@Marcker en @Blavatski: nee, het is niet echt mijn favoriete plek; bij het lezen van de opdracht schoten een kleine 3000 plekken door mijn hoofd -of in elk geval zoveel tegelijk dat het me duizelde. En zo dacht ik aan duizelen toen ik begon met schrijven, en kwam ik op het idee van een koorddanser (serieus, zo is het echt gegaan). En eenmaal begonnen dacht ik, inderdaad @Bart, aan Philippe Petit. Maar ik heb tijd, plaats en persoon expres in het vage gelaten, dus hij hoeft het niet te zijn. (Bij zijn Twin Tower trucje was het regenachtig en ik had nu eenmaal zon in mijn hoofd; maar hij heeft natuurlijk tussen meer torens gelopen, dus hij zou het kunnen zijn. Ik heb me verder ook niet in zijn rituelen verdiept). Je hebt natuurlijk helemaal gelijk over het geluid. Ik heb even aan het razen gedacht, maar het uitgeblokt. Doe ik in het echt ook bij voorkeur als er iets raast, meestal verkeer, dus dat kan ermee te maken hebben. Ik zag het ook als een soort stomme film voor me, dat begrijp ik dus helemaal, maar dat versterkte voor mij het gevoel van concentratie op de een of andere manier, en een zeker gevoel van afzondering, een soort verstild moment. Ben benieuwd in hoeverre het lezers stoort ...?

Tussen oogleden en concentreer, zou ik een komma plaatsen.

Ha, dank je voor deze simpele doch doeltreffende oplossing voor de zin zonder onderwerp.

. Maar gelukkig is er niets mis met de benen van je HP.

dat zou het wel heel spannend maken :D Dank voor je reactie

Johanna en JanP: dank voor het lezen en reageren!

dank voor de reacties, Nicole en Marcus

@Tja en Elyse: dank voor jullie reacties. Leuk dat ik jullie toch even op het verkeerde been kon zetten (nee, niet doen, verkeerde been, echt flauw ...) @Koen: hahaha ... nordic walking! wat een idee. Was ik zelf nou nooit opgekomen, maar gaat nu direct in mijn achterhoofd voor ooitnog eens verhaal; moeten toch leuke types uit te halen zijn ...

Ha Marietje, dank voor je kritische blik! Altijd goed om te zien welke vragen ontstaan bij de lezer, zeker nu deze in mij echt totaal niet opgekomen waren -zet mij weer mooi aan het denken. De ogen vind ik zelf geen probleem; rode vlekken kunnen ook ontstaan als je met dichte ogen naar de zon toedraait, en bovendien neemt hij vervoglens weer genoeg tijd om zijn ogen tot rust te laten komen - hij gaat nog op zijn gemak over het randje staan kijken en sluit ze voor vertrek ook nogmaals (wie weet hoe lang ...). De stok, tja. De stok is langer dan de hp, ik had hem verticaal in gedachten (ofwel een beetje diagonaal, gewoon ontspannen in de hand, zoals een mens staat met een lange stok) en hij kan ook wiebelen als hij de grond wel raakt, zoals een boom waait in de wind. Ik wil hier ook niet te veel in detail treden, om de lezing nog even open te laten dat het een wandelstok zou kunnen betreffen -ook die kunnen wiebelen terwijl ze op de grond staan, wanneer je greep niet meer zo stevig is/ je handen beven. Maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat lezers hier al te veel gaan zitten nadenken over hoe kan wat ze lezen; ze moeten wel meegenomen worden naar dat randje ... Daarom ben ik vooral heel benieuwd of het je bij de 1ste maal lezen al stoorde (in meer of mindere mate) of dat je het je pas af ging vragen nadat je het hele verhaal uit had. P.S. Ik heb je wel gelezen, maar over gedichten heb ik echt niets zinnigs te zeggen, dus daar sla ik de reacties maar even over deze week. Al moet ik zeggen, dat jouw bijdrage me bij eerste lezing weldegelijk raakte - het was meer no-nonsense dan je poetischer prozabijdragen van de laatste tijd, waarvan je weet hoe ik daarmee worstel, lompe ziel die ik ben.