Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #50 - De boom

Zingg! Zingg! De nieuwe bal maakt een mooi geluid als je hem stuitert op de tegels, alsof elke klap binnen in de bal nagalmt. Tommy houdt de bal naast zijn oor en slaat erop. Zingg! De bal ruikt naar vers plastic. Hij kijkt op als Meneer de Jager van nummer 69 het pad komt opgelopen. "Dag meneer de Jager." "Dag Tommy, wat heb jij een mooie bal. Is je vader thuis?" Tommy vertelt meneer de Jager dat zijn vader met zijn grote truck met achttien wielen verre reizen maakt en dat hij pas na twee nachtjes slapen weer thuis is. Inmiddels staat Tommy's moeder in de deuropening en meneer de Jager glimlacht en zegt dat zij hem vast ook wel kan helpen. Tommy is op een leeftijd dat alles nog nieuw, en dus normaal is. Zijn moeder zegt dat hij braaf buiten moet blijven spelen en dat hij niet de weg op mag. Hij geeft zijn bal een schop. De slaapkamer is opgeruimd en ruikt naar frisgewassen lakens. Zonlicht, gefilterd door takken en bladeren van een tamme kastanje, valt op het grote tweepersoonsbed. Er is geritsel en gefrunnik aan broekriemen en bh-bandjes als hun ademhaling hoorbaar sneller en oppervlakkiger wordt. "Moeten de gordijnen niet dicht?" "Nee, dat zou juist opvallen. Maak je geen zorgen. Door die boom kan niemand iets zien.” Met zijn tweeën voetballen is leuker, dan kun je overspelen. Nu gaat hij kijken hoe hoog hij de bal kan schoppen. Zou hij zo hoog kunnen schoppen als het huis? De eerste keer raakt hij de bal niet goed en hij stuitert over de heg naar de tuin van de buren. Die zijn gelukkig niet thuis. Als hij de bal heeft gepakt en zich omdraait ziet hij de hoge klimboom in hun eigen tuin. Kan hij zo hoog schoppen?

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Foei! En die vader maar achter het stuur zitten en kilometers vreten om zijn gezin te onderhouden. Mooi geschreven. Goed ook met dat open einde.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Jàà, spannend! "Met zijn tweeën voetballen is leuker, dan kun je overspelen,..." :) Met vaart geschreven, leest als een treintje. Mooi!

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor jullie commentaar. Ik merk dat ik onbewust twee ideeën in één stijlfiguur hebt gestopt. Met het herhalen van "Meneer de Jager van nummer .." dacht ik dichter op de belevingswereld van het kind te zitten, maar tegelijk wilde ik met 69 natuurlijk een verwijzing maken naar de ondeugende dingen die zich in de slaapkamer afspelen. Ik moet een beide laten vallen, maar welke?

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
In de jaren zestig kon je op een lange zomeravond rustig in de straat ballen met elkaar. De moeders keken dan gezellig van in de deuropening toe, riepen wat naar de buren, lachten en vermaakten zich met de spelende kinderen. Het schoppen op de goedkope plastic ballen bracht leven in de buurt. Maar als ze gingen zingen, dan werden die goedkope dingetjes onbetrouwbaar. Er zat altijd wel een onvoorziene zwik in hun baan. Dan moest de buurvrouw onverhoeds zo'n bal gaan vangen, of hij raakte de bloempotten met geraniums. Iedereen had daar plezier in. Goed gedaan werd er dan geroepen en ze gaf onder luid gelach een onhandige schop tegen dat ding. Het was allemaal heel onschuldig, er sneuvelde bijna nooit een ruit in het raam. De buurvrouw was best aantrekkelijk, eigenlijk behoorlijk knap... maar daar dachten wij toen niet aan... nu wel! ;) Heerlijk verhaal Bart! :thumbsup: Dat zingen van die bal is subliem en geweldig opmerkzaam!!!

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je, W. Ik had bij dit verhaal een Norman Rockwell-achtige setting voor ogen. Als ik jouw reactie lees, ben ik hier aardig in geslaagd.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja Bart, dat is het echt helemaal. Ik verbaas me, want die sfeer van Rockwell zag ik precies zo, al zag ik ze dan wel op zijn Vlaams en niet op zijn Amerikaans, maar het beeld van de buurvrouw kwam recht uit een Rockwell schilderij, en de algemene sfeer blijft een universeel gevoel dat je goed hebt getroffen (Amerikaans of Vlaams doet er helemaal niet toe). Prachtig gedaan!

