Achter in onze tuin staat een boom. Ik weet niet hoe die heet, maar hij is wel heel groot. Mijn vader heeft er voor mij een boomhut in gemaakt. Dat kan hij erg goed. Hij heeft een bodem gemaakt, waar onder ik geheime dingen kan verstoppen. Er zijn drie bankjes met leuningen en het dak zijn de bladeren. Met een houten trap klim ik naar mijn hut. Ik zit hier vaak. Soms met mijn vriendjes maar meestal alleen, vooral als ik weer eens op mijn kop heb gekregen. Mijn vader is wel lief hoor, maar hij kan ook zomaar ineens heel boos worden. Meestal alleen op mij. Mijn zusje doet blijkbaar alles goed. In mijn hut zit ik dan te bedenken wat ik fout heb gedaan. Te hard de trap afgerend toen hij op de bank lag te slapen? Met eten in mijn mond gepraat? Misschien heb ik wel een grote mond gegeven of ben ik onaardig tegen mijn zusje? Ik weet het niet, maar ik ben een beetje bang voor hem. Slaan doet hij niet, maar hij heeft zo’n harde stem en als hij begint te schreeuwen dan worden zijn ogen nog blauwer dan ze al zijn. Het lijkt wel of er vuur of zoiets uit komt, want ik krijg het er altijd heel warm van. Ik kruip dan snel mijn ladder op naar mijn hut. Soms droom ik ’s nachts ook wel eens van monsters met blauwe ogen die onder mijn bed liggen. Ik kruip dan helemaal in elkaar, met mijn Snoopy in mijn armen zodat de monsters me niet zien. Mijn moeder zei tegen me dat ik moest doen alsof ik vleugels had zodat ik weg kon vliegen van die enge monsters. Dat heeft geholpen, ik droom er nog wel van maar bang ben ik niet meer. Als mijn vader een goede bui heeft dan komt hij wel eens bij me zitten in de boomhut. Hij praat, rookt en ik luister. De sigaret vind ik stinken en als ik dat tegen hem zeg, gaat hij naar beneden. Tja, boven in de boomhut ben ik de baas en zeg ik wat ik wil.