mili, Dank jullie wel voor de reacties. Eigenlijk is het geschreven vanuit een protestboodschap (beetje cynisch), maar ik begrijp dat het niet goed overkomt. Laat ik er het erbij houden dat ik een hart onder de riem probeer te steken van alle ploeterende alleenstaande moeders, die al jarenlang heel knap alle ballen in de lucht houden. Een soort omgekeerde rollen dus, maar dan anders.

Nee, zo had ik het inderdaad niet gelezen. Nu ik het nogmaals lees met jouw uitleg, kan ik me er wel in vinden. Maar zelf heb ik ook regelmatig het idee dat er te weinig wordt gekeken naar de vaders die alleen zijn.

Hallo nyceway, ik krijg door die deurwaarder juist het gevoel dat de vader het echt niet meer aan kan, waarschijnlijk zelfs depressief is. Dochterlief kan natuurlijk ook drammen in haar betoog. De moeder is weggelopen, begrijp ik., en wil of kan niet voor haar dochter zorgen?

Treurige geschiedenis, met vader die de opvoeding niet aan kan en moeder die er vandoor is. Vader is wel erg hulpeloos, hoor. Maar mooi neergezet.

Ik ben zelf opgegroeid in een eenoudergezin met mijn vader als hoofd (hij is weduwnaar). Ik besef me pas nu ik ouder ben, hoe lastig dat was voor hem. Hij kon eigenlijk niet koken, hij was meestal op reis, dus hij had ook niet veel ervaring met voor twee kleuters zorgen, de kinderbescherming zat hem op de nek enz. Het verhaal spreekt me aan en ik herken er veel dingen in. Graag gelezen :)

‘ ‘Goedenavond, ik vertegenwoordig ‘De Looijer Gerechtsdeurwaarders’. Hierbij overhandig ik u een dwangbevel, namens de Vries woningen. Helaas hebt u niet op onze vele brieven gereageerd. Wanneer u de achterstand niet binnen twee weken voldoet, dan zal mijn kantoor zich genoodzaakt zien de woning te ontruimen. Prettige avond nog.’

Ik vindt de deurwaarder wel een mooie afsluiter, een soort kers op de taart. Laatste stukje had wel ingekort kunnen worden. Als er een deurwaarder voor de deur staat weten de meeste mensen wel genoeg.

Het blok beginnend met ‘Papa, er liggen geen sokken meer in mijn la’ kan wat mij betreft helemaal weg. Vind ik niet interessant. Of misschien combineren met het volgende gesprek. Het kan aan mij liggen, maar door het jongen in regel 2 (‘Is goed hoor, jongen. Ik wil je altijd helpen. ... ) moest ik lang nadenken voor ik doorhad hoe de relaties in elkaar steken. En ik zou Sofietje, die heel belangrijk is, eerder noemen. Suggestie voor ander begin: - Bedankt voor het oppassen, mam. En kusjes van Sofietje! - Is goed, kind. Ik wil jou en Sofietje altijd helpen. Dat weten jullie, hè? - Ja, mam. Dank je. Wij redden ons wel. Ik ben blij dat Linda nu echt weg is. Dat huwelijk van ons was net een gevangenis. Heel benauwend. ... O ja, ik zou afsluiten met: - Goedenavond, ik vertegenwoordig ‘De Looijer Gerechtsdeurwaarders’. Deurwaarder vind ik een prima einde, meer is dan niet nodig. Verder leuk! (Nou ja, leuk ... !?) Veel succes ermee! A.Kroeze