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Dat geluid van die bal hoor ik regelmatig. Mijn kinderen zijn voortdurend met ballen aan het gooien. Heel herkenbaar. Verder vind ik het eigenlijk een triest verhaal. Ik hoop van harte dat hij niet in de boom klimt. Het moet voor een kind verschrikkelijk zijn om zijn moeder of vader zo aan te treffen. Vermoedelijk een beeld dat blijft hangen en vragen blijft oproepen. Net zolang tot hij op een dag wel begrijpt wat hij zag. De komische toon van het verhaal maakt het wat mij betreft goed. Dat dan weer wel.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi contrast tussen het kind dat onschuldig is en opgaat in zijn spel en de wereld van volwassenen en hun spel zonder onschuld. Inderdaad vlot geschreven. Ik heb ook graag over de zingende bal gelezen, uit de positieve reacties valt op te maken dat dat goed geslaagd is. Ik ken Rockwell niet, maar W Rynlandt gelukkig wel.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Lekker leesbaar en sfeervol geschreven, goed detail gekozen met het geluid van de bal (wat mij betreft was het andere idee gesneuveld; ik vond de herhaling van 'van nummer ...' zo heerlijk helemaal in de kinderbeleving passen en dat 69 ... nou ja, eigenlijk een beetje erbij gesleept) ik denk ook dat de zin over Tommys leeftijd weg kan - het spreekt voor zich en breekt met de kinderlijke stijl die de tekst zo sterk maakt

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag bart, Ik haak in op de laatste reactie van Odile. Ik vind de combinatie van het cursieve tekstdeel (de tweede alinea) met alinea één en drie op zich origineel, maar in zo'n kort stukje niet werken. De wisseling Waarschijnlijk een kwestie van smaak. Daarbij lijkt er sprake te zijn van drie verschillende perspectieven.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Opeens schiet me te binnen dat er wel een perspectiefwissel in zit als we van Tommy's beleving opeens in de slaapkamer zitten.
En, is dat goed of slecht? Ik heb die tweede alinea heel bewust in italics gezet, zodat dat niemand zou ontgaan.

Lid sinds

14 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Met genoegen gelezen. De tamme kastanje vond ik in het oog springen. 69 zegt mij uiteraard niets.

Lid sinds

9 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooie zinspeling met zijn tweeën kun je beter spelen dan kun je overspelen en het huisnummer van de buurman Normaal houd ik niet van een open eind omdat ik graag weet hoe het afloopt. Maar hier weet je al wat hij ziet als hij de boom in klimt, dus dan is het niet nodig. Met plezier gelezen.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een originele invulling! :thumbsup: Het -zingg- van de bal herken ik niet zozeer en zegt me daarom niet zoveel. Goed gevonden om met zo'n detail het verhaal te beginnen en het te gebruiken als aanleiding naar de buurman van nummer 69. Nummer 69 zie ik als een extraatje, een doordenkertje voor de lezer. Dat maakt het verhaal humoristisch, geeft het een extra laag. De perspectief wisseling werkt m.i. beter als die ook door de alwetende verteller wordt beschreven. Dan krijg de lezer twee scenes mee die zich op hetzelfde moment afspelen. Kinderen zijn spelletjes snel zat daarom zou ik het logischer vinden als hij de boom in het oog krijgt en besluit erin te gaan klimmen of de bal erin schiet en daarom de klimpartij onderneemt. Tommy zal 'het betrappen' zijn hele leven bijblijven en pas later beseffen wat hij eigenlijk zag: ik kan dat uit eigen ervaring beamen. ;) Met een lach gelezen, naughty Bart! :p

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bart, het wordt in schrijfboeken afgeraden om in een kort verhaal van perspectief te wisselen. Maar schrijfdogma;s kun je naast je neerleggen. Ik vond het leesbaar zoals het nu is.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Johanna, een beetje late reactie, maar ik moest 'm toch kwijt. Je hebt natuurlijk helemaal gelijk dat dit een droevig verhaal is. Hoewel niet autobiografisch, was ik zelf ongeveer die leeftijd toen mijn ouders gingen scheiden, dus ik weet hoe ingrijpend dat is. Wat ik in een reactie aan W Rynlandt schreef, ik had een Norman Rockwell-achtig tafereeltje voor ogen. Zoek hem eens op op Google en klik op afbeeldingen dat krijg je heel snel een indruk van wat ik bedoel. Hij was populair omdat hij de 'zorgeloze jaren vijftig' illustreerde, terwijl er onderhuids, zowel in de jaren vijftig als in de werken van Rockwel; vaak veel niet pluis was. Die tegenstelling vind ik interessant en daar wilde ik mee experimenteren en aan de sommige reacties te oordelen is dat redelijk gelukt. Je denkt dat je een onschuldig zomers verhaaltje hebt gelezen - zelfs het vreemdgaan lijkt onschuldig - maar als je doordenkt, weet je dat dat niet zo is. Bedankt voor het doordenken!

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Bart, De zorgeloze jaren 50? :). Ik heb een aantal schilderijen van Norman Rockwell bekeken en ik denk dat je de sfeer die hij weergaf aardig vast hebt weten te leggen. Best knap eigenlijk. Dat wilde ik nog even zeggen.